Απάντηση στον eniko

Η επιστολή του κ.Καλαντζή αφορά στην ανάρτησή μας “Κόψε” δήλωση και βγάλε συμπέρασμα  “Αξιότιμε κύριε Χατζηνικολάου,διάβασα στην ιστοσελίδα σας (enikos.gr) μια καταχώρηση με τον τίτλο ««Κόψε» δήλωση και βγάλε συμπέρασμα» η οποία σχολιάζει δήλωσή μου σχετικά με το φαινόμενο του υποσιτισμού μαθητών στα σχολεία. Πέραν του γνωστού φαινομένου που συμβαίνει σε απαξάπαντες τους ενασχολούμενους με τον δημόσιο λόγο, δηλαδή της κοπτοραπτικής επί των δηλώσεών τους που τελικά οδηγεί σε άλλο νόημα από αυτό που είχαν, θεωρώ κρίσιμο να σημειώσω τα εξής θέματα: 1. Το πρόβλημα του υποσιτισμού των μαθητών δεν οφείλεται στο σχολείο αλλά σε άλλες κοινωνικές παθογένειες που επιδεινώθηκαν δραματικά με την κρίση. Το πρόβλημα, λοιπόν, μεταφέρεται στο σχολείο. Αν δεν στραφεί η προσπάθεια της Πολιτείας εκεί που όντως δημιουργείται το πρόβλημα, για μιαν ακόμα φορά, θα πραγματοποιήσουμε μια μεγαλοπρεπή τρύπα εις τα ταρασσόμενα ύδατα των ημερών μας.2. Το ελληνικό σχολείο έχει εγκαταλείψει εδώ και 40 χρόνια το μοντέλο της σίτισης των μαθητών -πλην των εκκλησιαστικών σχολείων που το διατηρούν. Είναι προφανές λοιπόν που υπάρχει η σχετική τεχνογνωσία καθώς και παραδείγματα κόστους κλπ. Στα εκκλησιαστικά σχολεία, που ανήκουν στις αρμοδιότητές μου δεν υπάρχουν φαινόμενα υποσιτισμού διότι ούτως ή άλλως οι μαθητές σιτίζονταν και πριν την κρίση.3. Τα σχολεία δεν έχουν την δυνατότητα παρασκευής και διανομής ενός κανονικού γεύματος. Τα τρόφιμα μέσω κυλικείων δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τα κύρια γεύματα, σε καμιά περίπτωση.4. Αν επιλεγούν 5 ή 10 μαθητές μιας τάξης ή ενός σχολείου ως έχοντες ανάγκη σίτισης από το κυλικείο του σχολείου αφενός δεν λύνεται το πρόβλημα (φυσικά, σκεπάζεται) και αφετέρου στιγματίζονται και στοχοποιούνται αυτά τα παιδιά. Τα παιδιά είναι πολύ σκληρά και μια εμφανής διάκριση κοινωνικού χαρακτήρα εντός του σχολείου, είναι άγνωστο σε ποιες τραγικές συνέπειες μπορεί να οδηγήσει.5. Ο μοναδικός θεσμός της χώρας μας που μπορεί να κινητοποιηθεί άμεσα, έχει αναπτυγμένο δίκτυο και στο τελευταίο χωριό, μακρά παράδοση φιλανθρωπικής δράσης και κύρος στην ελληνική κοινωνία ενώ συγχρόνως μπορεί να κινηθεί και εκτός σχολείου για να παρέμβει, είναι η Εκκλησία. Λαμβανομένων υπόψη των παραπάνω παραμέτρων, πρότεινα -χρησιμοποιώντας το παράδειγμα ενός Ιερέα της Αθήνας- την αναζήτηση μιας άμεσης λύσης στο πρόβλημα των υποσιτιζόμενων μαθητών χρησιμοποιώντας το δίκτυο και τους Ιερείς της Εκκλησίας μας. Αν ο ιερέας της ενορίας μάθει από τον διευθυντή του σχολείου -άτυπα- ποια παιδιά παρουσιάζουν προβλήματα υποσιτισμού, τότε αυτομάτως θα μάθει ποιες οικογένειες παρουσιάζουν ζητήματα υποσιτισμού (διότι αν πεινάει το παιδί, φαντάζομαι ότι θα πεινούν και οι γονείς) και θα έχει την δυνατότητα να προσφέρει «δέματα αγάπης» μακριά από αδιάκριτα βλέμματα, κατευθείαν στο σπίτι του έχοντος ανάγκη. Το θέμα δηλαδή δεν είναι να δώσουμε σ’ ένα παιδί 2 ευρώ στο σχολείο για να πάρει ένα σάντουιτς (χωρίς αλλαντικό), αλλά η παροχή τροφίμων στο σπίτι. Έτσι και το πρόβλημα θεραπεύεται άμεσα και κανένα παιδί δεν στοχοποιείται. Αυτή ήταν και ολόκληρη η τοποθέτησή μου επί του συγκεκριμένου θέματος και όχι οι δύο φράσεις που απομονώθηκαν. Με την ευκαιρία επιτρέψτε μου να σας πω ότι ανεξάρτητα από το πρόβλημα του υποσιτισμού ορισμένων μαθητών (φαινόμενο που, κατά τη γνώμη μου, θα ενταθεί), το θέμα της σίτισης των μαθητών θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ενδελεχούς μελέτης διότι συνδέεται με την εκμάθηση διατροφικών συνηθειών και άρα με την υγεία του συνολικού πληθυσμού της χώρας. Με λίγα λόγια, το σχολείο μπορεί να σε μάθει να τρως σωστά, γεγονός που σημαίνει μια καλύτερη ζωή με λιγότερα προβλήματα υγείας άρα με αύξηση της ποιότητας ζωής και μείωση του κόστους παροχής ιατρικών κλπ υπηρεσιών. Το εν λόγω θέμα, το γνωρίζει άριστα και βεβαίως, πολύ καλύτερα από εμένα, η κα Λινού, Ειδική Γραμματέας Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης του ΥΠΔΒΜΘ. Όλη αυτή η συλλογιστική θα μπορούσε να υλοποιηθεί ακόμα και εν μέσω οικονομικής κρίσης, υπό τον όρο να εφαρμοστεί το μνημόνιο για να μην χρεοκοπήσει η χώρα και ταυτοχρόνως να βρούμε το ισοδύναμο της δαπάνης σίτισης των μαθητών είτε σε επίπεδο επιπλέον εσόδων είτε σε επίπεδο μείωσης άλλων δαπανών. Αγαπητέ κύριε Χατζηνικολάου, η όλη υπόθεση της σίτισης των μαθητών είναι εκτός αρμοδιοτήτων μου αλλά προτίμησα να απαντήσω στην ερώτηση του δημοσιογράφου διατυπώνοντας την άποψή μου και όχι να υπεκφύγω. Σας ευχαριστώ για τον κόπο σας να διαβάσετε την επιστολή μου και ελπίζω με την δύναμη που σας δίνει ο δημόσιος λόγος να βοηθήσετε ώστε στο θέμα της σίτισης των μαθητών να επικρατήσουν οι φωνές της λογικής και της επιστήμης και όχι του λαϊκισμού και των εντυπώσεων.Με εκτίμησηΓιώργος ΚαλαντζήςΓενικός Γραμματέας Θρησκευμάτων ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ”