Σχετικά με τις εξελίξεις στην Ουκρανία, την ανθρωπιστική βοήθεια που έστειλε και τις δυσκολίες, μίλησε μεταξύ άλλων ο Γιάννης Βάλβης στον Realfm 97,8 και τον Νίκο Χατζηνικολάου.
Όπως είπε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της AQUA CARPATICA σχετικά με το φορτηγό με νερά που θέλησε να στείλει και τις δυσκολίες που συνάντησε, «δεν ήταν κλοιός με την έννοια ότι από Βορρά και από Νότο δεν μπορούσε να στείλει κάποιος φορτηγό στην Οδησσό. Από Βορρά γίνεται γιατί έχει την επικοινωνία με το Κίεβο. Το πρόβλημα ήταν ότι και ο Ερυθρός Σταυρός και το hub που έχει κάνει η Ε.Ε. στα νότια, εκεί που είναι το Δέλτα του Δούναβη, αρνήθηκαν να μου δώσουν ένα φορτηγό για να στείλω νεράκι».
Ο κ. Βάλβης πρόσθεσε ότι «από τις 3 Μαρτίου η AQUA QARPATICA έστειλε τρία φορτηγά. Είχαμε στείλει με τη συνεργασία του Ερυθρού Σταυρού νεράκι και στο Τσερναούτς και στο Λιβ και στο Κίεβο. Έγινε όμως μία φάση που μου… έσπασε την καρδιά, δεν την άντεξα. Είχε γίνει στη Μαριούπολη ένα επεισόδιο όπου ένα κοριτσάκι 6 ετών πέθανε από αφυδάτωση. Είδα αυτή τη σκηνή, είμαι Έλληνας, για εμένα η Οδησσός είναι η πόλη όπου στήθηκε και γεννήθηκε η ελληνική επανάσταση- δηλ. το 1814 Τσακάλωφ, Σκουφάς και Ξάνθος δημιουργούν τη Φιλική Εταιρεία- και αναρωτήθηκα «τι θα γίνει; Θα επαναληφθεί το σενάριο της Μαριούπολης στην Οδησσό;». Δηλ. θα ξανακλειστούν οι άνθρωποι και θα πεθαίνουν μέσα στα κρησφύγετα χωρίς να έχουν νερό; Και μου ήρθε η ιδέα έτσι και είπα ότι δεν θα τους αφήσω χωρίς νερό αυτούς. Αφού έστειλα σε ξένους που δεν γνωρίζω, νεράκι, ανθρωπιστική βοήθεια. Προσπαθώ με τον Ερυθρό Σταυρό και με τις Αρχές και έτυχε ο Ρουμάνος πρόξενος της Οδησσού να με φέρει σε επαφή με τον Γεννάδιο Τροχάνοφ, τον δήμαρχο της Οδησσού».
Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της AQUA CARPATICA τόνισε ότι «σαν Έλληνας της Διασποράς, τρίτης γενιάς παρατηρώ κάποιες διαφορές που μου αφήνουν μια πίκρα. Είναι οι διαφορές κοινωνικής συμπεριφοράς που έχουν οι χώρες που γνώρισαν αυτό που ονομάζουμε «σοβιετική μπότα» με τη δική μου, αγαπημένη πατρίδα μου, την Ελλάδα».
Ο ίδιος εξήγησε ότι «πραφανώς οι Έλληνες έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με το ΝΑΤΟ. Πολλοί όταν ήμασταν νέοι, ήμασταν εναντίον των βάσεων γιατί θέλαμε ειρήνη. Όταν βλέπω όλα αυτά τα ιστορικά, μου έρχεται στον νου αυτό που είχε πει ένας Βρετανός το 1800, ο Λόρδος Πάρμεστον που λέει ότι δεν υπάρχουν μόνιμοι φίλοι και μόνιμοι εχθροί, υπάρχουν μόνιμα και αιώνια συμφέροντα τα οποία έχουμε υποχρέωση να τα υπερασπιζόμαστε. Προσπαθώ να μείνω διαλλακτικός και να δω τι γίνεται σήμερα στην πραγματικότητα. Δεν θέλω να πάθω προσωπικά μια διανοητική αρτηριοσκλήρωση ή μια εμμονή ψυχαναγκαστική με το παρελθόν. Προσπαθώ να παρατηρώ και να είμαι αντικειμενικός. Βλέπω σύσσωμο έναν λαό να διεκδικεί την εθνική του συνείδηση. Λέει δεν είμαι μικρός Ρώσος όπως με θεωρεί ο Ρώσος Πρόεδρος, είμαι άλλο πράγμα και παλεύω για την εθνική μου κυριαρχία και συνείδηση.
Επίσης βλέπω έναν Πρόεδρο να έχει εκλεγεί με 73% του πληθυσμού του και δεν θεωρώ ευτυχές που μερικοί διανοούμενοι τον κοροϊδεύουν επειδή είναι πρώην ηθοποιός και βλέπω και έναν λαό σύσσωμο να λέει με μια φωνή «όχι σε αυτή την εισβολή».
Σύμφωνα με τον κ. Βάλβη, «δεν είναι πρόβλημα πολιτικής η Ουκρανία. Είναι θέμα εθνικής ανεξαρτησίας. Δεν μπορούμε να κάνουμε με την Ουκρανία προβλήματα ούτε από ιδεολογικής άποψης, ούτε να είναι μια ευκαιρία για προεκλογικό αγώνα. Έχω συγκινηθεί με τη συμπαράσταση και των Πολωνών και των Ρουμάνων, που και αυτές οι κοινωνίες είναι σύσσωμες με αυτόν τον λαό. Αυτά παρατηρώ και με στενοχωρεί κάπως που η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας έρχεται κάπως καθυστερημένα. Τι έχουμε πάθει; Και εγώ αγαπώ τον ρωσικό λαό γιατί με έχει κάνει πλουσιότερο, μου έχει ανοίξει τη συνείδηση, μου έχει δώσει Τολστόι και πόσους άλλους, όμως, δεν θα πρέπει να καταγγείλω αυτή την εισβολή; Θα πρέπει να το κάνω πολιτικό; Θα πρέπει να αναφέρω τα παλιά μου ιδεολογήματα; Βεβαίως υπάρχουν συμφέροντα, πάντα θα υπάρχουν».
Όπως είπε ο κ. Βάλβης, «αυτή τη στιγμή ο ουκρανικός λαός υποφέρει. Είναι σύσσωμος, διεκδικεί την αυτοδιάθεσή του. Κάποιος μπούκαρε με τανκς και βαράει πόλεις και παιδάκια και νοσοκομεία. Δεν θα πω ότι είναι αμερικάνικη προπαγάνδα. Θα πω ότι τρίζουν τα κόκκαλα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ και των ανθρώπων που πήγαν στην Ισπανία με τη Διεθνή Ταξιαρχία και όλων των Ελλήνων που ξέρουν τι θα πει αγώνας. Δεν μπορεί να είναι χλιαρή σούπα η αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας. Βγαίνω από τα ρούχα μου και στενοχωριέμαι».
Ακούστε το ηχητικό:
