Στη συζήτηση που άνοιξε επ΄ ευκαιρία της εισαγωγής του κεφαλαιοποιητικού συστήματος στην επικουρική ασφάλιση στη χώρα μας, μια παράμετρος που ιδιαίτερα προβληματίζει είναι αυτή του λεγόμενου κόστους μετάβασης, που αναγκαστικά θα προκύψει, αφού οι εισφορές των εν ενεργεία νέων ασφαλισμένων δεν θα χρηματοδοτούν τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων, αλλά θα σωρεύονται στην ατομική μερίδα (ατομικό κουμπαρά) του καθενός που θα οικοδομεί την μελλοντική επικουρική του σύνταξη.
Γράφει ο δικηγόρος, Δημήτρης Μπούρλος
Η ηγεσία του υπουργείου διαβεβαιώνει ότι θα υπάρχει η κάλυψη αυτή από τον κρατικό προϋπολογισμό και αυτό βεβαίως το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Η δαπάνη αυτή όμως μπορεί τα πρώτα χρόνια να είναι διαχειρίσιμη (υπολογίστηκε περίπου στα 300 εκατ. ευρώ) και αυτό γιατί οι παλιοί ασφαλισμένοι θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τις συντάξεις των σημερινών συνταξιούχων, όσο όμως προχωρούν τα έτη και περιορίζεται ο αριθμός των παλαιών ασφαλισμένων, η χρηματοδότηση από εισφορές θα περιορισθεί σημαντικά, με αποτέλεσμα να απαιτείται αρκετά υψηλή κρατική χρηματοδότηση.
Εύλογα λοιπόν διερωτάται κάποιος αν θα έχει δυνατότητα ο κρατικός προϋπολογισμός να καλύψει μια τέτοια σημαντικότατη δαπάνη. Αν δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, είναι προφανές ότι οι παλαιές επικουρικές συντάξεις θα πρέπει να μειωθούν, ώστε να υπάρχει η απαιτούμενη και απαραίτητη ισορροπία εσόδων-συντάξεων.
Διαβάστε περισσότερα στο enikonomia.gr