ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
«Κομμάτια και θρύψαλα» μας έκανε ο χαμός του Γιώργου Σκούρτη που μας «πλούτισε» θεατρικά με «ακριβά» και σπουδαία έργα του με κορυφαία τους «Νταντάδες» και τους «Εκτελεστές», μα η παρηγοριά με τους σπουδαίους δημιουργούς είναι πως αφήνουν πίσω τους κείμενα-ψυχής να μας… φωτίζουν. Ένα από είναι το δυνατό, σκληρό «Σοκ» που ευτυχεί στο ανέβασμά του στο «Studio Κυψέλης» σε σκηνοθεσία Γιώργου Λιβανού. Ο τελευταίος τον προσέγγισε και του ζήτησε το άπαιχτο έργο του, εκείνος του το έδωσε με μεγάλη χαρά κι όταν μπορούσε κατέβαινε τα σκαλιά του ζεστού θεάτρου της Κυψέλης κι έδινε τις τελευταίες του οδηγίες… Ο Σκούρτης που αγάπησε το θέατρο και τον αγάπησε πολύ κι αυτό «έφυγε», μα μέσα από το δυνατό ανέβασμα του «Σοκ» του, είναι σαν να είναι πλάι μας-κοντά μας. Βλέποντας την παράσταση, είχα την αίσθηση πως ήταν εκεί, στις τελευταίες σειρές με ένα ποτήρι ουίσκι κι ένα τσιγάρο στο χέρι. Κάναμε παρέα πολλά βράδια στα στέκια μας τα νυχτερινά, το Εν Δελφοίς και τη Στοά- φαινόταν απόμακρος μα όταν σε «σκάναρε» και του «πήγαινες» ανοιγόταν κι έλεγε συναρπαστικές ιστορίες. Όπως οι ιστορίες, τα έργα που έγραψε και μας «πλούτισαν» τόσο. Θυμάμαι σαν τώρα τον Καρακατσάνη στους Νταντάδες του κι ακούω τη Ρένη Πιττακή με τον Στράτο Τζώρτζογλου στον Ήχο του όπλου, στο Υπόγειο του Τέχνης…Μεγάλος δημιουργός!
ΤΟ θυμήθηκα ξανά βλέποντας την νέα εντυπωσιακή παραγωγή των Θεατρίνων Θεατές στο «Studio Κυψέλης». Το «Σοκ» του είναι μια μπουνιά στο στομάχι- λέει τα πράγματα με το όνομά τους, καυτηριάζει με δεινότητα τα κακώς κείμενα της καθημερινότητάς μας. Άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, παλεύουν να επιβιώσουν, συγκρούονται με τους εφιάλτες της επόμενης μέρας, τρέχουν, ερωτεύονται, μάχονται για την επιβίωση σε έναν διαρκή πόλεμο – πρωτίστως με τον ίδιο τους τον εαυτό. Τελικά, τα γεγονότα τούς καθιστούν διαρκώς σε καταστάσεις απόλυτου σοκ…
ΜΙΑ από τις πληρέστερες κι αρτιότερες παραστάσεις του πετυχαίνει με το «Σοκ» ο Λιβανός. «Φωτίζει» όλες τις πτυχές του «ακριβού» έργου του Σκούρτη, φτάνοντας στο μεδούλι του. Εξαιρετικοί οι ρυθμοί της παράστασης και διδαγμένοι με δεινότητα οι ηθοποιοί της. Πολύτιμοι αρωγοί του η Δέσποινα Βολίδη-λειτουργικό το σκηνικό έκπληξη που έφτιαξε και υπέροχα τα κοστούμια της-και ο Σάκης Τσιλίκης που έντυσε με γερές μουσικές τους μοναδικούς στίχους του Σκούρτη. Όλοι οι ηθοποιοί της παράστασης δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και «γίνονται» με ζηλευτό τρόπο οι ήρωες του μεγάλου συγγραφέα. Η Καίτη Ιμπροχώρη φέρει στη σκηνή εμπειρία σκηνής. Έχοντας κάψει πολλά χιλιόμετρα σε αυτή, ξέρει τον τρόπο να…κλέβει παράσταση ακόμα και με σιωπές ή τα βλέμματά της. Χαρισματικός ηθοποιός ο Γιάννης Τσιώμου εντυπωσιάζει με τη δεινότητα και την ακρίβειά του, την αμεσότητά του και το μέτρο του. Εξαίρετος ο Νίκος Χαλατζίδης-είναι ευθύβολος, με έντονη σκηνική παρουσία. Ισχυρότατος άσσος της παράστασης είναι ο Ανδρέας Ζαχαριάδης που «σαρώνει» τη σκηνή, με δύναμη και δυναμική αξιοζήλευτη. Έχει αλήθεια που σπάνια βρίσκεις σε νέους ηθοποιούς. Έξοχος ο έμπειρος Μάνος Χατζηγεωργίου-χρήσιμος και καίριος πάντα! Η Σόνια Κωτίδου «ανθίζει» στο πέρασμα του χρόνου και πετυχαίνει νίκες γερές. Πέρα από πολύ όμορφο κορίτσι, έχει ταλέντο που εξελίσσεται. Θαυμάσια είναι η Σοφία Μπεράτη, εύστοχη η Μαρία Φλωράτου και ευθύβολη η Όλγα Πρωτονοταριου. Μαζί τους στο πιάνο η υπέροχη Νίκη Γκουντούμη.