Περισσότερο από έναν αιώνα μετά την τελευταία επίσημη καταγραφή του, ένα είδος που θεωρούνταν εξαφανισμένο στη Βραζιλία έκανε την αναπάντεχη επανεμφάνισή του, προκαλώντας ενθουσιασμό στους επιστήμονες και τους περιβαλλοντολόγους.
Ο τάπιρος, το μεγαλύτερο χερσαίο θηλαστικό της Νότιας Αμερικής, εντοπίστηκε πρόσφατα στο Κρατικό Πάρκο Cunhambebe μέσω κρυφών καμερών που είχαν τοποθετηθεί βαθιά μέσα στη βλάστηση του δάσους.
Οι κάμερες κατέγραψαν μια αναπάντεχη σκηνή: όχι ένας, ούτε δύο, αλλά τρεις τάπιροι να κινούνται μέσα στο προστατευόμενο πάρκο. Οι συγγενείς των ρινόκερων θεωρούνταν εξαφανισμένοι μέχρι την απρόσμενη αυτή παρατήρηση που καταγράφηκε τον Ιανουάριο.
Η τελευταία γνωστή θέαση του σπάνιου φυτοφάγου ζώου στη Βραζιλία, είχε σημειωθεί το 1914 στο Εθνικό Πάρκο Serra dos Órgãos, περίπου 140 χιλιόμετρα μακριά από το Cunhambebe. Συνολικά, 108 εικόνες και βίντεο που συνέλεξε το Κρατικό Ινστιτούτο Περιβάλλοντος του Ρίο ντε Τζανέιρο (INEA) αποκάλυψαν την παρουσία τριών ταπίρων να περιπλανώνται στο πάρκο.
Η επανεμφάνιση του είδους έχει προκαλέσει ενθουσιασμό στους ειδικούς, με πολλούς να τη χαρακτηρίζουν ως «ενθαρρυντικό σημάδι».
«Αυτή η ανακάλυψη αντικατοπτρίζει τη σημασία των προστατευόμενων περιοχών και των προσπαθειών διατήρησης στην αποκατάσταση εμβληματικών ειδών», δήλωσε εκπρόσωπος του INEA στην εφημερίδα DiarioAS.
Το βραζιλιάνικο τάπιρο, γνωστό και ως τάπιρος της Νότιας Αμερικής, ζει στα τροπικά δάση της ηπείρου και αποτελεί ένα από τα τέσσερα είδη ταπίρου που έχουν επιβιώσει από την εποχή του Ηώκαινου, πριν από περίπου 35 εκατομμύρια χρόνια.
Οι πληθυσμοί όλων των ειδών ταπίρου μειώνονται σταθερά και σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης (IUCN) κατατάσσονται πλέον στα απειλούμενα. Οι τάπιροι όλων των ειδών έχουν υποστεί δραματική μείωση τον τελευταίο αιώνα, καθώς η αστικοποίηση, η αποψίλωση των δασών και η λαθροθηρία απειλούν τους πληθυσμούς τους.
Η κατάσταση επιδεινώνεται λόγω του εξαιρετικά χαμηλού αναπαραγωγικού ρυθμού των θηλυκών ταπίρων. Μπορούν να συλλάβουν μόνο για δύο ημέρες κάθε δύο με τρεις μήνες, ενώ η κύηση διαρκεί περισσότερο από έναν χρόνο.
Τα μικρά γεννιούνται με καφέ τρίχωμα και λευκές ρίγες, που τους επιτρέπουν να καμουφλάρονται στο δάσος, όμως καθώς μεγαλώνουν οι ρίγες αυτές εξαφανίζονται. Στη φύση, το βραζιλιάνικο τάπιρο μπορεί να ζήσει περίπου 25 με 30 χρόνια, ωστόσο εξακολουθεί να θεωρείται «ευάλωτο στην εξαφάνιση» σύμφωνα με την Κόκκινη Λίστα της IUCN.
Διαθέτει ένα μακρύ και ευέλικτο ρύγχος που το βοηθά να τρέφεται με φύλλα, μπουμπούκια, βλαστούς, φρούτα, χόρτα και υδρόβια φυτά. Προτιμά να τρέφεται τη νύχτα, ενώ την ημέρα κρύβεται στη δροσιά των σκιερών περιοχών του δάσους.
Το ενήλικο βραζιλιάνικο τάπιρο ζυγίζει μεταξύ 150 και 250 κιλών, σύμφωνα με το AnimalFactGuide.com, και το μήκος του φτάνει περίπου τα 1,8 μέτρα. Το τρίχωμά του είναι καφέ με πιο σκούρες αποχρώσεις στα στιβαρά πόδια και στη μικρή, άκαμπτη χαίτη του. Έχει επίσης κοντή ουρά.
