Ντοκουμέντα για την υπόθεση Βαλυράκη – Τα στοιχεία που δείχνουν ότι είναι δολοφονία

Δικαίωση για την οικογένεια του Σήφη Βαλυράκη αποτελεί η προφυλάκιση των δύο αλιέων. 

Το enikos.gr αποκαλύπτει την έκθεση του τεχνικού συμβούλου της οικογένειάς του, η οποία ρίχνει φως στην υπόθεση του θανάτου του Σήφη Βαλυράκη, που είχε βγει για ψαροντούφεκο με το μικρό φουσκωτό σκάφος του στις 12 το μεσημέρι της 24ης Ιανουαρίου 2021 στην Ερέτρια.

Ο ιατροδικαστής Χρήστος Κραββαρίτης, μελετώντας όλα τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή του, είχε επισημάνει από τον περασμένο Απρίλιο τους λόγους για τους οποίους είχε αποδυναμωθεί η εκδοχή του ατυχήματος και είχε ενισχυθεί αυτή της εγκληματικής ενέργειας. Για τη σύνταξη της έκθεσής του έλαβε υπόψη την ιατροδικαστική έκθεση νεκροψίας-νεκροτομής, τις τοξικολογικές, καθώς και την ιατροδικαστική έκθεση που συνέταξε η καθηγήτρια ιατροδικαστικής Χαρά Σπηλιοπούλου, επίσης σύμβουλος της οικογένειας.

Ολόκληρη η ιατροδικαστική γνωμοδότηση του κ. Κραββαρίτη που αποκαλύπτει το enikos.gr:

“Σύμφωνα με το πόρισμα της ανωτέρω ιατροδικαστικής εκθέσεως οι εντεταλμένοι ιατροδικαστές απεφάνθησαν ότι αιτία θανάτου ήταν οι «βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και κακώσεις της αριστεράς πλάγιας τραχηλικής χώρας, δια θλώντος – τέμνοντος οργάνου γενόμενες και συνεπακόλουθου πνιγμού εντός ύδατος».

Το εν λόγω πόρισμα τοποθετεί τις (βαριές) κακώσεις της κεφαλής και του τραχήλου ως την κυρίαρχη αιτία θανάτου ενώ ο πνιγμός διαδραματίζει δευτερεύοντα (συνεπικουρικό) ρόλο.

Με άλλα λόγια, εξαρχής, ο «βίαιος» μηχανισμός θανάτου έχει επίκεντρο την άσκηση (μηχανικής) βίας (δια θλώντος και τέμνοντος οργάνου) που συνετέλεσε στην είσοδο ύδατος εντός του αναπνευστικού συστήματος του θανόντος κατά την εγκατάλειψη των αισθήσεων του.

Η καταγραφή αυτή οδηγεί με ασφάλεια να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι η άσκηση της περιγραφόμενης «μηχανικής» βίας πραγματοποιήθηκε ενόσω ο θανών ήτο εντός θαλασσίου περιβάλλοντος.

Α₂ . Οι κακώσεις της κεφαλής όπως περιγράφονται εκτενώς στη νεκροψία ήτο :

1. Θλαστικό τραύμα στη μετωπιαία χώρα δεξιά, μήκους 4 εκ. περ. με χείλη ομαλά.
2. Εκχυμώσεις στη μετωπιαία χώρα αριστερά και στην αριστερά κροταφική χώρα.
3. Θλαστικό τραύμα άνω βλεφάρου αριστερού οφθαλμού μήκους 1,5 εκ. περίπου, μετά συνοδού εκχυμώσεως.
4. Θλαστικό τραύμα αριστερού οφρύος, μήκους 2 εκ. περίπου με χείλη ομαλά.
5. Υπόσφαγμα αριστερού οφθαλμού.
6. Εκτεταμένο θλαστικό τραύμα, με χείλη ομαλά, μήκους 6,5 εκ. περίπου, που άρχεται από το άνω χείλος αριστερά και εκτείνεται στην αριστερά ρινοπαρειακή αύλακα μέχρι τον έσω κανθό με συνοδά κατάγματα ρινικών οστών και άνω γνάθου αριστερά.
7. Εκχύμωση πώγωνα αριστερά.
8. Θλαστικό τραύμα στο κάτω χείλος δεξιά στην έσω επιφάνεια.

Επίσης κατά την νεκροτομή διαπιστώνονται «αιμορραγικές διηθήσεις των μαλακών μορίων της κεφαλής στην βρεγματοκροταφική χώρα, δεξιά κι αριστερά», παρατηρείται «γενικευμένη υπαραχνοειδής αιμορραγία» μετά θλαστικού τύπου παρεγχύματος ενώ ελέγχεται και υποσκληρίδιο αιμάτωμα αριστερού και δεξιού βραγματικού λοβού». Επίσης κατάγματα ρινικών οστών και άνω γνάθου αριστερά.

Από τον έλεγχο των ανωτέρω εξάγονται τα εξής συμπεράσματα :

α) Όλες οι κακώσεις της περιοχής της κεφαλής έχουν προέλθει από θλων όργανο (θλαστικού τύπου κακώσεις).

β) Όλες οι περιγραφόμενες κακώσεις αφορούν την περιοχή του προσωπικού κρανίου ενώ ο θόλος και η βάση είναι ανέπαφα.

γ) Η συνύπαρξη υπαραχνοειδούς αιμορραγίας μετά θλάσεων του παρεγχύματος (αλλά και υποσκληριδίων αιματωμάτων) καθιστούν τις παρατηρούμενες βλάβες, τραυματικής και μόνο αιτιολογίας, άμεσα συσχετιζόμενες με τις περιγραφόμενες κακώσεις.

δ) Η διαπίστωση αιμορραγικής διήθησης των μαλακών μορίων τοποθετεί , πέραν πάσης αμφισβήτησης τις κακώσεις αυτές «εν ζωή».

Α₃ . Οι κακώσεις του τραχήλου αφορούν : «Εκτεταμένο θλαστικό τραύμα με χείλη ομαλά, μήκους 12 εκ. περίπου στην αριστερά πλάγια τραχηλική χώρα, με σύστοιχη διατομή των αγγείων της περιοχής». Νεκροτομικά παρατηρείται «διατομή αριστερής σφαγίτιδας και αριστερής καρωτίδας».

Οι κακώσεις της περιοχής του τραχήλου όπως περιγράφονται με σαφήνεια, τόσο από τα χαρακτηριστικά τους («θλαστικό τραύμα»), όσο και από τα μορφολογικά χαρακτηριστικά τους («χείλη ομαλά») και τις περιγραφόμενες βλάβες («διατομή»), αφορούν κακώσεις προκληθείσες δια τέμνοντος (καθ’ υπεροχήν) αλλά και θλαστικού οργάνου που επισυνέβησαν συγχρόνως.

Α₄ . Διαπιστώνονται επίσης κακώσεις στον αυχένα («εκχύμωση δεξιάς αυχενικής χώρας»), στο ανώτερο επίπεδο του θώρακα («αριστερά υποκλείδιο χώρα») αλλά και στα άνω άκρα («εκχύμωση δεξιού βραχίονα», «δύο εκχυμώσεις δεξιού αντιβράχιου», «θλαστικό τραύμα στην οπίσθια επιφάνεια του αριστερού αγκώνα», «θλαστικό τραύμα αριστερού δείκτη και αντίχειρα»).

Οι κακώσεις της περιοχής του αυχένα και του δεξιού άνω άκρου έχουν τον χαρακτήρα πρόκλησης υπό «θλώντος οργάνου» ενώ οι κακώσεις του αριστερού άνω άκρου έχουν προκληθεί υπό «τέμνοντος (καθ’ υπεροχήν) οργάνου» .

Α₅ . Τα ευρήματα από τη νεκροτομική εξέταση στόματος, λάρυγγος –  τραχείας και πνευμόνων επιβεβαιώνουν και την εισρόφηση ύδατος , τοποθετώντας έτσι και τον «πνιγμό» στο μηχανισμό επέλευσης θανάτου («μικροφυσαλιδώδης αφρός εντός στοματικής κοιλότητας, τραχείας και πνευμόνων»).

Β. ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Β₁ . Όλες οι παρατηρούμενες κακώσεις αφορούν, αποκλειστικά και μόνο, το άνω ημιμόριο του σώματος. Ουδεμία κάκωση διεπιστώθη στο κατώτερο ήμισυ (ούτε καν απλής μορφής), πιο συγκεκριμένα κάτω από το επίπεδο του λαιμού.

Β₂ . Η συντριπτική πλειοψηφία επίσης των διαπιστωμένων κακώσεων αφορά την πρόσθια επιφάνεια του σώματος (πλην μίας εκχύμωσης στην αυχενική χώρα).

Β₃ . Οι βαριές κακώσεις (οι οποίες διαδραμάτισαν τον καθοριστικό ρόλο στην επέλευση του θανάτου) παρατηρούνται στην περιοχή του προσωπικού κρανίου (κατάγματα ρινικών οστών και άνω γνάθου) και στην ανατομική περιοχή της αριστεράς τραχηλικής χώρας. Από αυτές, οι κακώσεις κεφαλής (και η συνεπακόλουθη «γενικευμένη υπεραχνοειδής αιμορραγία» και «υποσκληρίδιο αιμάτωμα») χαρακτηρίζονται ως «δυνητικά θανατηφόρες» ενώ η (πλήρης) διατομή των μεγάλων αγγείων του τραχήλου, αναμφίβολα, αποτελεί «θανατηφόρα» σωματική βλάβη.

Β₄ . Οι κακώσεις (από «τέμνον» καθ’ υπεροχήν όργανο) του αριστερού άνω άκρου παρέχουν μορφολογικά στοιχεία τραυμάτων (δυνητικά) χαρακτηριζόμενων ως «τραυμάτων αμύνης» δηλ. τραυμάτων που δημιουργήθηκαν κατά την «προσπάθεια» (ακούσια/ «αντανακλαστική») του θανόντος να αποφύγει τυχούσα πλήξη ή επαφή με το επίμαχο όργανο. Αξιολογείται ως παράγων που (σε θεωρητικό επίπεδο) αποδυναμώνει την εκδοχή του ατυχήματος (ειδικά το τραύμα υπό τέμνοντος οργάνου στην αντίστοιχη άκρα χείρα).

Β₅ . Η, κατά την επιστημονική ορθότητα, εύλογος ακολουθία προκλήσεως των βλαβών είναι : α) προηγήθηκαν τα τραύματα των άνω άκρων, επακολούθως β) τα τραύματα της κεφαλής («εν ζωή γενόμενα» σύμφωνα με τα νεκροτομικά ευρήματα, όπου διεπιστώθη η «αιμορραγική διήθηση» των μαλακών μορίων) και τελευταία γ) τα τραύματα του τραχήλου, αποκλειστικά, «θανατηφόρα» τραύματα. Επακολουθεί απώλεια του σωματικού αυτοελέγχου και εισρόφηση ύδατος («πνιγμός»).

Β₆ . Οι  «έλικες προπέλας» που χαρακτηρίζονται ως ένα ενδεχόμενο όργανο πρόκλησης των κακώσεων (ως «θλων και τέμνον» όργανο) δεν φαίνεται να ταιριάζει στα μορφολογικά χαρακτηριστικά και το είδος των περιγραφόμενων κακώσεων. Αποτελεί ένα «βαρύ» θλων αμβλύ όργανο που αφενός δε θα άφηνε (κατά τόπους) εκχυμώσεις αφετέρου τα εμφανιζόμενα κατάγματα θα ήταν «συντριπτικά» και κυρίως «πολλαπλά» σε διάφορες περιοχές της κεφαλής (ρινικά οστά και άνω γνάθος βρίσκονται σε σχετική γειτνίαση). Ενώ η ταχύτητα λειτουργίας του έλικα θα προκαλούσε «εκτεταμένη» διάσχιση (ευρεία θλαστικά τραύματα) των μαλακών μορίων του σώματος. Απεναντίας τα «φλαπς» που παρουσιάζουν πολλές φορές τα αλιευτικά σκάφη, αποτελούν έναν πιο συμβατό μηχανισμό για την πρόκληση των εν λόγω εμφανιζόμενων κακώσεων (μικρότερης μάζας, αμβλύ, θλων αλλά και τέμνον όργανο).

Β₇  . Η μακροσκοπική περιγραφή των προκληθέντων κακώσεων που εμφανίζονται με χαρακτηριστικά (και μάλιστα συγκεκριμένης ανατομικής κατανομής) άλλοτε ως υπό θλώντος οργάνου γενόμενες (στην περιοχή της κεφαλής) και άλλοτε ως υπό τέμνοντος οργάνου γενόμενες (στην περιοχή της αριστερής πλάγιας τραχηλικής χώρας αλλά και του – αντίστοιχου – αριστερού άνω άκρου) καθιστά την εκδοχή της συμμετοχής δύο (2) οργάνων στην πρόκληση των επίμαχων βλαβών ένα πολύ σοβαρό ενδεχόμενο.

“Εν όψει όλων των ανωτέρω εκτεθέντων, συνυπολογίζοντας την (ιδιαίτερη) ανατομική κατανομή των περιγραφόμενων κακώσεων (άπασες στην περιοχή του ανώτερου ημίσεως του σώματος και δη στην περιοχή της κεφαλής και του λαιμού κατά την πρόσθια επιφάνεια τους), τους μακροσκοπικούς χαρακτήρες των βλαβών (προκληθείσες αλλαχού – αποκλειστικά – υπό θλώντος οργάνου και αλλαχού – αποκλειστικά – υπό τέμνοντος οργάνου), τις παρατηρούμενες «κακώσεις αμύνης» καθώς και την απουσία ευρημάτων από την υπόλοιπη επιφάνεια του σώματος (θώρακας – κοιλιά – πύελος – κάτω άκρα – ραχιαία επιφάνεια του σώματος) , αποδυναμώνουν την εκδοχή του «ατυχήματος», ισχυροποιώντας, κατά τρόπο επιστημονικά επαρκή, την εκδοχή της «εγκληματικής ενέργειας» στο προς εξέτασιν περιστατικό” ανέφερε ο ειδικός ιατροδικαστής Χρήστος Κραββαρίτης στην γνωμοδότηση του που συντάχθηκε τον περασμένο Απρίλιο και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στην υπόθεση. 

“Κλειδί” για την τροπή που πήρε η πολύκροτη υπόθεση ήταν το πόρισμα της καθηγήτριας Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Χαράς Σπηλιοπούλου, η οποία πραγματοποίησε έρευνα ως τεχνική σύμβουλος της οικογένειας του Σήφη Βαλυράκη. 

Σε σκίτσα που περιλαμβάνονται στο πόρισμά της, η ιατροδικαστής κάνει λόγο για διάσπαρτες κακώσεις στο σώμα. Μεταξύ άλλων, καταγράφονται δύο αμυντικά τραύματα στον αγκώνα και τα δάκτυλά του, καθώς φαίνεται πως ο πρώην υπουργός έβαλε το χέρι του για να προφυλαχθεί από τον γάντζο του σκάφους.  Όλα τα άλλα τραύματα είναι στο κεφάλι, και στην καρωτίδα, που ήταν και τελειωτικό χτύπημα.