του Βουλευτή Ν. Κοζάνης Μιχάλη Παπαδόπουλου
Η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο που να μπορεί να προσελκύει επενδύσεις και να μοχλεύει δημόσια και ιδιωτικά κεφάλαια από τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χώρο.
Το βασικό διακύβευμα είναι η δυνατότητα της χώρας να επανενταχθεί επί ίσοις όροις στην παγκόσμια οικονομία. Δηλαδή να ξανασυστηθεί η Ελλάδα στη διεθνή κοινότητα και να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον με τις δικές της δυνάμεις σε υγιείς βάσεις.
Η απόφαση του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι εμπροσθοβαρείς οι παρεμβάσεις της κυβέρνησης σε τομείς όπως η αναμόρφωση της αγοράς ενέργειας, η διαχείριση αποβλήτων, η πράσινη οικονομία και η πολεοδομία και χωροταξία αναδεικνύουν τον στρατηγικό της στόχο.
Η αειφόρος ανάπτυξη της χώρας δεν είναι απλώς συγκλίνουσα με την Πράσινη Συμφωνία (Green Deal) της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά συνιστά εθνική στρατηγική επιλογή.
Η Κυβέρνηση υιοθετεί τους άξονες της Πράσινης Συμφωνίας ως εργαλείο για τον μετασχηματισμό του παραγωγικού προτύπου προς μια εξωστρεφή οικονομία. Επιδιώκει μια νέα εθνική αναπτυξιακή στρατηγική που θα οδηγεί μεσοπρόθεσμα σε ανασύνταξη της εθνικής οικονομίας και μακροπρόθεσμα σε μια βιώσιμη οικονομία.
Σε αυτό το πλαίσιο η πρώτη στρατηγική απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα. Κεντρική επιλογή είναι το σχέδιο απολιγνιτοποίησης που προβλέπει την απόσυρση των υφιστάμενων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ έως το 2023 – της Πτολεμαϊδας VI μέχρι το 2028 – και την παράλληλη αναβάθμιση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας επιχειρώντας να αλλάξει το ενεργειακό μίγμα της χώρας.
Συνεπώς το ζητούμενο για την Δυτική Μακεδονία (Πτολεμαΐδα – Κοζάνη-Αμύνταιο- Φλώρινα) αλλά και για την Κυβέρνηση δεν είναι η αμυντική τακτική της αντιμετώπισης των συνεπειών της μετάβασης στην μετα-λιγνιτική εποχή αλλά η μετατροπή του ενεργειακού λεκανοπεδίου σε αναπτυξιακό. Η επιστροφή στη Δυτική Μακεδονία και τους ανθρώπους της της εθνικής υπεραξίας του ενεργειακής προσφοράς τους στη χώρα για 50 και πλέον έτη.
Για να πετύχουμε το στόχο η μεγαλύτερη ευθύνη ανήκει στην Κυβέρνηση. Η ίδια γνωρίζει ότι κάθε δημόσια πολιτική που εξαγγέλλεται τελεί υπό μια εσωτερική λογική αλληλουχία: η ηγεσία της χώρας έχει την ευθύνη να προετοιμάζει και να κατευθύνει την κοινωνία.
Η αποστολή της εν προκειμένου έγκειται στην προσαρμογή της κοινωνίας, όχι μόνο στις παγκόσμιες και ευρωπαϊκές προκλήσεις, αλλά κυρίως στην επιτυχή υπέρβαση εσωτερικών εμποδίων, αντιμετωπίζοντας εσωτερικές παθογένειες, αντίρροπες δυνάμεις, ποικίλες μορφές συγκρούσεων.
Πρωτίστως η κυβέρνηση οφείλει να αποδείξει ότι δουλεύει αποτελεσματικά για την επιβίωση και την ευμάρεια καθεμιάς και καθενός ξεχωριστά.
Όμως υπάρχει και η ευθύνη των αντιπολιτευόμενων εντός και εκτός κοινοβουλίου. Και είναι περιττό να θυμίσουμε ότι ο λαϊκισμός είναι επικίνδυνος. Εκτός αυτού αναστέλλει την διαδικασία ευσυναίσθησης αλλά και συνειδητοποίησης της νέας πραγματικότητας.
Ομοίως υπάρχει και η ευθύνη της τοπικής ηγεσίας: αυτοδιοικητικής, οικονομικής, συνδικαλιστικής, πολιτιστικής, στην διαχείριση της καθημερινότητας αλλά και στην κατάθεση σοβαρών κα υλοποιήσιμων προτάσεων όλων όσων εκπροσωπούν οιοδήποτε. Όλοι οφείλουμε να συνδράμουμε στην αντιμετώπιση των απειλών της απολιγνιτοποίησης και στην εγκαθίδρυση ενός νέου μοντέλου ζωής.
Επιπροσθέτως εμάς, που ζούμε και αναπνέουμε στο ενεργειακό λεκανοπέδιο του Ν. Κοζάνης, μας αφορούν και το πρόβλημα και οι λύσεις. Γνωρίζουμε τις απειλές καλύτερα από κάθε άλλο Έλληνα πολίτη αλλά και πολιτικό. Περισσότερα από είκοσι χρόνια συζητάμε ακροθιγώς την απολιγνιτοποίηση. Από φόβο, άγνοια ή δειλία δεν έχει σημασία.
Τώρα ήρθε η ώρα να συζητήσουμε για το τη νέα εθνική αναπτυξιακή στρατηγική. Και να πετύχουμε. Οφείλουμε στους εαυτούς μας, αλλά και στις επόμενες γενιές που έρχονται να δείξουμε πίστη, αισιοδοξία και προσαρμοστικότητα.
Να αξιοποιήσουμε πρώτοι και καλύτερα, στο πλαίσιο του εν λόγω μετασχηματισμού, με αιχμή τη μικρομεσαία και τη νεοφυή επιχειρηματικότητα τα εργαλεία ανάπτυξης που μας προσφέρονται σε τομείς όπως τα προϊόντα διατροφής, τον τουρισμό και τον αγροτοτουρισμό, το περιβάλλον, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και των λύσεων αποθήκευσης ενέργειας.
Επιπροσθέτως να αξιοποιήσουμε το Πανεπιστήμιο και το ανθρώπινο δυναμικό του, τα Νοσοκομεία μας και φυσικά να αξιοποιήσουμε τον τεράστιο τεχνικό, τεχνολογικό και κτιριακό πλούτο των υποδομών της ΔΕΗ καθώς και το εξαιρετικά εξειδικευμένο προσωπικό της.
Όσο περισσότερο αργοπορήσουμε σπαρασσόμενοι τόσο μεγαλύτερα θα είναι τα δεινά της νέας πραγματικότητας.
Αντίθετα όσο ευρύτερη και βαθύτερη είναι η σύμπνοια και η συνεννόηση τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η αξιοποίηση των εύκαιρών για τοπική ανάπτυξη χωρίς τον λιγνίτη.
Η μεμψιμοιρία δεν λυτρώνει κανένα και καμία από τις ευθύνες μας. Ακόμα περισσότερο, ουδείς θα αποφύγει τα δεινά στην καθημερινότητα των τοπικών μας κοινωνιών εάν αποτύχουμε, όλοι μαζί ή κατά μόνας, στην μετάβαση στην νέα εποχή.
Ουδείς δικαιούται να συμπεριφέρεται ως Πόντιος Πιλάτος, άλλωστε οι Απόκριες τέλειωσαν!
