Η ιστορία επαναλαμβάνεται, πρώτα ως τραγωδία, μετά ως φάρσα, και τέλος ως… τρολάρισμα, σχολιάζει άρθρο γνώμης στη Washington Post. Αυτή είναι τουλάχιστον η περίπτωση στην Ελλάδα, όπου οι δανειστές απαιτούν περικοπές στις συντάξεις, αντί για αύξηση στους φόρους στα κέρδη των επιχειρήσεων, σημειώνει, επειδή φοβούνται όπως λένε «θα περιορίσει την οικονομική ανάπτυξη», όπως γράφει ο θιασώτης του νεοφιλελευθερισμού Πίτερ Σπίγκελ στους Financial Times.
Το πρόβλημα είναι ότι τα τελευταία πέντε χρόνια Ελλάδα και Ευρώπη δεν συμφώνησαν ποτέ τι λιτότητα θέλουν και τώρα η κόντρα στην τελική ευθεία για τη συμφωνία είναι το είδος της λιτότητας και όχι η ίδια η λιτότητα και τι προκαλεί. Το δημοσίευμα αναφέρει τις πιέσεις που έχει δεχθεί η κυβέρνηση και από τις εξελίξεις στο εσωτερικό, στις τράπεζες με τη φυγή καταθέσεων, που φέρνει περαιτέρω υποχωρήσεις.
«Η Ελλάδα ενέδωσε, λοιπόν, ως επί το πλείστον. Προτείνει την περικοπή των συντάξεων περίπου στο μισό από όσο ήθελαν οι ευρω-ηγεσίες -αύξηση εισφορών και ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και την περικοπή των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων και αύξηση φόρων για να αναπληρώσει τις υπόλοιπες απαιτήσεις των δανειστών», αναφέρει το σχόλιο.
Συγκεκριμένα, προτείνεται ένας νέος φόρο επί των κερδών των επιχειρήσεων και προοδευτική αύξηση ΦΠΑ στο 23% για αρκετά προϊόντα εκτός από λίγα. Όλο αυτό θα φέρει μια «δημοσιονομική σύσφιξη» 1,5% του ΑΕΠ φέτος και 2,9% του χρόνου, εξηγεί.
«Παρά τη νέα υποχώρηση το μόνο πράγμα που κρατά πίσω την επίτευξη μιας συμφωνίας είναι ότι οι δανειστές πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα λάθος είδος λιτότητας. Οι περικοπές των δαπανών θεωρούν πως δεν είναι τόσο κακό μείγμα για την οικονομία, όσο η αύξηση των φόρων. Κι αυτό πιέζει η Ευρώπη να κάνει πράξη η Ελλάδα. Από τη μία πλευρά, αυτό ακούγεται ως μια υγιής οικονομική συμβουλή. Αλλά από την άλλη… Πλάκα μου κάνεις; Είναι σαν να αναγκάζεις κάποιον να αυτοκτονήσει και στη συνέχεια να τον αποδοκιμάζεις για τον τρόπο που το κάνει», υπογραμμίζει.
Το πραγματικό ζήτημα είναι γιατί η Ευρώπη αναγκάζει την Ελλάδα να πάρει κι άλλα μέτρα λιτότητας. Έχει κάνει ήδη τόσα πολλά πριν την τελευταία αυτή αναμέτρηση. Στην πράξη έχει σημαντικό πρωτογενές πλεόνασμα (φωτο)», σημειώνει, στον προϋπολογισμό (πριν δηλαδή από τις πληρωμές τόκων), που σημαίνει τεράστιες περικοπές δαπανών. «Κι αυτό σημαίνει ότι πως βρισκόμαστε στο σημείο που υποδηλώνει ότι δεν χρειάζεται πια άλλη… σωτηρία από την Ευρώπη».
Οποιαδήποτε άλλη παρόμοια πορεία θα ήταν απλά περιττή και αυτοκαταστροφική, επισημαίνει, προκαλώντας νέα περαιτέρω ζημιά στην ελληνική οικονομία.
«Όταν τα επιτόκια είναι μηδενικά, όπως είναι τώρα, περικοπές στον προϋπολογισμό κατά 3% του ΑΕΠ, θα μπορούσε σύμφωνα με τον υπολογισμό του Πολ Κρούγκμαν, να οδηγούσε σε συρρίκνωση της οικονομίας κατά 7,5%.
Έτσι, ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχει μικρότερο χρέος να αποπληρωθεί, συγκριτικά το συνολικό βάρος του χρέους δεν θα είναι και πολύ καλύτερο από τη στιγμή που θα υπάρχουν λιγότερα χρήματα για την αποπληρωμή του.
Δείτε επίσης
Bloomberg: Το “ελληνικό κραχ” χειρότερο από το 1930
Bloomberg: Το “ελληνικό δράμα” σε πέντε εικόνες
“Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει… αποτυχημένο κράτος”
“Το δίλημμα που θα αντιμετωπίσει η Μέρκελ” – Όλο το άρθρο Βαρουφάκη στη FAS
