Η απολογία του συζυγοκτόνου Μπάμπη Αναγνωστόπουλου συνεχίζεται για την υπόθεση δολοφονίας της Καρολάιν, στη μεζονέτα όπου διέμενε το ζευγάρι με το κοριτσάκι τους, στα Γλυκά Νερά.
Της Άννας Κανδύλη
Ο πιλότος ξεκίνησε την περιγραφή του από την παραμονή της προηγούμενης ημέρας από τη δολοφονία. Η Καρολάιν ήταν σαν να είχε μπουχτίσει και κανόνισε να βγει με τη φίλη της.
“Γυρίσαμε σπίτι… Το πρώτο κομμάτι ήταν ένα περιστατικό με τη μικρούλα, η οποία είχε αρχίσει να κάνει καινούρια πράγματα. Εγώ ήμουν με τη μικρή στον καναπέ. Είχε τάση να σηκώνεται η μπέμπα και υπήρχε ο φόβος… Στην αρχή του κιγκλιδώματος της σκάλας είχε πέσει ένα ρούχο και σηκώθηκα να πάω να το μαζέψουν και η μπέμπα σηκώθηκε μόνη της στον καναπέ. Έτρεξα και την πήρα αγκαλιά άγαρμπα κι εκείνη έκλαψε. Ήρθε η Καρολάιν μέσα στα νεύρα και μου είπε να την ηρεμήσω… Αυτό ήταν το συμβάν.
Πρόεδρος: Δεν φαίνεται να ήταν κανένα μεγάλο συμβάν…
Κατηγορούμενος: Μετά μου είπε καλά, τάισε την και κάνε ό,τι θέλεις, εγώ πάω για ύπνο. Κι εγώ έμεινα με τη μικρούλα.
Πρόεδρος: Τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα σοβαρά.
Κατηγορούμενος: Ήταν πρόδρομος ενός ξεσπάσματος. Ξέρω τι θα έρθει. Αυτή η μία ώρα μετά νεύρα… Ξέρω ότι δεν πρέπει να ρίξω κι εγώ λάδι στη φωτιά. Το συνηθισμένο που θα έκανα ήταν να περιμένω και μετά από σαράντα πέντε λεπτά θα μου έστελνε ένα μήνυμα… Δυστυχώς εκείνο το βράδυ δεν έγιναν έτσι τα πράγματα.
Πίστευα και ακόμα το πιστεύω ότι περάσαμε πάρα πολλά. Είχαμε απόλυτη ταύτιση από την πιο μικρή λεπτομέρεια μέχρι όλα μας τα όνειρα. Η Καρολάιν είναι αναντικατάστατη και είναι ο άνθρωπός μου. Κάποια στιγμή μου ήρθαν δύο μηνύματα. Στο ένα μου έλεγε “you stupid”. Δεν το έλαβα ως βρίσιμο…
Πρόεδρος: Βρίσιμο είναι.
Κατηγορούμενος: Δεν το παρεξήγησα, ούτε το έλαβα σοβαρά υπόψη μου. Μετά μου έστειλε δεύτερο μήνυμα που μου είπε αναφερόμενη στη μικρούλα “μη μου τη φέρεις πάνω ή μη την αφήσεις το πρωί”. Θεώρησα ότι ήταν ένα μήνυμα για να με πληγώσει… Γιατί δεν της έδωσα το παιδί που μου το ζήτησε δύο φορές… Τώρα που ξανακοιτάω αυτή τη μέρα θα έπρεπε να πάρω έναν συνάδελφο να τον βγάλω από το ρεπό του. Εκείνη τη στιγμή δεν σκέφτηκα έτσι… Το μήνυμα αυτό ήταν στο πλαίσιο των εξάρσεων. Ήταν ένας άνθρωπος στεναχωρημένος. Είναι ένας καλός άνθρωπος σε σύγχυση, όχι ένας καλός άνθρωπος. Δεν απάντησα στο μήνυμα. Άφησα λίγη ώρα να περάσει. Κάποια στιγμή που δεν θυμάμαι πόσα λεπτά… Δεν έχει σημασία…
Πρόεδρος: Έχει σημασία. Τα θυμάστε όλα. Με ακρίβεια…
Κατηγορούμενος: Μετά τις δώδεκα ανέβηκα στο δωμάτιο. Είχε περάσει λίγη ώρα και ανέβηκα για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Εκείνη αρνήθηκε. Δεν θυμάμαι αυτολεξεί τι μου είπε. Οι λέξεις δεν έχουν σημασία…
Πρόεδρος: Τα πάντα έχουν σημασία από αυτό το χρονικό σημείο.
Κατηγορούμενος: Ανεβαίνοντας τις σκάλες είχε πει “δεν πάτε να ψοφήσετε και οι δύο, δεν με νοιάζει”. Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο, μου είπε “πάρε το παιδί και αφήστε με ήσυχη”. Μετά ανέβηκα με την μικρή άλλες δύο φορές.
Η πιο σοφή απόφαση θα ήταν να είχα κοιμηθεί με την μικρή στον καναπέ…
Την επόμενη φορά άφησα την μπεμπούλα δίπλα της και πήγα κι εγώ να ξαπλώσω. Ήταν ήδη 1.30… Ξύπνησε έντονα… Και αυτό την εξόργισε. Δεν το περίμενα… Δεν της είχε περάσει ο θυμός. Άρχισε να φωνάζει δυνατά… Οι βρισιές σαν λέξεις δεν έχουν σημασία. Προφανώς με επηρέασαν στην ψυχολογία μου. Αλλά δεν μπορώ να πω άσχημες λέξεις για την Καρολάιν. Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να πω οτιδήποτε άσχημο για εκείνη…
Ήταν μια στιγμή εκτός ελέγχου. Άσχημες λέξεις… Και πάνω στην ένταση της στιγμής η μικρή ξύπνησε… Ανασηκώθηκε και αυτό την έβγαλε εκτός εαυτού. Απώθησε το παιδί. Ήταν η πρώτη φορά που οι εκρήξεις αυτές, τις οποίες είχα αποδεχθεί, πήρε η μπάλα και τη μικρή.
Πρόεδρος: Εσείς θεωρούσατε ότι η σύζυγός σας θα κάνει κακό στο παιδί σας;
Κατηγορούμενος: Όχι δεν το θεωρούσα, ήταν μια τέλεια μητέρα, υπέροχη. Η κόρη της ήταν η ζωή της. Την αγαπούσε πιο πολύ από εμένα, πιο πολύ από τη ζωή της. Ταυτόχρονα τη στιγμή, εκείνη τη στιγμή, δεν ξέρω αν θόλωσε τόσο, αν άθελά της έκανε κακό στη μικρή.
Πρόεδρος: Τι σκέψεις κάνατε για τη σύζυγό σας;
Κατηγορούμενος: Μέσα στις στιγμές αυτές της έντασης δεν σκέφτομαι αν οι εκρήξεις αυτές είναι εντός ορίων. Έχει θολώσει σε τέτοιο σημείο που λέει ότι δεν θέλω το παιδί.
Πρόεδρος: Σκεφτήκατε εκείνη τη στιγμή ότι είναι επικίνδυνη για το παιδί;
Κατηγορούμενος: Ότι σε μια έκρηξή της έκανε άθελά της κακό στο παιδί, με διέλυσε ότι είδα τη μικρή σε έναν υποτυπώδη κίνδυνο…
Πρόεδρος: Φοβηθήκατε;
Κατηγορούμενος: Πάρα πολύ. Φοβήθηκα πάρα πολύ για τη μικρή όχι για τον εαυτό μου. Φοβήθηκα ότι δεν μπορώ να προβλέψω την επόμενη κίνησή της.
Πρόεδρος: Φοβάστε ότι θα κάνει κακό στο παιδί δηλαδή;
Κατηγορούμενος: Τη στιγμή της έκρηξης έκανε κακό στο παιδί, άθελά της. Σκέφτηκα ότι οι εντάσεις επηρεάζουν πλέον και την μικρή. Εμένα με χτυπούσε και να με χτυπήσει 500 φορές δεν με πειράζει. Από τη στιγμή που είδα μια φορά να επηρεάζεται η μικρή, σκέφτηκα ότι μπορεί να ξαναγίνει.
Πρόεδρος: Δηλαδή, θεωρούσατε ότι η βία μπορούσε να φτάσει και στο παιδί.
Κατηγορούμενος: Μέσα μου είναι τελείως διαχωρισμένα τα δυο της κομμάτια, οι εξάρσεις της και ο γενικότερος χαρακτήρας. Σαν μητέρα δεν υπήρχε σκοπό να τη βλάψει. Προσπαθώ να δικαιολογήσω την Καρολάιν στα πάντα, γιατί πιστεύω ότι η στιγμή της έκρηξης της δεν είναι ο εαυτός της. Και ότι τη μικρή τη λατρεύει.
Πρόεδρος: Νιώσατε θυμό για αυτό το περιστατικό;
Κατηγορούμενος: Λύπη και στεναχώρια. Εγώ ήμουν το κόκκινο πανί εκείνη τη στιγμή.
Πρόεδρος: Φοβηθήκατε ότι η σύζυγός σας θα ήταν επικίνδυνη για το παιδί; Μια υπέροχη μητέρα δεν μπορεί να είναι επικίνδυνη για το παιδί της.
Κατηγορούμενος: Όταν έχει την έξαρση του θυμού. Θεωρώ ότι δεν ο εαυτός του.
Πρόεδρος: Η εικόνα της συζύγου σας δεν είναι μόνο η ιδεατή αλλά και η τραυματική. Και βλέπετε ένα κομμάτι που δεν σας άρεσε κι ας μας την περιγράφετε τόσο υπέροχη και εκείνη μέσα από το ημερολόγιο της φαίνεται ότι έβλεπε σε εσάς πράγματα που δεν της άρεσαν.
Κατηγορούμενος: Πιθανότατα να έχω εξιδανικεύσει πολλά πράγματα στη σύζυγό μου… Δεν θυμάμαι τι ώρα ανέβηκα ξανά για τέταρτη φορά. Την ρώτησα κατάλαβες τι έκανες; Ήταν μεγάλο λάθος να ανέβω ξανά. Έχασα την υπομονή μου. Ήθελα να ακούσω ένα δεν το εννοούσα, ένα συγγνώμη. Μου είπε φύγε… Κατέβηκα ξανά στο σαλόνι. Στο μυαλό μου υπάρχει χάος… Είναι δύο τα ξημερώματα. Εγώ είμαι με το παιδί. Είχε προηγηθεί επεισόδιο με τη σύζυγό μου, που λατρεύω. Και δεν ήξερα τι να κάνω με τη δουλειά μου…
Πρόεδρος: Έγινε κάτι άλλο;
Κατηγορούμενος: Σκεφτόμουν ότι έπρεπε να κοιμηθεί η μικρή. Την είχα στην αγκαλιά μου… Αυτό δεν με ηρέμησε γιατί σκεφτόμουν ότι το παιδί το είχαν διώξει από το κρεβάτι του. Όλα ξεκίνησαν με ένα περιστατικό ήσσονος σημασίας. Ανέβηκα για μια ακόμα προσπάθεια για να κοιμηθούμε όλοι μαζί. Το είχα ανάγκη να λήξει το επεισόδιο. Ήταν λίγο μετά τις τέσσερις. Η Καρολάιν ήταν με κλειστά τα μάτια. Δεν ξέρω αν κοιμόταν. Κατάλαβε ότι ήμουν εκεί όταν έκατσα δίπλα της στο κρεβάτι.
Πρόεδρος: Και;
Κατηγορούμενος: Ξάπλωσα για να την πάρω αγκαλιά. Αντέδρασε απότομα. Με απωθούσε με το χέρι της. Τινάχτηκε και μου είπε πάλι. Φύγε… Περίμενα ότι θα είχε καταλάβει… Αν είχε γίνει μια άλλη στιγμή θα είχα σηκωθεί να φύγω. Αλλά είχα μεγάλη θολούρα.
Πρόεδρος: Το είχατε ζητήσει αυτό και άλλη φορά και το είχατε διαχειριστεί διαφορετικά.
Κατηγορούμενος: Ήθελα περισσότερο να μου ζητήσει μια συγγνώμη για το παιδί. Περίμενα να λήξει…
Πρόεδρος: Γιατί αυτό σας θύμωσε τόσο πολύ αυτή τη φορά;
Κατηγορούμενος: Είμαι μέσα έτσι για το περιστατικό που έγινε με το παιδί. Περίμενα όπως όλα τα περιστατικά βίας της προηγούμενης ζωής μας θα περνούσε και αυτό.
Πρόεδρος: Αλίμονο αν ξεφύγουμε από τα όριά μας για τέτοια συμβάντα.
Κατηγορούμενος: Ανέβηκα πάνω της γιατί όπως αντιδρούσε δεν ήθελα να την αγκαλιάσω. Μην προσπαθείτε να βρείτε λογική στη ψυχολογική μου κατάσταση. Είναι ένα κράμα θυμό, θλίψη, αγανάκτηση και όλα αυτά πολλαπλασιάστηκαν στη διάρκεια που εμένα με το παιδί τόση ώρα στον καναπέ. Ήταν η πρώτη φορά που το ξέσπασμα της, άθελά της, πήρε το παιδί… Προσπαθούσα να βρω λύση και να κατευνάσει τα πνεύματα. Τελικά έχασα τον έλεγχο.
Πρόεδρος: Όταν ανεβήκατε στο σώμα της τι σκοπό είχατε;
Κατηγορούμενος: Να με ακούσει και να ηρεμήσει… Η συγκεκριμένη φορά ήταν η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.
Πρόεδρος: Η εξαίρεση όμως δεν σας δίνει το δικαίωμα να αφαιρείτε μια ζωή… Αληθινά πιστεύατε ότι θα την κατευνάζατε;
Κατηγορούμενος: Ήταν μια εντελώς θολωμένη στιγμή. Δεν λέω ότι ήταν σωστός τρόπος. Και εγώ λέω ότι ήταν λάθος. Σας λέω ποια ήταν η πρόθεση μου. Το τι έγινε με το πόσο θολωμένος είμαι… δεν θα βρω λογική γιατί δεν υπάρχει λογική σε ένα θολωμένο μυαλό… Ίσως έφτασα στα όρια μου… Ένα εκατομμύριο φορές έκανα πίσω και το ένα εκατομμύριο ένα, έκανα κάτι που θα μετανιώνω κάθε λεπτό για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Πρόεδρος: Ποτέ το συναίσθημα αυτό καθίσταται ανεξέλεγκτο;
Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος να πάω ξανά την ώρα που κοιμόταν και να την ξυπνήσω. Έμεινα πάνω στο σώμα της τέσσερα πέντε λεπτά.
Πρόεδρος: Τι έκανε το θύμα;
Κατηγορούμενος: Μετά ένα χάος… Χρησιμοποίησα ένα μαξιλάρι. Πήγαινε να μου φωνάξει… Δεν θέλω να πω τι έλεγε.
Πρόεδρος: Υπερασπίζετε τον εαυτό σας. Άλλος ήταν ο επικίνδυνος αυτή τη στιγμή όχι εκείνη.
Κατηγορούμενος: Σωστά.
Πρόεδρος: Ποιος ήταν ο σκοπός σας;
Κατηγορούμενος: Συνέβη κάτι τέτοιο… Δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στον εαυτό μου και μέσα μου δεν ξέρω πως σκέφτηκα. Προφανώς δεν έφταιγε… Ήταν τόσο θολωμένο το μυαλό μου… Δεν υπάρχει λογική. Εγώ δεν μπορώ να το εξηγήσω στον εαυτό μου που ρωτάω τον εαυτό μου κάθε μέρα πεντακόσιες φορές.
Πρόεδρος: Δεν καταλαβαίνετε την ένταση του κορμιού της; Ότι οδηγούσατε την κοπέλα αυτή στο θάνατο.
Κατηγορούμενος: Την λάτρευα και θα την λατρεύω για πάντα.
Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας για την κοπέλα αυτή, τη γυναίκα της ζωής σας είχατε τη ζωή της στα χέρια της. Εκείνη τη στιγμή δεν σκεφτήκατε τον έρωτά σας για την κοπέλα αυτή; Το παιδί σας δεν το σκεφτήκατε; Υπερασπιζόσαστε έτσι το παιδί σας.
Κατηγορούμενος: Όλο αυτό είναι ξεκάθαρο λάθος. Τίποτα δεν έγινε σωστά.
Πρόεδρος: Σε αυτά τα πέντε λεπτά δεν σκεφτήκατε ότι αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου, η μητέρα του παιδιού μου…
Κατηγορούμενος: Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι θα μεγάλωνε η μικρή χωρίς τη μητέρα της.
Πρόεδρος: Δεν σκεφτήκατε. Πώς θα μεγαλώσει το παιδί αυτό χωρίς τη μητέρα του και τον πατέρα του;
Κατηγορούμενος: Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το σκεφτώ λογικά και να το αποδεχτώ. Ποτέ…
Πρόεδρος: Έχετε γίνει εσείς ο βίαιος και οδηγείτε έναν άνθρωπο στο θάνατο. Τη μάνα του παιδιού σας. Τι σκεφτόμασταν εκείνη τη στιγμή που σας απέκλεισε τη λογική;
Κατηγορούμενος: Ό,τι είχε προηγηθεί. Η έκρηξη μου δεν είχε λογική. Φυσικά και δεν έπρεπε να είχα κάνει όλα αυτά. Είναι σίγουρο ότι έχω ευθύνη και σε πράγματα που μπορεί να οδήγησαν… Μέσα σε μια σχέση τεσσάρων ετών έχω κάνει πολλά λάθη. Θεώρησα ότι έχει λιποθυμήσει. Είμαι σε κατάσταση που αφήνω την Καρολάιν… και βλέπω κάτι που δεν μπορώ να πιστέψω. Λέω λιποθύμησε… Και πλησιάζω…
Πρόεδρος: Είσαστε πέντε λεπτά πάνω της με τα μαξιλάρια, βλέπετε ότι έχει χάσει τις αισθήσεις της και λέτε ότι έχει λιποθυμήσει; Πότε αντιλαμβάνεστε ότι είναι νεκρή;
Κατηγορούμενος: Όταν την είδα στο πρόσωπο.
Πρόεδρος: Δηλαδή την γυρίσατε;
Κατηγορούμενος: Προσπαθώ να περιγράψω κάτι πάρα πολύ οδυνηρό. Δεν την γύρισα. Είδα το προφίλ της, το μισό πρόσωπο της. Είδα σφυγμούς και πριν από αυτό είδα τα μάτια ανοιχτά…
Πρόεδρος: Πώς αντιδράσατε;
Κατηγορούμενος: Άρχισα να κλαίω, να τραβάω τα μαλλιά μου και να πηγαίνω πάνω κάτω στο δωμάτιο. Χαοτικό το μυαλό μου και μετά. Δεν χώρα στο μυαλό μου το τι έχει συμβεί. Σκέφτηκα αμέσως το παιδί. Τι θα κάνει.
