Ημέρα εθνικής εορτής η σημερινή και τα πολιτικά κόμματα της χώρας εξέδωσαν ανακοινώσεις για την 25η Μαρτίου.
Μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία για την επέτειο της 25ης Μαρτίου
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821 αποτέλεσε έναν θρίαμβο της Ελευθερίας και της αυτοδιάθεση των λαών. Υπήρξε η αρχή ενός νέου κόσμου, ιδίως στην Ευρώπη, ο οποίος τελικά σηματοδοτήθηκε από την Ισότητα και τη Δημοκρατία.
Έχουν περάσει διακόσια ένα χρόνια από εκείνη την ημέρα που αποτέλεσε το σύμβολο μιας πολύπλευρης εθνικής γιορτής. Αλλά παράλληλα τότε γράφτηκε ένα κρίσιμο κεφάλαιο στο οποίο επιστρέφει όποιος επιθυμεί με διάθεση φιλαλήθειας και ευθύτητα να αναστοχαστεί για την πορεία του ελληνικού λαού μέσα στην Ιστορία.
Ο Αγώνας του ’21, όπως έχει ειπωθεί, ήταν κι ένας «αγώνας της μνήμης εναντίον της λήθης» κακών κειμένων και συχνά επαναλαμβανόμενων μοτίβων πολιτικής κακοδαιμονίας.
Στη δύσκολη εποχή που βιώνουμε ξανά η Ελληνική Επανάσταση παραμένει σταθερός οδηγός για το μέλλον, χωρίς να έχει χάσει το προνόμιο να αποτελεί διεθνές παράδειγμα ανεξαρτησίας. Η καταπίεση και η άσκηση βίας σε έναν λαό από μια μεγαλύτερη δύναμη εξουσίας δεν μπορεί να είναι η λύση για την ειρήνη και τη σταθερότητας, σε οποιαδήποτε περιοχή του κόσμου.
Η Ελληνική Επανάσταση θυμίζει ότι προϋπόθεση της Ειρήνης είναι η Δικαιοσύνη. Η καταπίεση και η άσκηση βίας απέναντι σε έναν λαό όπως συμβαίνει σήμερα με την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία πρέπει να τερματιστεί. Αυτό σημαίνει σεβασμό στην αυτοδιάθεση των λαών και στο δικαίωμα τους στην ειρήνη.
Το μήνυμα του ΜέΡΑ25 για την 25η Μαρτίου
«Το 1821 οι ήρωες και οι ηρωίδες της Επανάστασης που γέννησε την χώρα μας, μας έδωσαν το δικαίωμα να ελπίζουμε σε έναν τόπο που θα διαφεντεύεται από το λαό του, επιλέγοντας συνειδητά να αγωνιστούν, μη αναλογιζόμενοι/ες την δυσκολία, τους αρνητικούς συσχετισμούς και το “κόστος”, καθώς γνώριζαν ότι η υποταγή συνιστά τη χειρότερη μορφή “περιπέτειας”», σημειώνει, σε ανακοίνωσή του για τη σημερινό επέτειο, το γραφείο Τύπου του ΜέΡΑ25 και συνεχίζει:
«Οι ηρωίδες και οι ήρωες μας δεν ήταν ήρωες και ηρωίδες επειδή δεν φοβόντουσαν, ούτε επειδή είχαν εκπονήσει κάποια “μελέτη” σχετικά με το κόστος και το όφελος που τους υποδείκνυε ότι “συμφέρει” περισσότερο μια Επανάσταση σε σχέση με την υποταγή.
Ήταν ηρωίδες, ήρωες, επειδή, παρά τον φόβο τους, παρά την πλάστιγγα του ιδιωτικού συμφέροντας που έγερνε σαφώς υπέρ της υποταγής και υπέρ του “πού να τα βάλουμε τώρα μια χούφτα άνθρωποι με την Πύλη;”, αποφάσισαν ότι άλλο είναι το συμφέρον και άλλο το καθήκον.
Ότι καλύτερα μιας ώρας, ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή».
Και καταλήγει η ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΜέΡΑ25 με τα μηνύματα για την τρέχουσα εποχή: «Σήμερα, 25η Μαρτίου του 2022, με νέες κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις να ταλανίζουν την χώρα και τον λαό μας, αλλά και εν μέσω νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων να βασανίζουν την ήπειρο και τον κόσμο μας, έχουμε ιερή υποχρέωση να θυμόμαστε στο διηνεκές ότι η ελευθερία ενός λαού προαπαιτεί την απελευθέρωση του από τον φόβο και από την επιχειρηματική λογική της διαχείρισης κινδύνου.
Και επειδή οι σύγχρονες απειλές της υποταγής θα βρίσκονται πάντα προ των πυλών, η επέτειος της Επανάστασης του 1821 είναι μια εξαιρετική μέρα για να θυμόμαστε τα “προαπαιτούμενα” μιας χώρας και ενός λαού που πραγματικά δεν υποτάσσεται».
Η ανακοίνωση του ΚΚΕ
Η Επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι κανένας συσχετισμός δυνάμεων, όσο αρνητικός και αν είναι, δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην κοινωνική εξέλιξη. Ο αγώνας των επαναστατών του 1821 ήταν ένας αγώνας δίκαιος, ακριβώς επειδή εξέφραζε τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας, επειδή τασσόταν με τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, με την πλευρά της κοινωνικής εξέλιξης. Αυτό του επέτρεψε και να νικήσει.
Η Επανάσταση του 1821 ήταν τέκνο μιας εποχής κοσμογονικών αλλαγών, στη διάρκεια της οποίας ο παλιός φεουδαρχικός κόσμος παρήκμαζε, ο νέος καπιταλιστικός κόσμος επικρατούσε ήδη στα σημαντικότερα οικονομικά κέντρα της εποχής και επιδίωκε να επικρατήσει παγκόσμια, τσακίζοντας τις υπάρχουσες φεουδαρχικές εξουσίες, αλλά και το σκοταδισμό και τους αναχρονισμούς, στους οποίους στηρίζονταν.
Αποτέλεσε κρίκο της αλυσίδας των αστικών επαναστάσεων που, στα τέλη του 18ου αιώνα και στις αρχές του 19ου αιώνα, προσέφεραν ριζοσπαστική διέξοδο στα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα της φεουδαρχίας. Ταυτόχρονα, στρεφόμενη απέναντι σε μια φεουδαρχική αυτοκρατορία στην οποία κυριαρχούσε ο διαφορετικός φυλογενετικά πληθυσμός των Οθωμανών, η Επανάσταση είχε αντικειμενικά και εθνικοαπελευθερωτικό χαρακτήρα.
Ωστόσο, δεν ήταν η “εθνική ενότητα” αυτή που τροφοδότησε την επανάσταση, αλλά τα συμφέροντα της τάξης των καπιταλιστών (καραβοκυραίων, εμπόρων, τραπεζιτών κλπ.) και των τότε συμμάχων τους (μικροαστικών στρωμάτων, φτωχών αγροτών, εργατών κλπ.), που ασφυκτιούσαν στο φεουδαρχικό πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οι επαναστατικές τους επιδιώξεις που στρέφονταν όχι μόνο εναντίον της οθωμανικής εξουσίας, αλλά και ενάντια στους ελληνόφωνους Χριστιανούς (ανώτεροι κληρικοί, Φαναριώτες, μερίδα των κοτζαμπάσηδων, των αρματολών κ.ά.) που τη στήριζαν.
Η επικράτηση της Επανάστασης οδήγησε στη συντριβή του φεουδαρχικού μηχανισμού, στην απελευθέρωση των νέων, των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής, στη λύτρωση της ανθρωπότητας από το σκοταδισμό και την αμάθεια, στη λύτρωση των λαϊκών στρωμάτων από την εθνοτική καταπίεση, όχι όμως και από την ταξική εκμετάλλευση. Το ανεξάρτητο αστικό έθνος-κράτος στηριζόταν εξίσου στην εκμετάλλευση, αντικατέστησε τους φεουδάρχες εκμεταλλευτές με τους καπιταλιστές.
Στους κόλπους της νέας καπιταλιστικής εξουσίας διογκώθηκε και συνεχίζει να διογκώνεται η αντίφαση ανάμεσα, από τη μία στις δυνατότητες που προσέφερε η ανάπτυξη μιας όλο και περισσότερο κοινωνικοποιημένης παραγωγής και από την άλλη στην υπονόμευση των κοινωνικών αναγκών από την καπιταλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και από τις ανάγκες του καπιταλιστικού κέρδους. Από ένα σημείο και έπειτα η καπιταλιστική εξουσία μεταβλήθηκε από υπηρέτη σε εμπόδιο της κοινωνικής εξέλιξης.
Σήμερα, δύο αιώνες μετά, η καπιταλιστική εξουσία προσφέρει μόνο φτώχεια, ανεργία, προσφυγιά, οικονομικές κρίσεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους για το μοίρασμα των κερδών, των αγορών και των σφαιρών επιρροής. Τέτοιος είναι και ο πόλεμος στην Ουκρανία, που αποτελεί συνέπεια της σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, αυτό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ από τη μια μεριά και από την άλλη της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των συμμάχων της. Δεν είναι ένας πόλεμος για την “ελευθερία”, τη “δημοκρατία”, ενάντια στον “αναθεωρητισμό”, ούτε ένας πόλεμος για την “αυτοδιάθεση των λαών”, ενάντια στο “νεοναζισμό”, όπως ισχυρίζονται προσχηματικά τα εμπόλεμα στρατόπεδα. Είναι ένας πόλεμος άδικος, που διεξάγεται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών και έχει θύματα την εργατική τάξη και τους λαούς των «νικητών» και των «ηττημένων».
Γι’ αυτό σήμερα δίκαιος είναι κάθε αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και της συμμετοχής της χώρας μας σε αυτόν. Είναι ο ανεξάρτητος από την αστική τάξη και τους διεθνείς της συμμάχους της αγώνας ενάντια στην ξένη εισβολή και κατοχή, που στοχεύει στην ήττα της καπιταλιστικής εξουσίας των επιτιθέμενων και αμυνόμενων, στην κατάκτηση της εργατικής εξουσίας.
Η πάλη ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, η πάλη για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό είναι η μοναδική προοδευτική απάντηση στα αδιέξοδα του γερασμένου καπιταλιστικού συστήματος, η μόνη λύση για να σταματήσει η ταξική εκμετάλλευση και οι ιμπεριαλιστικές σφαγές που προξενεί.
Ο αγώνας για το σοσιαλισμό – κομμουνισμό υπηρετεί τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας και της εξέλιξης, τη φιλία και τη συνεργασία των λαών, βρίσκεται στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Γι’ αυτό και η πάλη της εργατικής τάξης και των κοινωνικών της συμμάχων θα νικήσει, όσο ακλόνητος και αν φαντάζει σήμερα, ο κατά τα άλλα αλληλοσπαρασσόμενος καπιταλιστικός κόσμος.
