Συγκλονίζουν τα όσα λέει το μοντέλο Τζεφ Μοντάνα για τον Δημήτρη Λιγνάδη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην “Εφημερίδα των Συντακτών” . Αναφέρει πως είναι μάρτυρας στην υπόθεση Λιγνάδη, όχι όμως μάρτυρας υπεράσπισης όπως είπαν και έγραψαν ορισμένα ΜΜΕ. “Ακόμα καλά-καλά δεν έχω ανοίξει το στόμα μου και ξεκίνησαν να με κατηγορούν. Με την πρώτη ανάσα που πήρα για να μιλήσω είδα να αναπαράγονται στα media ανακριβείς, ψευδείς ισχυρισμοί. Γι αυτό και έχω στείλει εξώδικο δια του δικηγόρου μου, το οποίο σε γενικές γραμμές αναφέρει ότι «εγώ η Τζεφ Μοντάνα βρίσκομαι στον κατάλογο των μαρτύρων που έχει γνωστοποιηθεί στη 19η ανακρίτρια η οποία χειρίζεται την υπόθεση του Δημητρη Λιγνάδη, εκ μέρους του συνηγόρου ενός εκ των μηνυτών του κατηγορουμένου ηθοποιού». Ο συνήγορος είναι ο Γιάννης Βλάχος” σημειώνει.
“Σήμερα που είμαι 30 ετών έχω βρει τρόπο να βάζω το όριό μου και ξέρω πολύ καλά πια πώς να προστατεύω τα αισθήματά μου και την ασφάλειά μου εκεί που δεν θέλω να απαντήσω ή δεν νιώθω άνετα. Επιτρέψτε μου να τονίσω κάτι για μια όψη του victim blaming, σχετική με όσα έλεγα πριν: Όταν κάνεις μία προσπάθεια υπέρ των στόχων του κινήματος του MeToo και κατά των κοινωνικών ανισοτήτων, είναι πολύ κακό, με έναν ισχυρισμό βασισμένο σ ένα ψέμα, να σε τοποθετούν ξαφνικά στη μαύρη πλευρά της Ιστορίας. Θέλω τα νεότερα παιδιά, αυτά που συναντώ συχνά και είναι τώρα 20χρονοι και είναι θύματα του ίδιου ανθρώπου, ν αντιληφθούν τί τους συμβαίνει. Μέσα τους επικρατεί ο φόβος. Επηρεάζεται ο ύπνος τους, ζουν με ψυχοφάρμακα. Θέλω να είμαι εκεί, δυνατή, γι αυτά τα παιδιά. Γιατί κάθε φορά που κοιταζόμαστε και μιλάμε μεταξύ μας, λέμε «ναι και σ΄εμένα συνέβη το ίδιο. Και σ’ εμένα έκανε τα ίδια». Μιλάμε για τον ίδιο άνθρωπο που βρίσκεται τώρα στη φυλακή. Ό,τι κι αν πούν τα δικαστήρια, εμείς γνωρίζουμε. Το βλέπουμε ο ένας στα μάτια του άλλου. Και ξέρετε κάτι; Είναι συγκινητικό και όμορφο γιατί ο ένας δίνει στον άλλο δύναμη. Και την έχουμε αυτή τη δύναμη εμείς, ειδικά σε σχέση με ορισμένους ομοφυλόφιλους της παλαιάς γενιάς όπως είναι κι ο Δημήτρης Λιγνάδης… Εννοώ ότι εκείνος μισούσε τον εαυτό του. Είχε εσωτερικευμένο μίσος για τον εαυτό του. Και ό,τι βγήκε τώρα στην επιφάνεια προέρχεται από αυτή την έλλειψη αποδοχής του εαυτού του. Είναι φρικτό. Μέχρις ενός σημείου το είχα ζήσει κι εγώ αλλά ευτυχώς κατάφερα και ξέφυγα απ΄αυτό” επισημαίνει στη συνέντευξή της.
“Εκμεταλλεύτηκε τη δύσκολη ηλικία της εφηβείας μου”
Η Τζεφ Μοντάνα αναφέρει ότι γνώρισε τον Δημήτρη Λιγνάδη σε μια παράσταση που είχε πάει να δει ως θεατής και περιγράφει τι βίωσε αργότερα. “Σήμερα είμαι σε θέση να καταλάβω ότι αυτός ο άνθρωπος με έμπλεξε σ ένα δίκτυ δήθεν προστασίας και με κρατούσε όμηρο για χρόνια, μέχρι πρόσφατα” τονίζει. Όπως λέει, βασιζόταν στον φόβο της για να καταφέρει να φτιάξει αυτό το δίκτυ. “Σε ηλικία 16 ετών βρέθηκα για πρώτη φορά στο σπίτι του κι εκεί εκείνος επιχείρησε για πρώτη φορά να κινηθεί προς το μέρος μου με σαφή πρόθεση να κάνουμε σεξ. Εγώ δεν ήθελα να κάνω σεξ μαζί του και δεν έκανα. Δεν τον βρίσκω ελκυστικό και δεν τον έβρισκα ποτέ. Παρόλο που γνώριζα τη φύση μου- ένοιωθα γυναίκα- απλά δεν μου άρεσε. Νοιώθω ότι εκμεταλλεύτηκε τη δύσκολη ηλικία της εφηβείας μου, χρησιμοποιώντας τις φοβίες που είχα, δικαιολογημένα τότε, για τη σεξουαλικότητά μου, μια και ως transgender μαθήτρια στην κοινωνία της ελληνικής επαρχίας του ΄90, είχα εκπαιδευτεί καλά να καταπιέζω οποιαδήποτε έκφραση της σεξουαλικότητάς μου και της αλήθειάς μου. Αυτό αναγκάστηκα να το μάθω παίζοντας διάφορους ρόλους για να μπορέσω να επιβιώσω. Εντέλει κανείς άλλος δε με βοήθησε να σπάσω αυτό το πλέγμα, πάρα μόνον ο εαυτός μου. Όταν ήμουν μικρότερη, όμως, άνθρωποι σαν κι εκείνον εκμεταλλεύτηκαν τον φόβο που είχα” επισημαίνει.
Το εκμεταλλεύτηκε, όπως δηλώνει, για να την χειραγωγήσει. “Μου υποσχέθηκε π.χ. ότι θα με γνωρίσει σε διασημότητες εκείνης της εποχής που ήξερε ότι θαύμαζα. Και με έπεισε, όπως με έπεισε κι ότι θα με προστατεύσει”, λέει, τονίζοντας πως ζούσε σε μια πολύ καταπιεστική συνθήκη.
“…Ενα transgender παιδί που κυκλοφορεί στην πλατεία μίας ελληνικής επαρχίας έχει «εκπαιδευτεί» στη συστηματική λεκτική βία και την τοξικότητα. Οπότε για εμένα το να είμαι αόρατη, δεν ήταν καινούριο. Κι εκείνος, όμως, καλλιέργησε μυστικοπάθεια. Ουσιαστικά εκμεταλλεύτηκε τη συνθήκη που περιγράφω” αναφέρει.
“Εμένα αυτή η αλήθεια με έπνιγε. Ήταν ένα κομμάτι για το οποίο είχα έρθει σε τρομερές συγκρούσεις: με διευθυντές σχολείων, με τον πατέρα μου, με πολλούς. Αγωνιζόμουν να μπορέσω ν αναπνεύσω, να ζήσω, να προχωρήσω και να εξελιχθώ στη ζωή μου, πράγμα που τελικά κατάφερα: έχω σήμερα μια ολοκληρωμένη ζωή, με πολλές όμορφες στιγμές. Αλλά μέχρι εδώ πάλεψα, πολέμησα γιατί υψώνονταν τείχη. Κι ο Λιγνάδης καλλιέργησε μια μυστικοπάθεια η οποία εξυπηρετούσε τελικά μόνον τον ίδιο. Το έκανε ώστε να μπορέσει να δημιουργήσει συνθήκες προσέγγισης και άλλων ανηλίκων από τον δικό μου κύκλο και να εξασφαλίζει την εχεμύθειά τους όπως έκανε και μ΄εμένα. Εγώ δεν επιθυμούσα σεξουαλική σχέση μαζί του. Και δεν υπήρξε τέτοια. Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις που δέχτηκα όμως από εκείνον, οι προσβολές, οι βίαιες συμπεριφορές, όλα πολύ μεθοδευμένα και με εκείνον πλήρως νηφάλιο, συνειδητοποιημένο και με τακτική, ήταν τελικά το τίμημα που έπρεπε να πληρώσω για μια βόλτα στον χώρο του θεάματος” συμπληρώνει.
“Τον θεωρώ συλλέκτη ψυχών”
Απαντώντας στην ερώτηση για το εάν τη χρησιμοποιούσε για να προσεγγίσει και άλλους ανθρώπους, λέει: “Αυτό το συνειδητοποίησα αργότερα. Τα ταξίδια μου, η ζωή μου στο Λος Αντζελες, τα πιο ανοιχτόμυαλα περιβάλλοντα στα οποία βρέθηκα, έκαναν σιγά-σιγά την κρίση μου και την αντίληψή μου ν΄αλλάξει απέναντι σε πολλά θέματα. Έτσι αντιλήφθηκα ότι είχα υποστεί μία απαγωγή. Ο Λιγνάδης τότε μου απήγαγε την ψυχή. Κι εκείνη τη στιγμή δεν ήμουν σε θέση να αντιληφθώ τί μου συνέβαινε, ούτε να το δηλώσω πουθενά. Αργότερα έμαθα κι ότι είχε σχέση και με άλλα παιδιά: βρήκα κι άλλους που μου εκμυστηρεύθηκαν ανάλογες ιστορίες. Σήμερα θεωρώ αυτό τον άνθρωπο συλλέκτη ψυχών. Κι ένα άτομο με εντελώς διαφορετικές αξίες από τις δικές μου. Εγώ έκανα λάθος και παίρνω την ευθύνη που μου αναλογεί. Η ματαιοδοξία μου ήταν κάτι το οποίο πλήρωσα. Εκείνος; Οι επιπτώσεις των δικών του αμαρτιών κρίνονται από τη Δικαιοσύνη. Η ηλικία του, οι γνώσεις του, το κοινωνικό του στάτους, δημιουργούσαν εκ των πραγμάτων μια συνθήκη που λειτουργούσε ως εργαλείο χειραγώγησης ανήλικων παιδιών. Δε νοείται όμως συγκατάθεση σε σεξουαλικές πράξεις όταν έχει δημιουργηθεί συνθήκη χειραγώγησης. Ακόμα και άτομα άνω των 15 ετών όταν εμπλακούν σε ένα τέτοιο «πλέγμα», είναι αδύνατο να συναινέσουν με ελευθερία βούλησης”.
Όσο για τον ερωτεύτηκε ποτέ, απαντά: “Δεν υπήρχε τίποτε σεξουαλικό ή ρομαντικό εκ μέρους μου. Ήμουν αθώα με φιλικά αισθήματα. Μπορούσα παρόλα αυτά να αναγνωρίσω ήδη από τότε πώς δεν είναι καλά και πώς φέρει βαριά την επίγνωση της ομοφυλοφιλίας του. Σε μία κοινωνία που τα κουκουλώνει όλα, όμως, δεν μ’ ενδιέφερε εκείνη την περίοδο να διεκδικήσω το δίκιο μου. Μ’ ενδιέφερε να επιβιώσω”.
“Οι σχέσεις έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην πορεία της ζωής μας, γι αυτό πρέπει να είμαστε πολλοί προσεκτικοί σε ποιους ανοίγουμε την πόρτα της ψυχής μας, ή αυτού που λέω εγώ «ο εσωτερικός μας κήπος». Εγώ δεν του άνοιξα συνειδητά την πόρτα. Εκείνος την παραβίασε, μπήκε στο δικό μου κήπο και τον λεηλάτησε. Έπρεπε να ξαναφτιάξω τα πάντα απ’την αρχή για να μπορέσω να ζήσω με αρμονία. Πρακτικά με έκανε να πιστεύω πως ό,τι είμαι είναι κάτι φρικτό, δυσμορφο, αφύσικο, κάτι που εγώ πρέπει να κρύβω, αλλά εκείνος μπορεί να λεηλατεί. Αυτό μου έδειξε με τη συμπεριφορά του, με το βάρος που με φόρτωνε και με την ικανοποίηση που αντλούσε απ΄αυτό. Με εξουσίαζε” τονίζει.
