Αμοργός: Το Απέραντο Γαλάζιο του Αιγαίου

Αμοργός, ένα από τα πιο εντυπωσιακά νησιά των Κυκλάδων. Είναι μακρόστενο νησί με απότομη ορεινή μορφολογία εδάφους, με υπέροχες παραλίες, με γαλαζοπράσινα νερά, υπέροχες σπηλιές, ιδανικά σημεία για καταδύσεις, γραφικούς όρμους και βραχώδη μονοπάτια.

Σύμφωνα με τον μύθο, το νησί πήρε το όνομά του από τον γιο του βασιλιά της Κρήτης, τον οποίο έριξε στη θάλασσα ο πατέρας του αλλά τον έσωσε μια νύμφη που λεγόταν Αμοργός. Μία άλλη εκδοχή της προέλευσης του ονόματος, είναι από το φυτό αμοργίς που ανήκει στην οικογένεια  των λιναριών, που χρησιμοποιούσαν από τα αρχαία χρόνια για την κατασκευή  νημάτων, από τα οποία παρήγαγαν υφάσματα. Μπορεί να σας φανεί γνωστή η παραλία της Αγίας Άννας, ακόμη και εάν δεν έχετε ξαναπάει, επειδή εκεί είναι γυρισμένη η  ταινία του 1988 «Απέραντο Γαλάζιο» ”Le Grand Bleu” του Μπεσόν, με τον Ζαν Ρενό.

Ιστορία

Το νησί κατοικείται από την 4η χιλιετία π.Χ., όπως αποδεικνύεται από την ανακάλυψη νεολιθικών οικισμών. Κατά τη Μυκηναϊκή περίοδο η Αμοργός υπήρξε σημαντικό κέντρο εμπορίου και πολιτισμού. Η στρατηγική θέση του νησιού στους θαλάσσιους δρόμους μεταξύ των Κυκλάδων, των Δωδεκανήσων και της ανατολικής Μεσογείου το έκανε κόμβο για το εμπόριο και οι κάτοικοι της Αμοργού ήταν φημισμένοι ναυτικοί και έμποροι. Στη συνέχεια το νησί αποικίστηκε από τους Ίωνες, τους Πέρσες, τους Μακεδόνες υπό τον Μέγα Αλέξανδρο και αργότερα από τους Πτολεμαίους της Αιγύπτου.

Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η Αμοργός ήταν σημαντικό κέντρο του Χριστιανισμού και στο νησί χτίστηκαν πολλές εκκλησίες και μοναστήρια. Το πιο γνωστό από αυτά είναι το Μοναστήρι της Χοζοβιώτισσας, που χτίστηκε τον 11ο αιώνα μ.Χ. και παραμένει ένα από τα κορυφαία αξιοθέατα. Το νησί κατακτήθηκε αργότερα από τους Ενετούς και τέλος εντάχθηκε στο νέο ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος.

Ήθη – Έθιμα

Καπετάνιος: Tο πρωί της τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς (Κυριακή της Τυρινής), γλεντάνε με μεζέδες, κρασί και τραγούδια, τα οποία αποτελούνται από αυτοσχέδιους στίχους και έτσι αποχαιρετούν την Αποκριά.  Ο μεγαλύτερος της παρέας επιλέγει έναν νέο και του δίνει το γιλέκο της παραδοσιακής φορεσιάς. Αυτός είναι ο Καπετάνιος της γιορτής, ο οποίος είναι και ο μοναδικός έφιππος. Στη συνέχεια και ενώ είναι σε εξέλιξη η γιορτή, ο Καπετάνιος επιλέγει την κοπέλα που θα παντρευτεί μεταξύ των γυναικών που είναι ντυμένες με παραδοσιακή φορεσιά. Το γλέντι συνεχίζεται με χορό και τραγούδι!

Πάσχα: Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής τοποθετούν κλαδιά στα σοκάκια του νησιού, για να περάσει ο Επιτάφιος. Έξω από κάθε σπίτι είναι ανάμμενα καντήλια, κεριά και δάδες και ραντίζουν με αρώματα τον Επιτάφιο και τους πιστούς που ακολουθούν με ευλάβεια. Μετά την Αποκαθήλωση, διανέμονται στην εκκλησία κομμάτια άρτου, εις μνήμη των αγαπημένων ατόμων που έχουν φύγει από τη ζωή. Την Κυριακή του Πάσχα, βάζουν σε κεντρικά σημεία το ομοίωμα του Ιούδα και το καίνε. Επίσης τρεις εικόνες της Παναγίας της Χοζοβιώτισσας, με αφετηρία το μοναστήρι, ξεκινούν μία περιοδεία στα χωριά του νησιού και τις επιστρέφουν την Κυριακή του Θωμά.

Το Πάσχα έχουν το έθιμο του γεμιστού κατσικιού στο φούρνο.

Ανεφωτάτα: Την 31^η Αυγούστου αποχαιρετούν το καλοκαίρι και καλωσορίζουν το φθινόπωρο, φτιάχνοντας μία μεγάλη φωτιά και γύρω από αυτήν γλεντούν με φαγητό, ποτό και χορό.

Είδη τουρισμού

Πολιτιστικός τουρισμός, θρησκευτικός τουρισμός, οινοτουρισμός, επαγγελματικός τουρισμός, κοινωνικός τουρισμός, θαλάσσιος τουρισμός, αθλητικός τουρισμός, περιπατητικός τουρισμός, εναλλακτικός τουρισμός, οικοτουριστιμός, ακόμη και βοτανολογικός τουρισμός.

Παραλίες

Παραλίες Γυμνιστών

Αξιοθέατα

1. Βίγλα  – Αρχαία Αιγιάλη. Η Ακρόπολη της Αρχαίας Αιγιάλης κτίστηκε από Μιλήσιους και εκεί μπορεί ο επισκέπτης να δει τμήματα του αρχαίου τείχους, βάσεις αγαλμάτων, γλυπτά και επιγραφές που έχουν χαραχθεί σε βράχους.
2. Ο Ασφοντυλίτης είναι ένας εγκαταλελειμμένος αγροτικός οικισμός με πετρόχτιστα κτίσματα ο οποίος διασώζεται μέχρι σήμερα και τον οποίο χρησιμοποιούσαν παλαιότερα οι βοσκοί που μετέφεραν τα κοπάδια τους για να βοσκήσουν.
3. Η Μονή της Χοζοβιωτίσσης η ίδρυση της οποίας, σύμφωνα με την παράδοση, οφείλεται σε θαύμα.
4. Το πρώτο Γυμνάσιο που ιδρύθηκε στην Ελλάδα μετά την Επανάσταση του 1821.
5. Οι μεταβυζαντινές Εκκλησίες της Χώρας: Κερά – Λεούσα, ο Άγιος Θαλαλαίος, ο Άγιος Θωμάς, ο Σταυρός, η Μητρόπολη, οι Άγιοι Πάντες, η εκκλησία της Μεταμόρφωσης – Αγίου Στεφάνου και η εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου κάτω από το Κάστρο.
6. Ο πύργος του Γαβρά, βενετσιάνικου ρυθμού κατασκευής του 16^ου αιώνα, πλέον είναι μουσείο.
7. Το Κάστρο με τις πολεμίστρες, κατασκευάστηκε τον 13^ο αιώνα στο υψηλότερο σημείο της χώρας, με το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου στην είσοδο να υποδέχεται όλους τους επισκέπτες.
8. Παναγία Καταπολιανή. Ναός κτισμένος πάνω σε παλαιοχριστιανική βασιλική, η οποία είχε κτιστεί πάνω στα ερείπια αρχαίου ναού αφιερωμένο στον Απόλλωνα. Αυτό αποδεικνύεται και από τα αρχαία και παλαιοχριστιανικά τμήματα που διασώζονται.
9. Μινώα, είναι η περιοχή στην οποία διασώζονται ερείπια από κτίσματα και πολλά άλλα ευρήματα από την Ύστερη Νεολιθική περίοδο (4η π.Χ. χιλιετία).
10. Το ναυάγιο του πλοίου «Ολυμπία».

Σπορ

Καταδύσεις, βόλτες με σκάφος, jet ski, ψάρεμα από σκάφος, θαλάσσιο σκι, πεζοπορία, τρέξιμο, κ.α.

Τοπικές συνταγές και τοπικά προϊόντα

1.       Αμοργιανή Τεκίλα.

2.       Φραγκοσυκόμελο λικέρ.

3.       Ψημένη ρακή.

4.       Κεφαλοτύρι.

5.       Λαδοτύρι.

6.       Μαλάκα τυρί.

7.       Μυζήθρες.

8.       Ξινότυρο.

9.       Κοπανιστή Αμοργού (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης).

10.   Ανθότυρο.

11.   Μεθυσμένα Αμοργιανά νηστίσιμα πασχαλινά κουλουράκια.

12.   Παύλοι (μαύρο ψωμί).

13.   Ξεροτήγανα.

14.   Φάβα (από μία ποικιλία αρακά).

15.  Λούτζα, αλλαντικό.

16.   Παστέλι.

17.  Αμοργιανό πατατάτο, κρέας με ρακόμελο και πατάτες.

18.  Αρανίστα, γεμιστό κατσίκι με ρύζι σούπα και πολλά αρωματικά βότανα.

19.  Μένουλες (ψάρι) λιαστές παστώνεται και λιάζεται στον ήλιο.

20.  Το ξιδάτο, ένα είδος πατσά.

21.  Χορτόπιτες του νησιού με αγριοσέσκουλα και μυρωδικά.

22.  Χταποδόπιτα με παραδοσιακό φύλο φρέσκο ψιλοκομμένο χταπόδι, ελιές και κόλιαντρο.

23.  Πιταρούδια, παρασκευάζονται με σκληρό σιτάρι, βράζονται σε γάλα και στο τέλος τα τηγανίζουν.