Καλεσμένη στη διαδικτυακή εκπομπή της Zoe Pre στο YouTube βρέθηκε η Emilia Vodos. Η influencer που είχε καταφέρει να ξεχωρίσει στο My Style Rocks, μεταξύ άλλων, μίλησε και για το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει με την υγεία της.
«Έχω 68% αναπηρία στο αίμα. Έχω μάθει να ζω με αυτό. Δεν το ξεπερνάς ποτέ, γεννήθηκα με αυτό το αιματολογικό πρόβλημα και θα πεθάνω με αυτό. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Δεν υπάρχει κάποια λύση, το έχουμε ψάξει πάρα πολύ. Ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Κάποια στιγμή ήρθαν οι περιορισμοί από τους γιατρούς μου. Τύπου να μην γυμνάζομαι», ανέφερε αρχικά.
«Είμαι τυχερή γιατί ο πατέρας μου είναι γιατρός, παθολόγος. Από τους πιο καλούς γιατρούς που έχω γνωρίσει στη ζωή μου γιατί υπάρχουν και ακατάλληλοι γιατροί που έχω περάσει από αυτούς», σημείωσε.
Ακόμα είπε: «Μέχρι μια ηλικία ήταν όλα καλά, κάναμε κάποιες θεραπείες και αργότερα τα πράγματα δυσκόλευαν. Ερχόντουσαν οι νοσηλείες η μια πίσω από την άλλη. Τρεις με τέσσερις νοσηλείες τον χρόνο. Έπρεπε να κάνω θεραπείες και να λείπω από το σχολείο τέσσερις φορές τον μήνα.
Αυτό ήταν πάρα πολύ σκληρό. Είναι η πρώτη φορά που το μοιράζομαι τόσο ανοιχτά. Το ξέρουν μόνο οι δικοί μου άνθρωποι, οι φίλοι μου και η οικογένειά μου».
«Έχω περάσει περιόδους με μεγάλη κατάθλιψη»
«Η εφηβεία μου ήταν τρομακτική, γιατί λόγω του προβλήματος αυτού οι γιατροί μού είχαν κόψει τα πάντα. Έχω περάσει περιόδους με μεγάλη κατάθλιψη. Δεν έπαιρνα τα φάρμακά μου και είχαμε φτάσει στο σημείο να διαπραγματευτούμε το αν θα πεθάνω ή όχι», πρόσθεσε.
Στη συνέχεια περιέγραψε: «Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν ήμουν 16-17 ετών ήρθε ο μπαμπάς μου στο σπίτι το μεσημέρι και μου λέει: «Παιδί μου πρέπει να βρούμε μία λύση». Τα φάρμακα γινόντουσαν ενέσιμα στην κοιλιά, με ένα μηχάνημα το οποίο έπρεπε να κρατήσω 12 ώρες το βράδυ και το πρωί που θα ξυπνούσα να πάω σχολείο να το αφαιρέσω.
Εγώ αυτό δεν μπορούσα να το κάνω. Δεν ήταν χάπια. Εγώ στα χάπια μπήκα όταν ήμουν 20 ετών, μέχρι τότε δεν υπήρχαν. Μου λέει ο πατέρας μου: «Πρέπει να βρούμε μία λύση, να πάρεις τα φάρμακά σου».
Λέω: «Δεν υπάρχει λύση δεν θα τα πάρω, δεν μπορώ να είμαι τρύπια στην κοιλιά». Μου λέει: «Παιδί μου το καταλαβαίνεις ότι δεν πάει καλά η κατάσταση, θα πεθάνεις». Γυρίζω και του λέω: «Εντάξει ας πεθάνω δεν έχω πρόβλημα. Μπορεί να κατέβω αυτή τη στιγμή κάτω στον δρόμο να με πατήσει ένα αυτοκίνητο και να πεθάνω».
Ήταν τόσο σκληρό εκείνη την στιγμή για τον πατέρα μου, που έφυγε από το σπίτι και δεν ήρθε μέχρι το άλλο πρωί. Γιατί ο μπαμπάς μου συγκινείται πάρα πολύ, είναι πάρα πολύ ευαίσθητος».
