Αρχαία ανθρώπινα πρόσωπα που πιστεύεται ότι χαράχτηκαν σε βράχο πριν από 2.000 χρόνια αποκαλύφθηκαν στον Αμαζόνιο.
Τα πετρογλυφικά εντοπίστηκαν στην όχθη ενός ποταμού αφού τα νερά υποχώρησαν την περασμένη εβδομάδα στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και έναν αιώνα εξαιτίας της ξηρασίας.
Οι χαράξεις είναι εκφράσεις προσώπων, που χαμογελούν ή δείχνουν σκοτεινές και βρέθηκαν στο ποταμό Ρίο Νέγρο, που είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραπόταμους του Αμαζονίου.
Αυτού του είδους τα πετρογλυφικά έχουν βρεθεί και στο παρελθόν. Ωστόσο τώρα υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία και αυτό θα πρέπει να βοηθήσει στον καθορισμό της προέλευσης τους, σύμφωνα με τους ειδικούς.
«Οι χαράξεις είναι προϊστορικές ή προαποικιακές. Δεν μπορούμε να τις χρονολογήσουμε με ακρίβεια, αλλά με βάση τις ενδείξεις της ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή, πιστεύουμε ότι είναι περίπου 1.000 έως 2.000 ετών», δήλωσε ο αρχαιολόγος Jaime de Santana Oliveira.
Σε μια συγκεκριμένη περιοχή υπάρχουν ομαλές αυλακώσεις που πιστεύεται ότι εκεί ακονίζονταν τα βέλη και τα δόρατα των ιθαγενών κατοίκων πολύ πριν φτάσουν οι Ευρωπαίοι.
Η Livia Ribeiro, η οποία ζει στη μεγαλύτερη πόλη του Αμαζονίου, το Μανάους, πήγε να δει τις βραχογραφίες αφού άκουσε γι’ αυτές από φίλους της. «Νόμιζα ότι ήταν ψέμα… Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο. Ζω στο Μανάους 27 χρόνια», είπε η κάτοικος.
Η περιοχή όπου εντοπίστηκαν τα πετρογλυφικά ονομάζεται Πόντο ντας Λάζες και βρίσκεται στη βόρεια όχθη του Αμαζονίου, κοντά στο σημείο όπου ενώνονται οι ποταμοί Ρίο Νέγρο και Ρίο Σολιμόες.
Μερικά από αυτά είχαν εντοπιστεί για πρώτη φορά πριν από 12 χρόνια, αλλά τώρα που η στάθμη των υδάτων έχει πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 121 ετών, έχουν εμφανιστεί και άλλα πετρογλυφικά.
Η ξηρασία είναι τόσο σοβαρή που η στάθμη του ποταμού Ρίο Νέγρο έχει πέσει κατά 15 μέτρα από τον Ιούλιο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να βγουν στην επιφάνεια μία σειρά από βράχους που ήταν εξαφανισμένοι στον πυθμένα του ποταμού.
«Αυτή τη φορά βρήκαμε όχι μόνο περισσότερα πετρογλυφικά, αλλά και μια γλυπτική αναπαράσταση ανθρώπινου προσώπου λαξευμένη στον βράχο», δήλωσε ο Jaime de Santana Oliveira, ο οποίος εργάζεται στο Εθνικό Ινστιτούτο Ιστορικής και Καλλιτεχνικής Κληρονομιάς, το οποίο επιβλέπει τη διατήρηση ιστορικών χώρων.
Ωστόσο εκτός από τον ενθουσιασμό της αποκάλυψης των άγνωστων πετρογλυφικών υπάρχει προκλήθηκε και ανησυχία για το περιβάλλον. Η ξηρασία στον Αμαζόνιο έχει προκαλέσει δραματική πτώση της στάθμης των ποταμών τις τελευταίες εβδομάδες, γεγονός που είναι ιδιαίτερα καταστροφικό για μια περιοχή που εξαρτάται από έναν λαβύρινθο υδάτινων οδών για τις μεταφορές και τις προμήθειες.
