“Μακεδονία” – χαμός, “Macedonia” – γαργάρα!

 Ας θυμηθούμε:  

    Η δήλωση είναι της Mέρκελ. Έγινε στις  22/8/2011. Θυμάστε εσείς καμία «παρατήρηση» από ελληνικής πλευράς για την χρήση του όρου «Μακεδονία» από την γερμανίδα καγκελάριο;

    Θυμάστε εσείς κάποια «αντίδραση» από ελληνικής πλευράς; 

    Θυμάστε εσείς κάποια «αντίδραση» από ελληνικής πλευράς; 

    Αυτό απέτρεψε την Ελλάδα να υποδεχτεί πριν από μερικούς μήνες τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Αθήνα στρώνοντάς του «κόκκινα χαλιά»;  

    Θυμάστε εσείς να έχει υπάρξει συνέχεια στο θέμα από ελληνικής πλευράς που να κρατά ζωντανή την καταγγελία για την ενέργεια αυτού του «καλού φίλου της Ελλάδας», του Ομπάμα;

    Ακούσατε εσείς κάποια καταδίκη από το επίσημο ελληνικό κράτος;   

    Στα 12 χρόνια που έχουν περάσει από τότε υπήρξε ελληνική κυβέρνηση που να μην έχει εξάρει τις… «κοινές αρχές και αξίες» που διέπουν τις σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ;

    Θυμάστε εσείς κάποια αντίδραση της ελληνικής πλευράς απέναντι στο ιερατείο των Βρυξελλών;

    Είδατε εσείς κάποια σκιά στις σχέσεις με ΗΠΑ; Είδατε κάποια ένσταση της Ελλάδας με αφορμή τη στάση των Βρετανών στο Σκοπιανό για τα όσα διεκδικεί η Βρετανία για να παραμείνει εντός της ΕΕ; Είδατε να διαμαρτύρεται κανένα Έλληνας πρωθυπουργός στις συναντήσεις του με τον Πούτιν; Είδατε να εμποδίζεται σε τίποτα το ξεπούλημα των λιμανιών στους Κινέζους;

    Αν το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων είναι τόσο σημαντική για όσους κήρυξαν «μακεδονομαχικό αγώνα», τότε τι κάνουν στα ΝΑΤΟ, στην ΕΕ και στα κονκλάβια που αναγνωρίζουν τα Σκόπια σαν «Μακεδονία»; Εκεί δεν θίγεται ο πατριωτισμός τους;

    Θυμόμαστε καλά; Υπουργός Εξωτερικών τότε, που υποδέχτηκε τον Σκοπιανό, ήταν η κυρία Μπακογιάννη, αδελφή του σημερινού αρχηγού της ΝΔ; Και υπουργός της τότε κυβέρνησης Καραμανλή, ήταν ο κ.Καμμένος; 

***

    Παρατήρηση πρώτη: Όταν ένας κρατικός αξιωματούχος, όταν ένας κυβερνητικός αξιωματούχος μιλάει, όπως ο κ.Μουζάλας, πρέπει να προσέχει τι λέει.

    Παρατήρηση δεύτερη: Αφού την ώρα που ο κόσμος καίγεται κάποιοι αποφάσισαν να παραστήσουν την «Μαργιορή» που χτενίζεται για εσωτερική κατανάλωση, να θυμίσουμε ποια είναι η θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής για την ονομασία των Σκοπίων:

    Σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για χρήση έναντι όλων.

    Πρόκειται για την θέση που επιμόνως υποστήριζαν οι κομμουνιστές (σε συνδυασμό με την απάλειψη των αλυτρωτισμών και τη διασφάλιση εγγυήσεων για τη μη έγερση πλαστών εθνολογικών ισχυρισμών) και στην οποία σύρθηκαν από τα πράγματα όλες οι δυνάμεις (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ με την συνεπικουρία σε πρώτη φάση του και ΣΥΝ) που επιδόθηκαν στον «σκοπιανοφαγικό» σωβινισμό και εθνικισμό στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

    Παρατήρηση τρίτη: Η υπόθεση της ονομασίας των Σκοπίων είναι πολύ σοβαρή. Η σοβαρότητά της κινείται πέρα από την πατριδοκαπηλία και τον γκαιμπελισμό που διαπερνά το λόγο των διαφόρων ακροδεξιών αποβλήτων και έχει να κάνει με το γεγονός ότι:

    α) Η ονομασία των Σκοπίων συνδέεται με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, τη ΝΑΤΟποίηση και τον κατακερματισμό της περιοχής σε προτεκτοράτα,

    β) τον κίνδυνο να συνταυτιστεί η Ελλάδα με την πειρατική αμερικανική και ευρωενωσιακή απαίτηση για αναγνώριση του Κοσσυφοπεδίου προσθέτοντας έτσι μια ακόμα «νάρκη» σε υποθέσεις που ξεκινούν από την Κύπρο και φτάνουν στη Θράκη,

    γ) συνδέεται με τις «ντε φάκτο» και «ντε γιούρε» ανατροπές των συνόρων από τη Βαλκανική μέχρι τη Μέση Ανατολή στη σκακιέρα του ενεργειακού παιχνιδιού που παίζουν «σύμμαχοι» και «εταίροι» στην περιοχή στρώνοντας τους δρόμους των πετρελαίων με εντάσεις και με αίμα,  

    δ) η ονομασία των Σκοπίων είναι σοβαρή υπόθεση γιατί επιπλέον αξιοποιείται χρόνια τώρα από τις κυβερνήσεις και τις δυνάμεις του ευρωατλαντικού μονοδρόμου στο πλαίσιο του «ανήκομεν εις την Δύσιν» σαν το «δέντρο» για να κρύβεται το «δάσος» των κινδύνων που έχει φέρει η «νέα τάξη» στην περιοχή. Και για όσους προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν τι λέμε, θα το κάνουμε «λιανά»: Το Κόσσοβο επί αιώνες «Κόσσοβο» λέγεται και ουδείς αμφισβήτησε ή διεκδίκησε ποτέ το όνομά του. Αλλά αυτό ούτε τις βόμβες απέτρεψε, ούτε τη μετατροπή του σε όχημα ανατροπής των μεταπολεμικών συνόρων στα Βαλκάνια.

    Παρατήρηση τέταρτη: Πώς γίνεται αυτοί που όταν ακούνε «Μακεδονία» στο εσωτερικό της χώρας να μη σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους (κι αυτό όχι πάντα), αλλά όταν ακούνε τον όρο «Macedonia» στο εξωτερικό ή από το εξωτερικό να το κάνουνε «γαργάρα»; 

   

 email: mpog@enikos.gr

 

 

Exit mobile version