Λένα Κιτσοπούλου: Συνεχίζονται οι αντιδράσεις για τις «Σφήκες» – Τι είπαν Βασίλης Μπισμπίκης και Σπύρος Μπιμπίλας

Οι αντιδράσεις δεν έχουν τέλος για την παράσταση “Σφήκες” του Αριστοφάνη σε ελεύθερη διασκευή και σκηνοθεσία της ηθοποιού Λένας Κιτσοπούλου, η οποία και παρουσιάστηκε πριν από λίγα 24ωρα στην Επίδαυρο. Σήμερα (18/7) τοποθετήθηκε για την παράσταση και ο πρόεδρος του ΣΕΗ και βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας, Σπύρος Μπιμπίλας, ενώ θέση είχε πάρει και ο Βασίλης Μπισμπίκης λίγες ώρες πριν.

Ο τρόπος με τον οποίο η σκηνοθέτης και ηθοποιός διαχειρίστηκε την αριστοφανική κωμωδία, θεωρήθηκε λανθασμένος από πολλούς, με αποτέλεσμα να δεχθεί σφοδρή κριτική όχι μόνο για την συγκεκριμένη παράσταση, αλλά και για το σύνολο της καλλιτεχνικής της διαδρομής. Μάλιστα εδώ και περίπου τρεις ημέρες το επώνυμο της ηθοποιού, τρεντάρει στο Twitter, με το μεγαλύτερο μέρος των σχολίων να είναι από αρνητικά έως και προσβλητικά.

Σπύρος Μπιμπίλας – «Κανιβάλισε επί μακρόν εμένα »

ήμερα ο Σπύρος Μπιμπίλας θέλησε να τοποθετηθεί για την παράσταση, στην οποία, όπως του μετέφεραν, χρησιμοποιήθηκε και το όνομά του με αρνητικό τρόπο. Ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών και βουλευτής της Πλεύσης Ελευθερίας, έγραψε στο προφίλ που διατηρεί στο Facebook:

«Άφησα να καταλαγιάσει κάπως ο πόλεμος που ξέσπασε ευτυχώς για την τέχνη αυτήν την φορά για να πω και εγώ δύο ψύχραιμα λόγια! Προσωπικά δεν γνωρίζω την αιρετική αντισυστημική και εξτρημ καλλιτέχνιδα Λένα Kιτσοπουλου, ούτε είχα την χαρά να δουλέψω μαζί της, γιατί έχω δει δουλειές της, άλλες θαύμασα κι άλλες με άφησαν με απορία για όσα είδα. Στην τέχνη όλα επιτρέπονται και κανείς δεν μπορεί να βάλει χαλινάρι στις απόψεις των δημιουργών όσο κι αν προκαλούν το κοινό αίσθημα. Τα ίδια λέγαμε όταν οι Χριστιανοταλιμπάν ούρλιαζαν έξω από θέατρα που έθιγαν κατά την άποψή τους τα ιερά και όσια τους. Αν δεν σου αρέσει το θέαμα φεύγεις κι έχεις δικαίωμα κριτικής. Ο κανιβαλισμός δεν είναι δείγμα πολιτισμένων ανθρώπων κι αυτό ισχύει και για τους υποστηρικτές της Λένας που κανιβαλίζουν τους αντίθετους με αυτήν. Κι η ίδια κανιβαλίζει με ανορθόδοξους τρόπους γιατί έτσι εκφράζεται. Μαθαίνω ότι στην παράσταση της και την ελεύθερη διασκευή που έκανε για το έργο του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ ΣΦΗΚΕΣ που (σημειωτέον είναι το πρώτο έργο που εμφανίστηκα στην Επίδαυρο ως κορυφαίος του Χορού πλάι στον Κώστα Βουτσά το 85), κανιβάλισε επί μακρόν εμένα ή με σατίρισε ή με προσέβαλε ή με ανέφερε όπως μου είπαν πολλοί. Ίσως να μην με γνωρίζει καλά , ίσως της έχουν δώσει λάθος πληροφορίες. Κρίμα που δεν έχουμε ποτέ μιλήσει ανθρώπινα για να με καταλάβει.. Προσωπικά δεν με πειράζει μιας και τελευταία οι επιθέσεις στο πρόσωπο μου μέσα από την ελευθεριότητα του διαδικτύου εντείνονται. Αυτό ίσως αναπαρήγαγε αλλά πού υπάρχει συνειρμός με το συγκεκριμένο έργο; Παρ όλα αυτά είμαι είμαι υπέρ της ελευθερίας στην όποια τέχνη, υπέρ της όποιας Λένας που θυμίζει πολύ την Ξενουδάκη του 80 που έβριζε το κοινό και άρεσε, η οποία όμως δεν είχε καμία κρατική υποστήριξή καμία βοήθεια κι επέμενε με δικά της έξοδα κ μικρές βοήθειες από φίλους σε αντίθεση με την Λένα που όλα είναι δοσμένα σε αυτήν από το σύστημα που κατακρίνει ορθώς και εξευτελίζει. Ασφαλώς και θα δω φυσικά την παράσταση της».

 

Βασίλης Μπισμπίκης – Το story για την Κιτσοπούλου

Ο Βασίλης Μπισμπίκης θέλησε και εκείνος να τοποθετηθεί για το ζήτημα και το έκανε μέσω του προφίλ που διατηρεί στο instagram. Συγκεκριμένα ανέβασε δύο ιστορίες, αποσπάσματα από την κριτική που έκανε ο Σάββας Πατσαλίδης. Σε αυτά, αναφέρεται: «Μια παράσταση εφόσον μπαίνει στη δημόσια σφαίρα μοιραία μπαίνει και στο ραντάρ της κριτικής. Καθ’ όλα αναμενόμενο αυτό και επιθυμητό. Εκείνο όμως που θεωρώ άθλιο είναι όταν η κρίση στρέφεται στο ίδιο το πρόσωπο του/της δημιουργού (είτε συγγραφέα είτε σκηνοθέτη, ηθοποιού κ.λπ). Η προσωπική επίθεση που εξαπέλυσαν όλοι οι «ενοχλημένοι», οι «θιγμένοι» και «αγανακτισμένοι» ζητώντας λίγο έως πολύ την κεφαλή της Κιτσοπούλου επί πίνακι (και των ηθοποιών, αν είναι δυνατόν!!), ήταν ό,τι πιο βρωμερό.

Το ξαναλέω: δικαίωμα του καθενός να μην αρέσει η δουλειά της όποιας Κιτσοπούλου (ή η απόδοση των ηθοποιών). Δικαίωμα του καθενός να τη θεωρεί αυτή ή και τους συνεργάτες της μέτριους ή κατώτερους των προσδοκιών του και δεν ξέρω τι άλλο. Για θέατρο μιλάμε. Δεν είναι ποτέ μονόδρομος. Οι εκτιμήσεις είναι όπως ένα καρδιογράφημα. Πάνω-κάτω. Σχετικοί και άσχετοι μαζί. Ο καθένας με τα γούστα του, τα στάνταρ του, τις αγκυλώσεις του, την παιδεία ή την έλλειψη παιδείας του, και φυσικά τις κωλοτούμπες του (χθες υπέρ του τάδε, σήμερα κατά, αύριο, ε, ό,τι ήθελε προκύψει!). Τουλάχιστο αυτό το δικαίωμα, να έχεις άποψη και να την εκφέρεις χωρίς τον κίνδυνο τιμωρίας και εξοστρακισμού είναι η ευλογία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν είναι όμως δικαίωμα κανενός να προσβάλλει την προσωπικότητα του άλλου. Είναι αισχρό, ανέντιμο και πέραν από κάθε έννοια δημοκρατίας και λογικής. Αυτό δεν είναι κριτική. Είναι κανιβαλισμός. Έλεος, κυρίες και κύριοι! Έτσι δεν χτίζεται ο ευεργετικός διάλογος».

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ