Του Νάσου Τσαγκανέλη
Αργοχάνονται οι λέξεις-κλειδιά
που υφαίνουν,
φρουρούν και ομορφαίνουν
τη γνήσια ποιότητα
της ελληνικής γλώσσας.
Ποιοι υπεύθυνοι σιωπούν;
Και ποιοι νυχθημερόν
περιφρονούν τους κανόνες
της γραμματικής
και αφήνουν αφύλακτη διάβαση
αγραμματοσύνης στα παιδιά μας;
Οι αναλφάβητοι σαρώνουν. Ανεμπόδιστοι…
Η Ακαδημία, παραμένει στη “σιγή των ήχων”.
Στο “μην ενοχλείται”…
Λέξη, για την καθημερινή δυσμορφία της γλώσσας.
Τον διασυρμό.
Ίδια σιωπή, και στο πωλητήριο της Μακεδονίας.
Και το ερώτημα, υπάρχει Ακαδημία ή δεν υπάρχει;
Τα Πανεπιστήμια κάνουν ότι δεν ακούν
ή δεν βλέπουν τηλεόραση.
Τον “χειρότερο πασαδόρο” κακοσμίας της γλώσσας στα παιδιά.
Αν αίφνης, ρωτηθούν πως κλείνεται το ρήμα ξέρω, ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ (!!!)
Ο λεγόμενος πνευματικός κόσμος, ως συνήθως δεν εκτίθεται. Φυλάγεται.
Κάνουν, δημόσιες σχέσεις. Για να μην ξεχνιούνται. Να έχουν ανοιχτές πόρτες προβολής…
Όλοι σιωπούν. Κοινώς μούγκα.
Καμιά ενόχληση ή αηδία που ΑΚΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ στην τηλεόραση…
την εμετική παρέλαση του “σαν, σαν, σαν, σαν, σαν”…
Ακούν “σαν πατέρας, σαν μάνα, σαν γονιός, σαν καθηγητής, σαν υπουργός”…
Το ολόσωστο “ως πατέρας, ως μάνα, ως γονιός, ως καθηγητής, ως υπουργός” κτλ…
ΕΧΟΥΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ!..
Ηττήθηκε η πραγματικότητα. Δεν ισχύει με το σαν…
Κυριαρχεί, η παρομοίωση. Η μη πραγματικότητα.
Ένας εικονικός, αναλφαβητισμός.
Έτσι, μιλάει η τηλεόραση.
Και έτσι, μιλάνε όλα – σχεδόν όλα – τα παιδιά μας.
Όλοι σιγούν.
Έκπληξη, που ακόμη δεν έχει πάρει “βούρδουλα” ο Μπαμπινιώτης.
Πάμε, στο ποιο είναι το γεγονός;
Στο ποια, είναι η είδηση της ημέρας;
Όταν ρωτήθηκε ο μεγάλος διανοούμενος Κίμπλικ, απάντησε:
“ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΑΚΡΙΒΕΙΑ”!
Περιέγραψε ότι ΔΕΝ ΑΓΓΙΖΕΤΑΙ το ήθος της είδησης!
Τι συμβαίνει εδώ;
Τηρούνται οι τέσσερις ορισμοί της είδησης;
Ποιοι είναι αυτοί;
Το ΠΟΥ (η περιοχή), το ΠΟΤΕ (ημέρα και ώρα), το ΠΩΣ (διαπράχθηκε έγκλημα ή τραυματισμός και από ποιον ή από ποιους), και το ΓΙΑΤΙ (το αίτιο, του συμβάντος).
Αυτοί οι ορισμοί περιφρονούνται. Δεν τηρούνται!
Υφίστανται, προκλητική απαξίωση.
Η κάκιστη χρήση στην τηλεόραση αγγίζει το 70%.
Στα ραδιόφωνα το 20%.
Και στις εφημερίδες μόλις το 10%.
Η δεκαετής κρίση σκότωσε τον Τύπο.
Που δεκαετίες κρατούσε ολοζώντανη και ασφαλή τη γλώσσα μας.
Οι κυκλοφορίες έπεσαν. Οι απολύσεις στο “ριράιτ” πλήγωσαν την αξιοπιστία τους.
Στα καλά τους χρόνια οι εφημερίδες – με το ξαναγράψιμο του ρεπορτάζ – το κείμενο γινόταν φιλέτο. Αξιόπιστο…
Μάθαιναν στα νέα παιδιά, οι μεγάλες τότε εφημερίδες, την ομορφιά της γλώσσας μας.
Ήταν προσβάσιμη, ευκολοδιάβαστη, ελκυστική για τα νιάτα.
Μιλάμε, για “ΒΑΘΥΠΛΟΥΤΗ ΚΥΡΙΑ”.
Η μόνη γλώσσα στον κόσμο – που υπογραμμιζόταν τότε η διαφορά της στα μεγάλα διεθνή Πανεπιστήμια – που είχε το αμέτρητο εύρος και κύρος.
Κάθε φράση της, ακολουθείται από πολυπληθείς συγγενείς με παράλληλες έννοιες.
Κάθε λέξη, από πίσω της συνωστισμός από άλλες παράλληλου νοήματος. Ίδιας, μετάφρασης ή ερμηνείας.
Σήμερα, έχει χαθεί η θεμελιώδης συνταγή. Ρήμα, υποκείμενο, Αντικείμενο…
Κυριαρχούν, οι δευτερεύουσες προτάσεις. Η δυσνόητη πολυλογία…
Ακούς ΣΥΝΕΧΩΣ. Για 20χρονους, 60χρονους, 15χρονους.
Το που, η περιοχή, υποβαθμίζεται ή ξεχνιέται. Το πότε, ένας 60χρονος πυροβολήθηκε. Το πως, από τον 15χρονο που τον πυροβόλησε…
Ξεπεσμός, εμετός…
Δεν ακούγονται σε πρώτο χρόνο τα κύρια πρόσωπα του όποιου συμβάντος.Το θύμα και ο δράστης. Με τα ονόματα τους.
Και άντε εσύ να καταλάβεις ότι ο 15χρονος είναι δράστης και ο 60χρονος θύμα (!!!)
Ο λαϊκισμός ψάχνει λέξεις κρότου.
Εμμονή στη διαστροφή των νοημάτων. Βγάζει στη γύρα νέα ακούσματα – η ροπή της προπαγάνδας – και ας είναι ακαταλαβίστικα και εκτός
γραμματικής.
Θυμάστε, την περιβόητη “απεύθυνση”; Που τα παπαγαλάκια έψαχναν με τις ώρες να βρουν τι εννοεί…
Θυμάστε, το διαβόητο “ολιστικό πρόγραμμα”; Δεν τράβηξε. Την επομένη ξεχάστηκε…
Θυμάστε, την ανοησία του αιώνα περί “δημιουργικής ασάφειας”;
Τότε, που μας γλεντούσε ο διεθνής Τύπος με αυτόν που το ξεστόμισε…
Τελευταία κλέβει την παράσταση η εργαλειποίηση. Άκουσον άκουσον…
Εργαλειποίηση, κυρίες και κύριοι, η νέα αποκάλυψη.
Την ακούς, κατά συρροή και κατ’ επανάληψη. Δεν τους κάνει, πλέον, η λεξάρα που λέγεται εφαρμογή. Που παράγει άμεσο αποτέλεσμα.
Έτσι, για να θυμόμαστε. Δεν μπορεί να μείνει χωρίς έρευνα
ότι η “δημιουργική ασάφεια” μας φέσωσε άλλα 100 δις ευρώ.
Το δήλωσε δημόσια ο θυσαυροφύλακας της Ευρώπης Τόμας Βίζερ.
Προκλητικότατο λάθος η λέξη αφήγημα. Που έγινε βροντώδης μόδα.
Το ακούς όλες τις ώρες. Και τρελαίνεσαι. “Αφηγείται το πριν”, λέει το λεξικό…
Ανοίξτε και κανένα βιβλίο πολυλογάδες…
Ο ίδιος χαμός και με την λέξη ατζέντα. Που ξεκουφαίνει η κατάχρηση της.
Δεν τους αρέσει το μπλοκ ή το σημειωματάριο για προτεραιότητες, εκκρεμότητες, πρωτοβουλίες. Νισάφι…
Για την χαμένη τιμή της γλώσσας θυμίζω: Η ιστορία προβάλει το γεγονός Λεπτομερώς. Το γεγονός ο πρωταγωνιστής. Το ΜΕΙΖΟΝ ΘΕΜΑ! Ο χρόνος που συνέβη το γεγονός είναι τριτοτέταρτος. Και πάντοτε εντός παρένθεσης…
Την ίδια τεράστιας σημασίας αξιολόγηση συναντάς και στην παγκόσμια Ιστορία. Προηγείται, το συμβάν. Έπονται οι ηλικίες. Όποιες κι αν είναι…
Όπως και να’ χει. Η γλώσσα μας απειλείται.
Πλαστολέγεται και πλαστογραφείται.
Κάθε λεπτό. Χάνει αρμονία, σύνταξη, σύνθεση, αξιοπρέπεια.
Η παλιά γοητεία της, σβήνει. Κάθε μέρα και πιο αποκρουστική. ΚΑΤΑΣΧΗΜΗ!
Πρώτος βαθμός ευθύνης, η τηλεόραση.
Εάν δεν διορθωθεί η σημερινή ξεκούδουνη και αγράμματη γλώσσα…
τα παιδιά μας θα μιλάνε κάτι ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ με Ελληνικά.
Ήττα, που δεν συγχωρείται!
Αυτοί που ΜΠΟΡΟΥΝ να τη διορθώσουν και δεν το κάνουν…
Είναι “ΚΑΚΟΠΟΙΟΙ” ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ!
Πηγή:www.nasostsaganelis.gr
