Ανάρτηση από την αναγνώστρια Πομώνη Διονυσία
Ερώτηση :Α ναι; φεύγεις διακοπές ; που θα πας;
Απάντηση :Βουνό… Μεγάλο χωριό Ευρυτανίας
Ερώτηση: Τι; όχι θάλασσα; μμμμ….
Όχι μμμμ…. Μεγάλη αγάπη το βουνό… Κατάλαβα ότι το λατρεύω τα τελευταία χρόνια… μάλλον το συνειδητοποίησα… Ήξερα όμως καλά ότι η θάλασσα δεν μου προφέρει τόσο δυνατά συναισθήματα όσα το βουνό, τα ορεινά χωριουδάκια, τα ποτάμια , τα δάση, τα φαράγγια, οι καταρράκτες, η πεζοπορία από τα μονοπάτια που είναι χαραγμένα στα βουνά , τα γεφύρια , τα τραπεζάκια στα καφενεία των χωριών και τα παραδοσιακά γλυκίσματα και φαγητά και πάντα ο διπλός ελληνικός βαρύς σκέτος καφές…
Περπατώντας λοιπόν σ όλα αυτά που σας προανέφερα και έχοντας συντροφιά τη δεύτερή μου ευκαιρία στη ζωή (βουνήσιος …) γυρίζω την Ελλάδα.
Στην πρώτη μου καλοκαιρινή εξόρμηση φέτος βρέθηκα στο Μεγάλο χωριό Ευρυτανίας και στα γύρω γύρω χωριά και βουνά και φαράγγια και ποτάμια και καταρράκτες… χα χα χα!!!
Όποιος βρεθεί προς τα εκεί να γευτεί το γαλακτομπούρεκο του Καρβέλη στην πλατεία του χωριού, στο μπαλκόνι με την υπέροχη θέα, να πιει το τσιπουράκι του κάτω από τον πλάτανο δίπλα στο παλιό περίπτερο (που ανοίγει οπότε κάνει κέφι γιατί έτσι…γιατί είναι του χωριού).
Να πάει για μέλι στο χωριό, μέλι ελάτου που θα του δείξουν και τον τρόπο συγκομιδής..
Να κατεβάσει στο κινητό του την εφαρμογή outdoor karpenisi… (ιδιωτική πρωτοβουλία)? που έχει όλα τα μονοπάτια κι αν έχει χρόνο να τα περπατήσει… Ανέβηκα μέχρι το καταφύγιο στην Καλιακούδα υπέροχο ταξίδι περίπου 5 ώρες πάνω κάτω … Μεγαλωμένη στην πόλη τα συναισθήματα ανάμεικτα… Φόβος για το πυκνό του δάσους, δέος για την ομορφιά του, συγκίνηση στο άκουσμα των πουλιών ,στο πέρασμα από τα σκιουράκια μπρος τα μάτια μου και η όσφρηση στο φουλ (έτσι εντόπισα αγελάδες κοπάδια κρυμμένες μέσα στα έλατα).
Αξίζει να πάτε στους καταρράκτες Λογγούλα στον Τόρνο (στο δρόμο προς το Πάντα βρέχει μετά το μοναστήρι ) πιο πριν βρίσκεται η μαύρη Σπηλιά… εύκολο μονοπάτι που καταλήγει σε καταρράκτη (όποιος έχει κότσια βουτάει… εγώ όχι… ο βουνήσιος μπήκε 
)
Μέσα στο ποτάμι, μόλις βγαίνεις από τη μαύρη Σπηλιά (υπάρχει ταμπέλα) βρίσκεται ένα αλλαντοποιείο (Προσούτο Ευρυτανίας, σαλάμι αέρος και ένα άλλο Λότζο…..νομίζω 
)…
Μέσα στο μεγάλο χωριό υπάρχει καταρράκτης με ξύλινα γεφυράκια πνιγμένος μέσα στο πράσινο …
Φιλόξενοι άνθρωποι, με το καλημέρα και το χαμόγελο… κοκόρια για το ξύπνημα, πυκνό πυκνό πράσινο , έλατο και πλατάνια …
Στο δρόμο σου κλέβεις μούρα και κορόμηλα
Τρεις ώρες και κάτι από την Αθήνα και 12 χιλιόμετρα από το Καρπενήσι….
Ραντεβού ξανά με παλιότερες μου εκδρομές αλλά και νεότερες…
“Κι ένα βουνό είναι ένα ποίημα που σου γυρεύει να τ’ ακούσεις.” Ν. Βρεττάκος 
