Για την προσωπική της ζωή μίλησε η Μαντώ σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Λοιπόν. Η γνωστή τραγουδίστρια, μεταξύ άλλων, αποκάλυψε τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκε σε δύο διαζύγια, ενώ δεν δίστασε να αναφερθεί και στην περίοδο της ζωής της που έτρωγε μόλις μισό γιαούρτι.
Δύο γάμοι και δύο διαζύγια. Τι σας έχει αφήσει στη ψυχή σας;
Δύο όμορφα παιδάκια. Και τα δύο μου διαζύγια ήταν πολύ πολιτισμένα. Γενικά είμαι άνθρωπος που δεν συμβιβάζομαι εύκολα, είμαι λίγο δύσκολη στις σχέσεις μου. Για αυτό και αυτήν την στιγμή δεν έχω κάποιον σύντροφο. Ειδικά μετά από τα δυο διαζύγια, έχω γίνει πολύ επιλεκτική, δεν θα ξαναέκανα την κίνηση να προχωρήσω αν δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι αυτός ο άνθρωπος πραγματικά με συμπληρώνει και είναι το άλλο μου μισό. Πράγμα πολύ δύσκολο και δυσεύρετο. Μακάρι να το βρω αλλά και αν δεν το βρω, εγώ είμαι απόλυτα ικανοποιημένη με τη ζωή μου. Μου αρέσει η ζωή που ζω. Δεν νιώθω κανένα κενό.
Τι θα έπρεπε να έχει ένας άνθρωπος για να αποφασίσετε να προχωρήσετε μαζί του;
Θα έπρεπε να υπάρχει συμβατότητα. Δηλαδή εγώ είμαι μουσικός, θα πρέπει να είναι κάτι αντίστοιχο. Ήμουν 10 χρόνια με γιατρό, πολύ ωραία σχέση, πολύ καλός άνθρωπος αλλά δεν είχαμε κοινά ενδιαφέροντα. Αυτό είναι ένα θέμα στα ζευγάρια. Θα ήθελα να έχει σχέση με το επάγγελμά μου, να είναι στο επίπεδο που είμαι εγώ, να έχει ψυχικά χαρίσματα και αρετές. Να μπορώ να τον εμπιστευτώ, να στηριχτώ.
Έχετε κάνει εξαντλητικές δίαιτες. Τι σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
Τότε, τη δεκαετία του 1990 ήταν της μόδας οι πολύ αδύνατες κοπέλες και εγώ από τη φύση έχω καμπύλες, για τις οποίες ένιωθα άσχημα. Δεν μπορούσα να αποδεχτώ τον εαυτό μου, έτσι όπως ήταν και αυτό ήταν μεγάλο λάθος μου. Μπήκα λοιπόν στη διαδικασία να μην τρώω. Υπήρχαν μέρες που έτρωγα μισό γιαούρτι. Ακραία πράγματα, τα οποία μου έκαναν κακό στην υγεία μου και με ταλαιπωρούν πολύ μέχρι σήμερα. Να μην έχουμε κανένα θέμα με το σώμα μας, να εμπιστευόμαστε τη φύση και το σκαρί μας. Αυτή τη στιγμή νιώθω πολύ καλά με το σώμα μου.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη σας στιγμή μέχρι σήμερα;
Συνέβη κάτι, κάποτε, το οποίο ακόμα δεν έχει εξιχνιαστεί και με πληγώνει ακόμα όταν το σκέφτομαι. Ως γνωστόν, σε ένα από τα άλμπουμ μου έχω πει ένα τραγούδι το «C’ est la vie» του Ζαν Μισέλ Ζαρ, το οποίο ο συνθέτης μου το εμπιστεύτηκε και έκανα την Ελληνική του version.
Με αφορμή αυτή τη συνεργασία με κάλεσε να τραγουδήσω μαζί του στο Ηρώδειο.
Πήγα λοιπόν έκανα πρόβες και μια μέρα πριν ή και το ίδιο πρωινό της εμφάνισής μας, μου ανακοίνωσαν ότι δεν θα είμαι σε αυτό το Φεστιβάλ. Με καμία δικαιολογία.
Κι όταν πήρα τον Ζαν Μισέλ Ζαρ να τον ρωτήσω αν ξέρει κάτι, η απάντηση του ήταν ότι «ήταν τόσο πιεστικοί όλοι, στο να μην είσαι στη συναυλία, που αναρωτιέμαι αν έχεις κάνει κάτι».
Δεν μάθαμε ποτέ για ποιο λόγο δεν με άφησαν να τραγουδήσω μαζί του. Κάποιος έβαλε ένα βύσμα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Αλλά δεν έχω ιδέα από πού. Προφανώς κάποιος συνάδελφος, ο οποίος με έβλεπε ανταγωνιστικά, είχε κάποια μέσα και κατάφερε να γίνει αυτό.
