Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση, οι μικρές κίτρινες κηλίδες, που μοιάζουν με τελείες, στις φράουλες δεν είναι σπόροι, αλλά ένα σημαντικό μέρος του αναπαραγωγικού συστήματός τους. Αυτές οι μικροσκοπικές δομές που βρίσκονται στην επιφάνεια των νόστιμων φρούτων, ονομάζονται “αχαίνια” και ο καθένας περιέχει έναν μόνο σπόρο.
Αυτό μπορεί να εκπλήξει πολλούς επειδή οι φράουλες συχνά συγχέονται με μούρα. Όμως, σύμφωνα με την βοτανική, τον κλάδο της βιολογίας που ασχολείται με τη μελέτη των φυτών, οι φράουλες διαφέρουν κατά πολύ από αυτό που εμείς συνήθως αντιλαμβανόμαστε ως μούρα.
Τα πραγματικά μούρα, σύμφωνα με τα επιστημονικά δεδομένα, πρέπει να έχουν τρία διακριτά στρώματα:
- ένα εξωτερικό δέρμα (εξώκαρπος)
- ένα σαρκώδες μεσαίο στρώμα (μεσοκάρπιο)
- ένα εσωτερικό περίβλημα (ενδοκαρπός) που περιέχει τους σπόρους
Τα μούρα πρέπει, επίσης, να έχουν δύο ή περισσότερους σπόρους και να προέρχονται από ένα λουλούδι με μία μόνο ωοθήκη. Στην περίπτωση αυτή, ο καρπός αναπτύσσεται εντός αυτής της μοναδικής ωοθήκης. Παραδείγματα αληθινών μούρων αποτελούν διάφορα εσπεριδοειδή όπως τα γκρέιπφρουτ, τα λεμόνια, ακόμη και οι μπανάνες, οι ντομάτες, οι μελιτζάνες και τα σταφύλια.
Οι φράουλες, ωστόσο, αποκλίνουν από τις παραπάνω ιδιότητες. Ενώ ο καρπός της φράουλας είναι καλυμμένος με «αχαίνια», το φυτό δεν ανήκει στη ποικιλία των λουλουδιών με μία μόνο ωοθήκη. Αντί να ταξινομούνται στην κατηγορία των «μούρων», οι φράουλες ταξινομούνται στην κατηγορία των «αθροιστικών καρπών». Αυτό σημαίνει ότι ωριμάζουν από πολλαπλές ωοθήκες μέσα σε ένα λουλούδι, γεγονός το οποίο συμβάλλει στη δημιουργία του ζωηρού, κόκκινου, σαρκώδους φρούτου που απολαμβάνουμε.
Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι ορισμένα «φρούτα» που πιστεύουμε ότι είναι σαν τα μούρα, όπως τα σμέουρα και τα βατόμουρα, ανήκουν επίσης σε αυτή την κατηγορία των «αθροιστικών καρπών». Όλα αυτά τα φρούτα ανήκουν στην οικογένεια των τριαντάφυλλων, γνωστή ως Rosaceae (Ροδοειδή).
Ωστόσο, δεν είναι μόνο οι φράουλες και τα άλλα συγγενικά τους φρούτα που μπερδεύουν τους βοτανολόγους και τους λάτρεις των φρούτων. Αυτό συμβαίνει και με άλλους καρπούς, όπως τα κάσιους. Παρ’ ότι φαίνεται ότι το κάσιους ανθίζει από ένα φρούτο που μοιάζει με μήλο ή πιπεριά, στην πραγματικότητα είναι το δοχείο που διογκώνεται για να αναπτυχθεί ο «πραγματικός καρπός», που ονομάζεται δρύπη. Δρύπη ονομάζεται κάθε σαρκώδης καρπός, ο οποίος έχει υμενώδες εξωκάρπιο, σαρκώδες μεσοκάρπιο και ξυλώδες ενδοκάρπιο (το οποίο περιέχει συνήθως ένα σπέρμα). Είναι από τους πιο κοινούς, εδώδιμους καρπούς στη φύση, όπως τα κεράσια, τα δαμάσκηνα, τα βερίκοκα, τα ροδάκινα, ελιές κ.ά.
Ενδιαφέρον είναι ότι η αναπαραγωγή της φράουλας δεν βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στα αχαίνια της. Αντ’ αυτού, το μεγαλύτερο μέρος των φρούτων αυτών καλλιεργείται από δρομείς ή κλώνους. Τα φυτά απελευθερώνουν αυτούς τους «δρομείς» καθώς αναπτύσσονται, παράγοντας αποτελεσματικά τις δικές τους φράουλες. Αυτοί οι κλώνοι ριζώνουν και αρχίζουν να αναπτύσσονται μόλις έρθουν σε επαφή με το έδαφος.
Την επόμενη φορά που θα απολαύσετε μια ζουμερή φράουλα, θυμηθείτε ότι τα μικρά κίτρινα στίγματα στην επιφάνειά της δεν είναι σπόροι αλλά μικροσκοπικά φρούτα, το καθένα με έναν σπόρο. Ανεξάρτητα από την παρανόηση που επικρατεί, οι φράουλες συνεχίζουν να μας γοητεύουν με τη γλυκιά τους γεύση και τις ευεργετικές ιδιότητές τους.
