Η διαθήκη των γονέων της προκάλεσε ρήξη στην οικογένεια. Μία γυναίκα 24 ετών, έχει έναν 32χρονο αδελφό, ο οποίος στο σχολείο ήταν πολύ κακός μαθητής και γι’ αυτό δεν κατάφερε να σπουδάσει. Ο αδελφός της πήγε σε διάφορες τεχνικές σχολές, όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει καμία.
Τώρα, εργάζεται σε βενζινάδικο. «Η μητέρα μας εξακολουθεί να λέει ότι, ο αδελφός μου έχει αναπηρία, ενώ στην πραγματικότητα δεν έχει, απλώς επειδή έχει IQ κάτω από τον μέσο όρο» περιγράφει.
«Δεν ήταν πάντα έτσι»
Είναι δηλαδή σίγουρη ότι, ο γιος της έχει αναπηρία. Όσο ήταν μικρά παιδιά, οι γονείς τους αντιμετώπιζαν ισότιμα. Όλα όμως άλλαξαν όταν ενηλικιώθηκαν.
«Πάντα μας έλεγαν να βγάζουμε τα δικά μας λεφτά. Δεν πλήρωσαν τίποτα για το κολέγιο. Στα 17 μου, μπήκα στον στρατό, πήρα πτυχίο τεχνικής σχολή και, με τον μισθό μου πλήρωνα τα δίδακτρα του πανεπιστημίου», εξηγεί η γυναίκα.
«Τώρα, κάνω το μεταπτυχιακό μου. Με τον άνδρα μου, αγοράσαμε ένα σπίτι και τα έχουμε καταφέρει καλά. Οι γονείς μου ωστόσο, πλήρωσαν το ΙΕΚ του αδελφού μου, δύο φορές. Όταν δεν μπορούσε να πληρώσει το ενοίκιο, του έδιναν χρήματα, ενώ του έχουν δώσει χρήματα άπειρες φορές. Κακομαθαίνουν το ενήλικο παιδί τους ενώ δεν πλήρωσαν τίποτε για τον γάμο μου, την εκπαίδευσή μου, απολύτως τίποτα».
Τίποτα από τα παραπάνω δεν την ενοχλούν – όμως, τα αναφέρει για να δείξει πόσο διαφορετικά αντιμετωπίζουν οι γονείς της τα δύο αδέλφια. Οι γονείς της, περίπου εξήντα ετών, έχουν πολλά προβλήματα υγείας και η κοπέλα ξέρει ότι μπορεί να μην ζήσουν πολλά χρόνια.
«Για εμένα έχουν τελειώσει»
Οι γονείς άρχισαν να συντάσσουν διαθήκη και της είπαν ότι σκοπεύουν να αφήσουν τα πάντα στον αδελφό της. Εν τω μεταξύ, θα ορίσουν εκείνη διαχειρίστρια της κληρονομιάς και της ασφάλειας υγείας.
«Είπα στους γονείς μου να δώσουν τα πάντα στον αδελφό μου και πως εγώ, έχω τελειώσει μαζί τους. Μου είπαν να μην είμαι εγωίστρια και να καταλάβω ότι χρειάζεται στήριξη και θα συνεχίσει να χρειάζεται όταν εκείνοι φύγουν απ’ τη ζωή».
«Πριν λίγες ημέρες, η μητέρα μου είχε ένα ραντεβού με έναν γιατρό με μου ζήτησε να την πάω εγώ, επειδή δεν μπορεί να οδηγήσει. Τότε, της είπα, να ζητήσει να την πάει το αγαπημένο της παιδί ή να πληρώσει ταξί».
«Υπάρχει ένταση και έχθρα. Ο αδελφός μου, μου είπε να ζητήσω συγγνώμη και με ρώτησε για ποιον λόγο είναι θυμωμένη μαζί του. Του είπα ότι, δεν έχω θυμώσει μαζί του, αλλά με τους γονείς, οι οποίοι δεν μας αντιμετωπίζουν ισότιμα και ότι, εκείνος, δεν έχει κάνει κάπου λάθος».
Τώρα, αναρωτιέται αν, έχει άδικο που θέλει να βγάλει τους γονείς της από τη ζωή της επειδή αφήνουν τα πάντα στον αδελφό της.
