Η παραίτηση του Έλληνα πρωθυπουργού δεν θα ήταν ωφέλιμη για κανέναν σχολιάζει άρθρο του Μαρκ Τσάμπιον στo Bloomberg View προτείνοντας πέντε σημεία για την επόμενη μέρα. Ο Α. Τσίπρας είναι η κυρίαρχη φιγούρα στην πολιτική ερημιά της Ελλάδας, εξηγεί.
Το άρθρο στο Bloomberg View αναφέρει:
Στον απόηχο της ψήφισης από το ελληνικό κοινοβούλιο των αυστηρών όρων ενός νέου ευρωπαϊκού σχεδίου διάσωσης, η επόμενη λογική κίνηση θα ήταν η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα. Άλλωστε, έχει πιθανότατα απωλέσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία, ενώ προωθεί ένα πακέτο διάσωσης το οποίο ταυτόχρονα υποστηρίζει ότι είναι κακό για την Ελλάδα. Αυτή δεν είναι και τόσο καλή βάση για οποιοδήποτε πρόγραμμα να αποδώσει και για οποιονδήποτε ηγέτη να ηγηθεί. Παρ’ολ’αυτά, η παραίτηση του Έλληνα πρωθυπουργού δεν θα ήταν ωφέλιμη για κανέναν.
Ο Τσίπρας είναι η κυρίαρχη φιγούρα στην πολιτική ερημιά της Ελλάδας. Το μόνο μεγάλο και αξιόπιστο κόμμα της αντιπολίτευσης, η κεντροδεξιά Νέα Δημοκρατία, δεν έχει καν ηγέτη. Και ο Τσίπρας, παρά τη ζημιά που έχει προκαλέσει η ριζοσπαστική πολιτική του στην ελληνική οικονομία, έχει αποδειχθεί ικανός στο να περνά τις ιδέες του στους ψηφοφόρους.
Πώς θα μπορούσε λοιπόν ένας πρωθυπουργός ο οποίος έχει χάσει μεγάλο μέρος της πολιτικής στήριξής του να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα διάσωσης στο οποίο δεν πιστεύει; Ίσως και να μην είναι εφικτό, αλλά ιδού μερικές προτάσεις:
Πρώτον, ο Τσίπρας πρέπει να επωφεληθεί από τη διαίρεση του ΣΥΡΙΖΑ και να σχηματίσει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η οποία θα παραμείνει στη θέση της μέχρι τις εκλογές σε, όχι λιγότερο από ένα χρόνο, κατά προτίμηση δύο -προσφέροντας στην οικονομία μια περίοδο πολιτικής ηρεμίας στη διάρκεια της οποίας θα μπορέσει να σταθεροποιηθεί. Τα μεγάλα πολιτικά κόμματα πρέπει να αναλάβουν συλλογικά την ευθύνη για το τι θα επακολουθήσει.
Δεύτερον, πρέπει να αναθέσει τις κορυφαίες οικονομικές θέσεις σε τεχνοκράτες απαλλαγμένους από πολιτικά συμφέροντα που ενδεχομένως θα τους ωθούσαν να υπονομεύσουν το σχέδιο διάσωσης. Θα πρέπει να είναι άνθρωποι που απολαμβάνουν της εμπιστοσύνης των πιστωτών –σε βαθμό που να είναι σε θέση να χειριστούν ακόμη και την αναποτελεσματικότητα της τρέχουσας διάσωσης και να διαπραγματευτούν μια καλύτερη μακροπρόθεσμη συμφωνία για την Ελλάδα. Το να κάνουν παραχωρήσεις σε τεχνοκράτες θα ήταν λιγότερο τρομακτικό για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις -όπως η Ιρλανδία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία- που φοβούνται ότι μια επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ θα ξεσήκωνε τα δικά τους αριστερά κόμματα.
Ο Τσίπρας θα μπορούσε να στραφεί ακόμη και στον παλιό εχθρό της Ελλάδας, την Τουρκία, για ένα υπουργό Οικονομικών, όσο αλλόκοτο και να ακούγεται. Ο Κεμάλ Ντερβίς ήταν ο ενορχηστρωτής της ανάκαμψης της Τουρκίας από τη βαθιά οικονομική κρίση το 2001. Ο Ντερβίς υπήρξε κορυφαίος αξιωματούχος Διεθνούς Ανάπτυξης ενώ, ως οικονομολόγος, απολαμβάνει το σεβασμό από την Ουάσιγκτον έως το Βερολίνο. Στο θέμα της μείωσης του χρέους, οι απόψεις του είναι παρόμοιες με εκείνες του πρώην Έλληνα υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκης, αλλά στην ιδιοσυγκρασία απέχουν παρασάγγας. Θα χρειαζόταν να κρατήσει τη θέση για μόλις ένα ή δύο έτη, αλλά η επιλογή ενός Τούρκου θα έδειχνε πόσο σοβαρή είναι νέα δέσμευση της Ελλάδας.
Τρίτον, 30 ημέρες μετά το σχηματισμό νέας κυβέρνησης, ο Τσίπρας θα μπορούσε να διενεργήσει (ένα ακόμα) δημοψήφισμα. Θα πρέπει να προσφέρει στους Έλληνες την ξεκάθαρη επιλογή που έπρεπε να τους είχε δώσει την τελευταία φορά: θέλετε να εφαρμόσετε το σχέδιο διάσωσης, ή θα προτιμούσατε να φύγουμε από το ευρώ; Αυτή τη φορά, θα πρέπει να γίνει μια πραγματική εκστρατεία, με τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό να έχουν δικαίωμα ψήφου. Ξεκαθαρίστε τι διακυβεύεται και πάρτε μια σαφή απάντηση και ταυτόχρονα μια σαφή εντολή για τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που τόσο απεγνωσμένα χρειάζεται η Ελλάδα, αλλά μέχρι τώρα παρεμποδίζονταν από κατεστημένα συμφέροντα.
Τέταρτον, υποθέτοντας ότι η ψήφος είναι θετική, ο Τσίπρας και ο νέος υπουργός Οικονομικών του θα πρέπει να μεταβούν στην Ουάσιγκτον για συνομιλίες με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το Ταμείο είναι φυσικός σύμμαχος της Ελλάδας. Παρά τη συγκατάθεσή του στο παρελθόν για την επιμονή της Ευρώπης κατά του “κουρέματος”, το ΔΝΤ ασκεί τώρα συνεχείς πιέσεις για μεγάλη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Η οικοδόμηση μιας σχέσης με τον Οργανισμό που ο Τσίπρας μόλις πρόσφατα αποκάλεσε “εγκληματίες” στην προσπάθειά τους να “ταπεινώσουν ένα ολόκληρο το λαό” θα χρειαστεί λίγο χρόνο και μερικά τετ α τετ.
Το ενδιαφέρον του ΔΝΤ εστιάζεται στη βιωσιμότητα του χρέους και τη μεταρρύθμιση της ελληνικής οικονομίας, ούτως ώστε να μπορέσει να γίνει πραγματικά ανταγωνιστική και να αναπτυχθεί. Αυτά είναι και τα ζητούμενα της Ελλάδας. (Αν η χώρα αποφασίσει να εγκαταλείψει το ευρώ, θα πρέπει και πάλι να βασιστεί στην σιωπηρή βοήθεια του ΔΝΤ -σε μεγαλύτερο βαθμό)
Πέμπτον, ο Τσίπρας και όλη η Ελλάδα θα πρέπει να αναζητήσουν καθοδήγηση από τις χώρες της Βαλτικής, οι οποίες επλήγησαν τόσο σκληρά όσο η Ελλάδα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, αλλά ανέκαμψαν σημαντικά. Σημαντικό δίδαγμα από τις χώρες αυτές: Ένα πρόγραμμα ανάκαμψης μπορεί να είναι αποτελεσματικό εάν έχεις την ιδιοκτησία του. Δεν ήταν μια επίδειξη του ότι η λιτότητα πιάνει (τα βαλτικά κράτη θα είχαν πληγεί λιγότερο, εάν δεν είχαν προσφερθεί εθελοντικά για περισσότερη λιτότητα). Αντίθετα, απεδείχθη ότι αυτό που πιάνει είναι η κυριότητα. Και ό, τι η Ελλάδα χρειάζεται τώρα να έχει την κυριότητα της δύσκολης δοκιμασίας που χρειάζεται να περάσει προκειμένου να δει την οικονομία της να ανακάμπτει.
Αν ο Τσίπρας μπορέσει να τα πετύχει όλα αυτά, θα γίνει πιο ριζοσπαστικός από ποτέ.
Πηγή: Bloomberg View, capital.gr
Δείτε επίσης
Bloomberg: Ώρα οι δανειστές να σπάσουν τις δικές τους κόκκινες γραμμές
Τσίπρας: Θα συνεχίσω με κυβέρνηση μειοψηφίας έως την ολοκλήρωση της συμφωνίας
Το Die Linke κατά Μέρκελ – Σόιμπλε για την Ελλάδα: Έκαναν το μεγαλύτερο λάθος τους
