Σε μια στιγμή κορύφωσης της τουρκικής παρεμβατικότητας στη Θράκη, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε αντί να σπρώξει τα θέματα κάτω από το χαλί για λόγους εκτόνωσης, όπως συνήθως εδώ και χρόνια γινόταν, να τραβήξει την κουρτίνα αποκαλύπτοντας διπλωματικά, μικροκομματικά ή άλλα παιχνίδια στην περιοχή.
Αιφνιδίασε τα συστήματα όλων των πλευρών και έστειλε ισχυρά μηνύματα προς όλες τις κατευθύνσεις, προς κρατικά και παρακρατικά συστήματα της Τουρκίας, προς τη διεθνή κοινότητα, προς την ηγεσία όλων των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, προς τον ελληνικό λαό και φυσικά προς την ίδια τη μειονότητα.
Η κίνηση αυτή από αρκετούς χαρακτηρίστηκε υψηλού ρίσκου, διότι έγινε προεκλογικά με κίνδυνο να παρεξηγηθεί και να πυροδοτήσει ανεξέλεγκτες εντάσεις. Ωστόσο, η εμπειρία και η γνώση της ιστορίας διδάσκουν ότι «τα αυτόφωρα εγκλήματα» αποκαλύπτονται και διώκονται αποτελεσματικά μόνο τη στιγμή που διενεργούνται. Με τη δημόσια καταγγελία του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξεκαθάρισε με τον πιο αποφασιστικό τρόπο:
1. Προς την τουρκική ηγεσία, ότι η Ελλάδα σέβεται και υπερασπίζεται τη Συνθήκη της Λωζάννης που αναγνωρίζει τη μειονότητα της Θράκης ως θρησκευτική και την προσδιορίζει ως μουσουλμανική, διότι αποτελείται από τρεις διαφορετικές εθνοτικές, γλωσσικές και πολιτιστικές ομάδες (Τουρκογενείς, Πομάκους, Ρομά) και πολύ περισσότερες θρησκευτικές (Σουνίτες, Αλεβίτες, Μπεκτασίτες κ.λπ). Επομένως, δεν θα δεχθεί τον κατά παράβαση του Διεθνούς Δικαίου εκ των υστέρων «συλλογικό επαναπροσδιορισμό της μειονότητας» σε «εθνική τουρκική μειονότητα». Πρώτον, διότι αυτό είναι επικίνδυνο για τη διεθνή ειρήνη, μια που ξυπνά εθνικισμούς και αλυτρωτισμούς σε όλη την Ευρώπη, και, δεύτερον, διότι δημιουργεί απειλή τουρκοποίησης των μειονοτήτων εντός της μειονότητας, που προστατεύονται από το δικαίωμα του ατομικού αυτοπροσδιορισμού που η Ελλάδα αναγνώρισε κυρώνοντας την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
2. Προς τη διεθνή κοινότητα αποκάλυψε τον ηγεμονικό και παραβατικό ρόλο που εκδηλώνει η γείτονα (βλέπε «Στρατηγικό Βάθος» του Αχμέτ Νταβούτογλου), επιδιώκοντας να εργαλειοποιήσει εκτός από το μεταναστευτικό και όλους τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Βαλκανίων και της Ε.Ε., γενικότερα, όχι για να προστατέψει τα δικαιώματα των μειονοτήτων, αλλά για να εξυπηρετήσει την αναθεωρητική, νεοοθωμανική και ισλαμιστική της πολιτική.
3. Προς τις ηγεσίες των κομμάτων και κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, που αγνόησε τις έγκαιρες προειδοποιήσεις της πολιτείας, τις θυμωμένες αλλά αποκαλυπτικές αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ Ροδόπης για τις παρεμβάσεις του τουρκικού προξενείου στην εκλογική διαδικασία και τέλος τις αναθεωρητικές προσεγγίσεις της εσωκομματικής του αντιπολίτευσης, που ζήτησε διά του κ. Φίλη την απογραφή των μειονοτήτων μετά το 1951 ρίχνοντας νερό στον μύλο της Αγκυρας.
4. Προς τον ελληνικό λαό αλλά και την ίδια τη μειονότητα, υπερασπίζοντας το μοντέλο της ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας που έχτισαν όλοι μαζί στη Θράκη, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, από ξένες παρεμβάσεις που στόχο έχουν να φανατίσουν, να διχάσουν και εντέλει να χειραγωγήσουν τη μειονότητα, όχι για να προστατεύσουν τα δικαιώματά της, αλλά για να υποτάξουν τις ελεύθερες συνειδήσεις των Ελλήνων Ευρωπαίων μουσουλμάνων πολιτών και να εργαλειοποιήσουν προς όφελος ξένων εθνικιστικών και αλυτρωτικών πολιτικών την ίδια τη μειονότητα της Θράκης. Η νευρικότητα που προκάλεσε η ευθεία καταγγελία του πρωθυπουργού για απόκλιση του ΣΥΡΙΖΑ από την πάγια εθνική πολιτική στη Θράκη οφείλεται στην αποκάλυψη ότι η αξιωματική αντιπολίτευση στη Ροδόπη ιεράρχησε το μικροκομματικό εκλογικό συμφέρον πάνω από το εθνικό συμφέρον και κυρίως πάνω από την αξιακή προσήλωση στο δημοκρατικό μοντέλο μιας ανοιχτής ακηδεμόνευτης από ξένα κέντρα κοινωνίας. Ευτυχώς, έστω και εκ των υστέρων, φαίνεται ο Α. Τσίπρας να επιχειρεί να επιστρέψει στη λογική, χωρίς όμως να τολμήσει να ζητήσει από τους βουλευτές του να δηλώσουν δημόσια ποια μειονότητα εκπροσωπούν.
