Για το σοβαρό ατύχημα που είχε μίλησε η Σοφία Παθέκα. Η γνωστή γυμνάστρια και personal trainer παραχώρησε συνέντευξη στο ένθετο Secret της εφημερίδας Παραπολιτικά και αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που βίωσε, όταν βρέθηκε στο χειρουργικό κρεβάτι αλλά και στην αποθεραπεία που ακολούθησε.
«Βιαζόμουν πάρα πολύ, έτρεχα μέσα στο σπίτι, είχα ένα ατύχημα και γλίστρησα από τις σκάλες. Έχω μια πολλαπλή βλάβη στο γόνατο, έχω ρήξη χιαστού μπροστά και είχα και αποκόλληση μηνίσκου. Δεν ήταν απλή υπόθεση, καθώς μετά το χειρουργείο ο εγκέφαλος θέλει έναν χρόνο για να ξεκινήσει να παίρνει εντολές», είπε η Σοφία Παθέκα που αποκάλυψε τα όσα πέρασε.
«Έμεινα τρεις μήνες κατάκοιτη, έπρεπε να μάθω να περπατάω από την αρχή, όπως τα μωρά. Για έναν χρόνο δεν περπατούσα κανονικά, με την ψυχολογία μου να είναι στα πατώματα. Νόμιζα πως επαγγελματικά είχα τελειώσει, αφού η δουλειά μου βασίζεται στα πόδια και τα χέρια μου», εξομολογήθηκε η διάσημη personal trainer.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Στις αρχές ήταν όλα πολύ δύσκολα, δεν μπορούσα να αυτοεξυπηρετηθώ, ούτε να ντυθώ ή να φάω. Πολλά βράδια πεινούσα και ντρεπόμουν να ξυπνήσω κάποιον να μου φέρει να φάω. Έτρωγα καραμέλες, που τις είχα στο κομοδίνο μου, για να ξεγελάσω την πείνα μου», τόνισε η Σοφία Παθέκα.
Στη συνέχεια άρχισε να κάνει μερικά βήματα με πατερίτσες, ενώ για περαιτέρω μετακίνηση καθόταν στο καροτσάκι. Για έξι μήνες είχα πατερίτσες και πι. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους μαθητές μου, που είχαν μια ανάπηρη δασκάλα και δεν με εγκατέλειψαν αλλά έμειναν μαζί μου», συμπλήρωσε. Όπως ανέφερε, ο άνθρωπος που την βοήθησε ήταν ο γιατρός της, που ήταν 24 ώρες δίπλα της, σε ό,τι χρειαζόταν. «Με έβλεπε κάθε εβδομάδα για τους τρεις πρώτους μήνες και ήταν η μόνη έξοδος που έκανα από το σπίτι».
Το φετινό καλοκαίρι δεν θα το ξεχάσει ποτέ, καθώς επέστρεψε στην κανονική της ζωή. «Πέρυσι δεν ήμουν καλά. Δεν χάρηκα τον ήλιο, τη θάλασσα, δεν μπορούσα να περπατήσω στην άμμο, δεν ήμουν ανεξάρτητη. Φέτος ένιωσα τι σημαίνει να περπατάς στα σοκάκια των νησιών, να μπαίνεις στη θάλασσα χωρίς να κρατάς το χέρι κάποιου, να φοράς κανονικά παπούτσια, καθώς για δύο χρόνια δεν είχα βάλει παπούτσι στο πόδι μου. Κατάλαβα πώς είναι να ζω κανονικά» δήλωσε και έστειλε το δικό της μήνυμα. «Το ατύχημα με έκανε να αλλάξω τρόπο σκέψης και να ζω το σήμερα, να μην κάνω σχέδια. Να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν και να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο».
