Την απομάκρυνση κατοίκων και επιχειρήσεων από την πλημμυρική ζώνη του Πηνειού ζητάνε δυο καθηγητές του Πανεπιστημίου της Θεσσαλίας, κάνοντας λόγο για γενναίες αποφάσεις που χρειάζεται να ληφθούν για την αντιπλημμυρική προστασία της Λάρισας και της Θεσσαλίας.
Λίγους μήνες μετά τις καταστροφικές πλημμύρες που έπληξαν τη Θεσσαλία, με απολογισμό ανθρώπινες ζωές και τεράστιες υλικές καταστροφές, ο καθηγητής Φυσικής Γεωγραφίας και πρόεδρος του Τμήματος Γεωλογίας του ΑΠΘ, Κωνσταντίνος Βουβαλίδης και ο καθηγητής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και διευθυντής του Εργαστηρίου Υδρολογίας και Ανάλυσης Υδατικών Συστημάτων, Νικήτας Μυλόπουλος, μιλώντας στην ΕΡΤ ανέδειξαν την ανάγκη της άμεσης απομάκρυνσης οικιστικών, εμπορικών και βιομηχανικών κτισμάτων κι εγκαταστάσεων από την πλημμυρική ζώνη του Πηνειού.
«Η πρώτη γενναία απόφαση για την προστασίας της πόλης της Λάρισας από μελλοντικά φαινόμενα πλημμυρών είναι η διαφύλαξη της πλημμυρικής κοίτης (πλημμυρική ζώνη) του Πηνειού ως κόρη οφθαλμού. Σ΄ αυτή την περιοχή υπάρχουν σήμερα Εργατικές Κατοικίες, εμπορικά κέντρα, βιοτεχνίες, υποδομές των ΚΤΕΛ κ.α. που εμποδίζουν τη διέλευση του νερού», επισήμανε ο κ. Βουβαλίδης. Στο ίδιο μήκος κύματος ο κ. Μυλόπουλος τόνισε ότι τα όσα συνέβησαν στην Λάρισα καταδεικνύει την ανάγκη να ανοίξει η συζήτηση για τις χρήσεις γης.
Σύμφωνα με τον κ. Βουβαλίδη η πόλη της Λάρισας αντιμετώπισε τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις από τις πλημμύρες του Daniel, ενώ σε ό,τι αφορά στα πλημμυρισμένα χωριά της περιοχής της Πηνειάδας πρόκρινε τη λύση της μετεγκατάστασης των κατοίκων των συγκεκριμένων περιοχών σε άλλα κοντινα σημεία.
Αναφορικά με τη διαβούλευση για το master plan της Ολλανδικής εταιρείας HVA, ο κ. Βουβαλίδης εξέφρασε τη συμφωνία του. Από την πλευρά του, ο κ. Μυλόπουλος υποστήριξε ότι πρόκειται για πρόχειρη δουλειά που αποτελείται από συρραφή παλιών μελετών και δεδομένων, ενώ αμφισβήτησε και την επιστημονική μεθοδολογία. Παράλληλα, τόνισε ότι και στο πλαίσιο της διαβούλευσης εκφράζονται σωρεία αρνητικών γνωμών και θέσεων από μερίδα της επιστημονικής κοινότητας.
Μιλώντας για τα έργα ορεινής υδρονομίας, ο κ. Μυλόπουλος τα χαρακτήρισε ως έργα «εκ των ων ουκ άνευ» για την αντιπλημμυρική προστασία, ενώ συμφώνησε με την γενική προσέγγιση, ώστε «να δοθεί χώρος στο ποτάμι», που υπάρχει και στη μελέτη των Ολλανδών.
«Χρειάζεται η αλλαγή κουλτούρας στην Ελλάδα, και η στροφή σε έργα υποδομής και όχι σε έργα βιτρίνας ή μεγάλων εργολαβικών έργων», πρόσθεσε.
Καταλήγοντας, οι δυο πανεπιστημιακοί ανέδειξαν τη σημασία ύπαρξης μέτρων και για την ξηρασία, δεδομένης της σύνδεσής της ως φαινόμενο με τις πλημμύρες, με τον κ. Μυλόπουλο ωστόσο να χαρακτηρίζει ξεπερασμένη την πρόταση για μεταφορά νερού από τον Αχελώο στον Θεσσαλικό κάμπο.
