Η Δώρα Αναγνωστοπούλου και το «MEGA Stories» ταξίδεψαν από την Αθήνα στην Κέρκυρα κι από εκεί στους Παξούς και τους Αντίπαξους για να ζήσουν από κοντά τα γυρίσματα, για λίγες ημέρες, μαζί με τους ήρωες του Maestro.
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης υποδέχτηκε τη δημοσιογράφο και μαζί ιχνηλάτησαν όλη τη διαδρομή: από την αρχική, πρώτη σύλληψη της ιδέας μέχρι την απόφαση για την υλοποίησή της, τη μετάδοση στην ελληνική τηλεόραση και βέβαια την οικουμενική γλώσσα της που τελικά οδήγησε στη συμπερίληψη της σειράς στο Netflix.
«Νομίζω ότι μετά από ενάμιση χρόνο μπορούμε να το πούμε. Στόχος μου ήταν να φτιάξω μια σειρά η οποία να πεταχτεί σε μία πλατφόρμα και γιατί όχι και παγκόσμια. Και στην πρώτη πρώτη επαφή με τον πρόεδρο του καναλιού ότι ο στόχος ήταν αυτός. Να παιχτεί σειρά σε μια πλατφόρμα».
«Δεν το είχα ποτέ στη ζωή μου να κάθομαι ήρεμος και να είμαι ικανοποιημένος. Αυτό που έχω αποκτήσει με τον χρόνο είναι ότι απολαμβάνω κάποια πράγματα πιο πολύ από όσο το απολάμβανα γιατί παλιά ήμουν αφόρητος».
«Χρειάζεται χρόνος ένας δημιουργός προκειμένου να ξαναγεννήσει κάτι. Είναι σαν να λες σε μια γυναίκα που γέννησε, ξαναγέννα. Δεν γίνεται, θέλω χρόνο».
«Θυμάμαι μικρότερος που έκανα τις πρώτες δουλειές μου έκανα το κάθε επεισόδιο να το γράψω μια εβδομάδα. Και γυρνάω και λέω σε έναν φίλο μου “ρε γαμ@το όταν ήμουν μικρός έγραφα τόσο πολύ, τι χείμαρρος, δεν σταματούσα να γράφω”. Και γυρίζει και μου λέει “ναι, αλλά έχεις δει τι έγραφες;”. Οπότε καλύτερα που σήμερα είναι ποιο ποιοτικά τα πράγματα, είμαι πιο σίγουρος και ξέρω τι θέλω να πω και μ΄αρέσει που έχω την πολυτέλεια και να κάνω τα πράγματα όπως θα έπρεπε να γίνονται».
Tι αποκάλυψε για τα επαγγελματικά βήματά του μετά το Maestro;
«Έχει ήδη γεννηθεί η ιδέα, υπάρχει εκεί. Ταινία ναι. Θα ήταν λάθος να ξαναμπώ στη διαδικασία να αφηγηθώ και νομίζω ο κινηματογράφος έχει ξαναξεκινήσει. Νομίζω ότι είναι αυτό που πάντα λάτρευα και αγαπούσα».
«Δεν με αφορά πού θα είναι όταν γράφω κάτι με αφορά να γράψω κάτι που με αφορά εμένα. Τώρα με το Maestro Που έχει πάει καλά έξω έχουν ανοίξει κάποιες πόρτες και ίσως κάποια πράγματα να είναι πιο εφικτά για εμένα σε σχέση με το πώς θέλω να κάνω τη δουλειά μου. Πάντα θέλω ένα κομμάτι της βάσης μου να είναι στην Ελλάδα και αν μπορώ να το μοιράζω και πριν ξεκινήσει το Maestro ανάμεσα σε Ελλάδα και εξωτερικό με χαρά».
