Την συμπαράστασή της στους μαθητές του 15ου Λυκείου Αθηνών, που αποβλήθηκαν επειδή θέλησαν να τραγουδήσουν στη σχολική γιορτή για την επέτειο της 25ης Μαρτίου ένα τραγούδι για τα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών, εκφράζει η Μαρία Καρυστιανού.
«Μην επιτρέπετε να πνίγουν την αλήθεια σας. Θα ήμουν πολύ περήφανη μητέρα σας», γράφει, μεταξύ άλλων, στην ανάρτησή της η πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων του Δυστυχήματος «Τέμπη 2023».
Η ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού
Αναλυτικά, η Μαρία Καρυστιανού αναφέρει στην ανάρτησή της τα εξής:
«Με ένα τραγούδι και ένα μήνυμα μαθητές Λυκείου Αθηνών ήθελαν να εκφράσουν την λύπη και την απογοήτευση τους για τους αδικοχαμένους επιβάτες που βρήκαν τραγικό θάνατο, στο έγκλημα των Τεμπών.
Αυτή η πρωτοβουλία όμως εξόργισε τη Λυκειάρχη. Φώναζε και έσκισε το μήνυμα, απειλώντας τους νεαρούς μαθητές για την ιδέα, για την πρόθεση, για την κίνηση να ομολογήσουν της ψυχής τους την ανάγκη… Τιμώρησε μάλιστα κάποιους με αποβολή…
Έτσι δυστυχώς λειτουργεί μια διεφθαρμένη κοινωνία…
Όταν λείπουν τα επιχειρήματα, αρχίζουν οι απειλές. Όταν φοβάται κανείς την αλήθεια, και μόνο τότε, σκίζει τα γραπτά που την φανερώνουν. Τρέμει την αποκάλυψη της μικροψυχίας του ο απάνθρωπος και τιμωρεί τους θαρραλέους.
Μόνο περήφανοι μπορούμε να είμαστε για εσάς παιδιά! Μην σιωπήσετε ποτέ! Η ελευθερία του λόγου είναι δικαίωμα σας. Η άποψη σας, δύναμη. Η αλήθεια πάντα στο φως.
Μην επιτρέπετε να πνίγουν την αλήθεια σας. Θα ήμουν πολύ περήφανη μητέρα σας. Υποκλίνομαι στην δύναμη της ψυχής σας…».
Η αποβολή των μαθητών
Την υπόθεση αποβολής των μαθητών αποκάλυψε ο πατέρας ενός εκ των παιδιών που αποβλήθηκαν, με ανάρτησή του στα social media.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρει ο Δημήτρης Σπυριδωνίδης, η διεύθυνση του 15ου Λυκείου Αθηνών τιμώρησε με μονοήμερη αποβολή δύο μαθητές της χορωδίας του σχολείου, γιατί, αψηφώντας την απαγόρευσή της, θέλησαν να τραγουδήσουν στη σχολική γιορτή της 25ης Μαρτίου ένα τραγούδι για τα 57 θύματα της τραγωδίας στα Τέμπη «και να πουν δυο λόγια για δικαιοσύνη».
Ο πατέρας ενός εκ των δύο μαθητών, επισημαίνει στην ανάρτηση: «Κι έμαθαν από πρώτο χέρι μέσα στο σχολείο τους, πως η δικαιοσύνη δεν είναι απούσα μόνο στα Τέμπη αλλά παντού», υπογραμμίζοντας ότι «μετά την ανακοίνωση της αποβολής των δυο μαθητών, τα υπόλοιπα παιδιά της χορωδίας πήγαν στην διευθύντρια ζητώντας να αποβληθούν κι αυτά και όταν τους ειπώθηκε ότι αυτό δεν γίνεται, από αλληλεγγύη στους συμμαθητές τους αρνήθηκαν να μπουν στις τάξεις τους για μάθημα και πήραν απουσίες».
«Η αποβολή των δύο μαθητών είναι μια εκδικητική τιμωρία για το φρόνημα, το θάρρος της γνώμης και τη διεκδίκηση της ελευθερίας του λόγου στο δημόσιο σχολείο και ήρθε ως συνέχεια του αυταρχισμού και του εκφοβισμού που ασκήθηκε πάνω στα παιδιά της χορωδίας του σχολείου, όπως όταν καθηγήτρια έσπευσε να σκίσει από τα χαρτιά τους το τραγούδι του Π. Σιδηρόπουλου Κάποτε θα ρθουν να σου πουν… λέγοντας τους πως άμα τολμήσουν να το πουν θα τα τσακίσει και στο τέλος της γιορτής άρπαξε και κατέβασε από τα χέρια μαθητή το μικρόφωνο όταν πήγε να μιλήσει», υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, ο πατέρας ενός εκ των μαθητών, που αποβλήθηκαν.
Ολόκληρη η ανάρτηση του πατέρα ενός εκ των μαθητών
«ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΑΠΟΒΟΛΗ
Σήμερα ανακοινώθηκε η μονοήμερη αποβολή δύο παιδιών της 15μελους σχολικής χορωδίας του 15ου ΓΕΛ που αψηφώντας την απαγόρευση της διευθύντριας προσπάθησαν στο τέλος της σχολικής γιορτής να τραγουδήσουν κι ένα τραγούδι για τα Τέμπη και να πουν δυο λόγια για δικαιοσύνη.
Κι έμαθαν από πρώτο χέρι μέσα στο σχολείο τους, πως η δικαιοσύνη δεν είναι απούσα μόνο στα Τέμπη αλλά παντού.
Μετά την ανακοίνωση της αποβολής των δυο παιδιών, τα υπόλοιπα παιδιά της χορωδίας πήγαν στην διευθύντρια ζητώντας να αποβληθούν κι αυτά και όταν τους ειπώθηκε ότι αυτό δεν γίνεται, από από αλληλεγγύη στους συμμαθητές τους αρνήθηκαν να μπουν στις τάξεις τους για μάθημα και πήραν απουσίες.
Η αποβολή των δύο μαθητών είναι μια εκδικητική τιμωρία για το φρόνημα, το θάρρος της γνώμης και τη διεκδίκηση της ελευθερίας του λόγου στο δημόσιο σχολείο.
Και ήρθε ως συνεχεια του αυταρχισμού και του εκφοβισμού που ασκήθηκε πάνω στα παιδιά της χορωδίας του σχολείου, όπως όταν καθηγήτρια έσπευσε να σκισει από τα χαρτια τους το τραγουδι του Π. Σιδηρόπουλου Κάποτε θαρθουν να σου πουν… λέγοντας τους πως άμα τολμήσουν να το πουν θα τα τσακίσει και στο τέλος της γιορτής αρπαξε και κατέβασε από τα χέρια μαθητή το μικρόφωνο όταν πήγε να μιλήσει.
Γύρω από τα παιδιά δημιουργήθηκε σκοπίμως μια δηληριώδης ατμόσφαιρα συζητήσεων περί αγενούς συμπεριφοράς τους, ευθυνών τους για τη δημόσια προβολή βιντεο της σχολικης γιορτής σε ιστοσελίδα μαθητικής πολιτικης παράταξης, υποτιθέμενο σπρώξιμο της διευθύντριας, το οποιο η ίδια επινόησε… και άλλα τέτοια ανυπόστατα, για τη δημιουργία ψευδών εντυπώσεων που να δικαιολογούν την αδικαιολόγητη τιμωρία τους.
Μιλώντας συγκεκριμενα για τον 15χρονο γιο μου, ένα ευγενικό παιδί, καλό μαθητή και αθλητή, που αγωνιζόμενος πρόσφατα ανέδειξε το λυκειό του πρώτο στο πανελλήνιο σχολικό πρωτάθλημα ξιφασκίας, μπορώ να πω απλά και ξεκάθαρα ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτά τα μεταφερόμενα από στόμα σε στόμα.
Δεν ανάρτησε τίποτα σε οποιαδήποτε ιστοσελίδα, δεν έβρισε και δεν άγγιξε κανέναν, ούτε καν φώναζε, απλά μιλούσε, όπως αποδεικνύεται στη βιντεοσκοπημένη καταγραφή της σχολικής γιορτής.
Όταν ανακοινώθηκε στο παιδί μου η αποβολή του τού ειπώθηκε ότι ήταν για αγένεια… γιατί υποτίθεται πως είπε ψεύτες τους καθηγητές του, πράγμα που κι αυτό επίσης είναι ψέμα.
Στην πραγματικότητα αποβλήθηκε γιατί τόλμησε να πει δημόσια στη διευθύντρια του σχολείου πως έλεγε ψέματα, όταν η διευθύντρια απευθυνόμενη από μικροφώνου, σε γονείς και μαθητές στη σχολική γιορτή ισχυρίστηκε πως η απαγόρευση της χορωδίας να τραγουδήσει για τα Τέμπη ήταν απόφαση του συλλόγου των διδασκόντων.
Και το ίδιο επανέλαβε θαρρετά και στο συμβούλιο των καθηγητών που τον κάλεσαν. Η απόφαση της απαγόρευσης ήταν δική της και ψευδώς επικαλούνταν κάποια ανύπαρκτη απόφαση του συλλόγου των διδασκόντων. Και όπως αποδεικνύεται πολύ εύκολα, επειδή ο σύλλογος έχει βιβλίο πρακτικών, δεν υπάρχει καταχωρημένη και υπογεγραμμένη από καθηγητές καμια τετοια απόφαση απαγορευσης της χορωδίας να τραγουδήσει για τα Τέμπη στη σχολική γιορτή. Επομένως το παιδί έλεγε αλήθεια και η διευθύντρια επικαλουνταν ψευδώς απόφαση συλλόγου η οποία δεν υπήρχε. Ωστόσο το να λέει ένας μαθητής ευπρόσωπα και δημόσια την αλήθεια, διαψεύδοντας την διευθύντρια του, βαπτίστηκε αγένεια, διότι προφανώς εθίχθη η φιλαυτία και το κύρος της αυθεντίας της.
Και όπως του ειπώθηκε άλλωστε, όταν αναφέρθηκε μέσα στο συμβούλιο στον αυταρχισμό και τον εκφοβισμό που ασκήθηκε πάνω στα παιδιά για να μην τραγουδήσουν και να μην μιλήσουν στην σχολική γιορτή, ποιος είσαι εσύ που χεις κι άποψη και θα κρίνεις; Ποιος είναι αυτός λοιπόν που θα αμφισβητήσει τη διευθυντική αυθεντία όταν αυτή ψεύδεται και δεν έμαθε ακόμη να σιωπά μπροστα στον αυταρχισμό και τον εκφοβισμό μέσα στο σχολείο; Να αποβληθεί για να μάθει…
Και σε αυτό το σημείο θα πρέπει να πω ντροπή σε αυτούς που εξαιτίας κομματικής σκοπιμότητας κι από θέση απολογούμενων, γιατί σε δική τους ιστοσελίδα αναρτήθηκε σε δημόσια προβολή το βίντεο από τη σχολική γιορτή, παρεμπόδισαν, με τη στάση των παρατάξεών τους, τους συλλογικούς φορείς γονέων και εκπαιδευτικών να παρέμβουν ουσιαστικά και αποφασιστικά στο 15ο ΓΕΛ, να δημοσιοποιήσουν τι συμβαίνει και να υπερασπιστούν τα παιδιά της σχολικής χορωδίας απέναντι στην αυθαιρεσία και τις τιμωρίες, για τη συγκινητική κι αξιέπαινη συλλογική πρωτοβουλία τους να τραγουδήσουν και να μιλήσουν για το έγκλημα στα Τέμπη.
Μιλώντας ειδικότερα για τους συλλογικούς φορείς των γονέων και κηδεμόνων, η υπεράσπιση των παιδιών στα δημόσια σχολεία είναι ο ίδιος ο λόγος της ύπαρξης τους και η συγκαλυμμένη ή όχι υποτίμηση αυτού του βασικού καθήκοντος στο βωμό των όποιων κομματικών και παραταξιακών σκοπιμοτήτων αλλοιώνει το σκοπό τους.
Τα παιδιά της σχολικής χορωδίας του 15ου με τις ευαισθησίες και τα ιδανικά από τα οποία εμφορούνται στην εφηβεία τους εξέφρασαν ότι πιο συλλογικό, προοδευτικό και κοινωνικό στο σχολείο τους κι αντιμετώπισαν ότι πιο αντιδραστικό, μισαλλόδοξο κι εκδικητικό και εμείς τα είπαμε αγενή και τα αφήσαμε να τα κάνουν ότι θέλουν.
Εγώ ως μέλος της Ένωσης συλλόγων γονέων και κηδεμόνων της 6ης κοινότητας της Αθήνας, ντρέπομαι που δεν καναμε όσα έπρεπε πραγματικά να κάνουμε και μπορούσαμε, αφήσαμε τα παιδιά ουσιαστικά μόνα τους και δεν καταγγείλαμε εξαρχής όλα αυτά που ασκούνται και περνανε πάνω τους, τη φίμωση, τον αυταρχισμό, τον εκφοβισμό και τις τιμωρίες προς παραδειγματισμό και φρονηματισμό τους.
Ενθάρρυνση και στήριξη χρειάζονταν και περίμεναν, όπως τους αξίζει και δεν την είχαν…
Συγγνώμη παιδί μου…
υγ. Ένα τέτοιου είδους δυστοπικό δημόσιο σχολείο θέλουν οι Πιερακάκηδες με τις αξιολογήσεις τους, για την πειθάρχηση και την υποταγή εκπαιδευτικών και μαθητών στις πολιτικές τους, την απομόνωση και τον εξοστρακισμό όσων σκέφτονται ελεύθερα και αντιδρούν.
Η φωτογραφία, με τα ονόματα των νεκρών στο έγκλημα των Τεμπών, γραμμένα στον τοίχο του σχολείου και τα παιδιά με τους στίχους του Κάλβου, τραβήχτηκε στο Γυμνάσιο της Νισύρου και στάλθηκε για αλληλεγγύη μαθητών και καθηγητών στα παιδιά της χορωδίας του 15ου ΓΕΛ Αθήνας».
