Τα όρια και η σημασία στο μεγάλωμα των παιδιών
Η ζωή σε μια οργανωμένη κοινωνία έχει όρια και κανόνες, προκειμένου τα μέλη της να συμβιώνουν αρμονικά, σε ένα περιβάλλον συναισθηματικά και ψυχολογικά ασφαλές και κοινωνικά σταθερό. Τα όρια μας προστατεύουν και μας κάνουν να νιώθουμε ασφάλεια. Αυτή βέβαια η πλευρά τους τείνει να παραγνωρίζεται, καθώς αυτό που συνήθως υπερισχύει είναι το γεγονός ότι μας δυσκολεύουν και μας περιορίζουν.
Γράφει η Άνθια Ναυρίδη, PhD, MSc-Κλινική Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος.
Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχαν φανάρια στους δρόμους και κανόνες οδικής κυκλοφορίας. Πολύ απλά το αυτοκίνητο θα ήταν ένας εφιάλτης, όπου αντί να ασχολείται κανείς με το πώς θα φτάσει στον προορισμό του, θα τον απασχολούσε μόνο το να μην σκοτωθεί ή το να μην τρακάρει. Σκεφτείτε επίσης το ενδεχόμενο να μην είχαν συγκεκριμένο ωράριο τα καταστήματα, πόσο πιο πολύπλοκη, αβέβαιη και δυσάρεστη θα ήταν μια επίσκεψη στην αγορά. Όλα αυτά τα αποδεχόμαστε και τα ακολουθούμε χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι πρόκειται για όρια, έχουν γίνει δεύτερη φύση μας.
Τα όρια μπαίνουν από την αρχή της ζωής μας. Κανείς δεν γεννιέται γνωρίζοντας τα, από τη γέννηση του όμως και έπειτα αρχίζει να συνειδητοποιεί την ύπαρξη και την αναγκαιότητα τους. Αντίστοιχα τα θέτουμε και στα παιδιά μας χωρίς πολλές φορές να θεωρούμε ότι πρόκειται για όρια, όπως για παράδειγμα όταν βάζουμε το μωρό μας να κοιμάται στο κρεβάτι του, στο δωμάτιο του, να κοιμάται συγκεκριμένες ώρες, όταν απαιτούμε να φοράει μπουφάν για να βγει έξω κ.λ.π. Βέβαια είναι πολύ σημαντικό τα όρια να αλλάζουν ανάλογα με την ηλικία του παιδιού, να προσαρμόζονται δηλαδή κάθε φορά στην εκάστοτε ηλικία του και κατ’ επέκταση στις ανάγκες και τις δυνατότητες του.
Όσο απαραίτητα είναι, τόσο δύσκολη είναι η σωστή εφαρμογή τους, αλλά και η προσαρμογή του παιδιού σε αυτά χωρίς αντιδράσεις και ξεσπάσματα. Τα όρια λοιπόν προκαλούν αντιδράσεις. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο εμείς οι γονείς δυσκολευόμαστε να τα βάλουμε στα παιδιά μας. Νιώθουμε ότι γινόμαστε «κακοί», τιμωρητικοί, ότι τα καταπιέζουμε ή ότι περιορίζουμε το δυναμισμό τους. Όλες αυτές οι ερμηνείες προκύπτουν κατά κύριο λόγο από την ίδια την αντίδραση των παιδιών. Παράλληλα, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στον πως εμείς οι ίδιοι στεκόμαστε απέναντι στα όρια, στον τρόπο που τα αντιλαμβανόμαστε και αντιδρούμε σε αυτά, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία του καθενός και τα βιώματα του και αυτό είναι θεμιτό. Κάποιοι επιθυμούν περισσότερο να οργανώνουν τη ζωή τους βάσει προγράμματος και δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στην πειθαρχία, κάποιοι άλλοι επιλέγουν να οργανώνουν τη ζωή τους με πιο χαλαρούς τρόπους και χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα.
Διαβάστε τη συνέχεια στο boro.gr
