Γράφει η Χριστίνα Γλυκού – Δικηγόρος, Γενική Γραμματέας Ένωσης Διαπραγματευτών Ελλάδος
Από προχθές τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το περιβόητο νέο πτωχευτικό πλαίσιο, το οποίο αναμένεται να ψηφιστεί στο αμέσως επόμενο διάστημα και να αποτελέσει… ελληνική πραγματικότητα αρχές του έτους.
Με δεδομένο ότι αφενός ο πολλά υποσχόμενος Ν. 4605/19 εν τέλει δεν απέδωσε τα προσδοκώμενα και αποτελεί ήδη παρελθόν εδώ κι ένα μήνα, οι δε αποφάσεις των εκκρεμών υποθέσεων του Ν. 3869/10 (νόμος Κατσέλη) δικαιώνουν πλέον δυστυχώς κατά κόρον τα πιστωτικά ιδρύματα και όχι τους δανειολήπτες, αφετέρου το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα Γέφυρα (επιδότηση δόσης όσων επλήγησαν από τον Covid-19) – παρά το τεράστιο ενδιαφέρον – δεν γνωρίζουμε κατά πόσο θα αποδώσει, η επόμενη μέρα κάθε άλλο παρά αισιόδοξη φαντάζει.
Συγκεκριμένα, η προστασία της πρώτης κατοικίας (όπως τη γνωρίσαμε τουλάχιστον) δεν υπάρχει πια, δημιουργείται ένα νέο πλαίσιο ρύθμισης στα πρότυπα του εξωδικαστικού μηχανισμού (μέσω ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας), όπου δίνεται η δυνατότητα στον δανειολήπτη να ρυθμίσει τα χρέη του συνολικά, εφόσον βέβαια συναινέσει η πλειοψηφία των συμμετεχόντων πιστωτών.
Εύλογα διερωτάται κανείς πως θα ξεπεραστούν αντίστοιχοι σκόπελοι του προηγούμενου εξωδικαστικού μηχανισμού, όπου είχε παρατηρηθεί κατά κόρον το φαινόμενο συναίνεσης του δημοσίου και σπανίως των τραπεζικών ιδρυμάτων, με αποτέλεσμα η διαδικασία να μη προχωρά.
Επιπρόσθετα, στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, προβλέπεται η δυνατότητα προσφυγής του οφειλέτη στη διαμεσολάβηση πάλι όμως (προφανώς) με την προϋπόθεση συναίνεσης της πλειοψηφίας των πιστωτών με τους όρους και τις προϋποθέσεις που ορίζονται στο σχετικό άρθρο.
Αναφορικά με την περιβόητη και χιλιοειπωμένη δυνατότητα «δεύτερης ευκαιρίας» (δηλαδή απαλλαγή του οφειλέτη από τα χρέη του εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος) που το νέο πλαίσιο περιέχει, αυτή θα δίνεται εφόσον ρευστοποιούνται όλα τα περιουσιακά του στοιχεία, οι δε σχετικές διατάξεις περιλαμβάνουν ασφαλιστικές δικλείδες για τον αποκλεισμό των λεγόμενων στρατηγικών κακοπληρωτών με ειδικούς ελέγχους για την εύρεση τυχόν περιουσίας ή χρηματικών ποσών σε Ελλάδα κι εξωτερικό.
Τέλος, ανάμεσα σε όλα όσα προβλέπονται στις 134 σελίδες του νομοσχεδίου αναφορικά τόσο με τη δυνατότητα ρύθμισης οφειλών φυσικών προσώπων και αναδιάρθρωσης επιχειρήσεων, όσο και πτώχευσης αυτών, δίνεται η επιλογή στους δανειολήπτες να μεταβιβάσουν το ακίνητο τους σε φορέα απόκτησης και επαναμίσθωσης με δυνατότητα ενοικίασης του και σε περίπτωση οικονομικής αδυναμίας αυτών, να επιδοτείται μέρος του ενοικίου – δόσης.
Εν κατακλείδι, είναι σίγουρα νωρίς ακόμα να εκφέρουμε σαφή και εμπεριστατωμένη γνώμη για ένα υπό διαβούλευση νομοσχέδιο ζωτικής σημασίας για την επόμενη μέρα των κόκκινων δανείων, καθώς θα πρέπει να αναλυθεί κάθε διάταξη και να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στα λεγόμενα «ψιλά γράμματα». Είναι όμως γεγονός ότι η εικόνα εν γένει του δικαίου της αστικής αφερεγγυότητας άλλαξε κι αλλάζει άρδην σε σχέση με το πως είχε διαμορφωθεί κατά την διάρκεια των μνημονιακών ετών.
Μένει να δούμε στην πράξη ποιοι θα ωφεληθούν, ποιοι θα είναι οι μεγάλοι χαμένοι και πως τελικά θα επιλυθεί το ακανθώδες και χρόνιο αυτό ζήτημα, τη στιγμή μάλιστα που σε λίγες μέρες επιστρέφει δυστυχώς «δριμύτερο» το νέο κύμα πλειστηριασμών.
