Διασχίζοντας τα σύνορα της Αυστρίας με τη Γερμανία, στις Βαυαρικές Άλπεις, μέσα στο πράσινο και τις λίμνες και σε υψόμετρό 1.000 μέτρων βρίσκεται το Μπερχτεσγκάντεν.
Του Χρήστου Μαζανίτη
Στο Μπερχτεσγκάντεν ο Χίτλερ, μαγεμένος από την ομορφιά του τοπίου, από τα πρώτα μόλις χρόνια της πορείας του προς την κατάληψη της εξουσίας, κατέστρωσε τα σκοτεινά του σχέδια, τα οποία στηρίχθηκαν στο ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.
Κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες επισκέπτονται την τοποθεσία για τις διακοπές τους και παράλληλα ανακαλύπτουν έκπληκτοι την ιστορία για “Το βουνό των Ναζί”. Το Μπέργκχοφ δεν υπάρχει πια. Στο Μπερχτεσγκάντεν ανάμεσα στα γραφικά χωριά, δεσπόζει το Dokumentation Obersalzberg, ένας τόπος μάθησης και ανάμνησης, στο οποίο πάντα θα υπάρχουν εκθέσεις για την ιστορία της περιοχής. Η αετοφωλιά είναι στη θέση της ως εστιατόριο πλέον, και είναι το μοναδικό κτίριο που σώζεται σήμερα από εκείνη την εποχή. Σε ένα ειδυλλιακό μέρος, όπου ήταν ένα φυσιολογικό βουνό, ο Χίτλερ, ο Μπόρμαν και η υπόλοιπη ηγεσία θα αποφασίσουν για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Πριν ένα μήνα περίπου κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός , το βιβλίο του Αριέλ Λεκαδίτη, με τίτλο “Το βουνό των Ναζί: Από το Μπρανάου Αμ Ινν στο Μπερχτεγκάντεν”. Το βιβλίο πραγματεύεται την πορεία του Χίτλερ, από τον τόπο γέννησης του, τη ζωή του στη Βιέννη, τις μέρες του Μεγάλου Πολέμου μέχρι που ανακάλυψε το Βαυαρικό βουνό και έχτισε εκεί τη εξοχή του κατοικία. Το βιβλίο αυτό, είναι μοναδικό στην ελληνική βιβλιογραφία. Είναι κάτι το οποίο έλειπε από τα ράφια κάθε βιβλιοθήκης. Μέσα στις 138 σελίδες, αυτό που εντυπωσίασε εκτός των άλλων ήταν η ιστορία του Arthur Eichengrün.
Ποιος ήταν ο Arthur Eichengrün;
Ο Arthur Eichengrün ήταν Γερμανό- Εβραίος χημικός, επιστήμονας υλικών και εφευρέτης. Αν και το όνομά του δεν είναι γνωστό στο ευρύ κοινό, έχει πασίγνωστος όμως στην επιστημονική κοινότητα για την ανάπτυξη του εξαιρετικά επιτυχημένου φαρμάκου κατά της γονόρροιας Protargol, της καθιερωμένης θεραπείας για 50 χρόνια μέχρι την υιοθέτηση των αντιβιοτικών. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι σχετικά μη εύφλεκτες λάκες του από συνθετική οξική κυτταρίνη, που κυκλοφορούσαν στο εμπόριο με το όνομα «Cellon», ήταν σημαντικές στη βιομηχανία αεροσκαφών. Συνέβαλε στη φωτοχημεία εφευρίσκοντας την πρώτη διαδικασία για την παραγωγή και την ανάπτυξη φιλμ οξικής κυτταρίνης, την οποία κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας με τον Becker.
Ο Eichengrün έφτασε σε ένα υψηλό επίπεδο την αρχική σύνθεση της ασπιρίνης το 1897, αλλά ο ισχυρισμός του αμφισβητήθηκε. Για πολλά χρόνια η Bayer πιστώνει στον Felix Hoffmann, νεότερο του Eichengrün, την εφεύρεση της ασπιρίνης. Μέσα από την μελέτη διαφόρων αρχείων και συγγραμμάτων, η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως λόγω του Ολοκαυτώματος και της αριανοποίησης των εβραϊκών επιχειρήσεων, ο Eichengrün δεν κατάφερε τόσο να τελειοποιήσει την ασπιρίνη όσο και να την κατοχυρώσει στο όνομα του.
Στο βιβλίο διαβάσαμε τη σχέση που είχε ο Eichengrün με το Μπερχτεσγκάντεν αλλά και πως ήταν γείτονας του Χίτλερ. Το χωριό της Βαυαρίας θα ήταν ακόμα ένα συνηθισμένο χωριό αν δεν το είχε ανακαλύψει ο Χίτλερ και δυστυχώς το αμαύρωσε όσο αναφορά την ιστορία του τόπου.
Ο Arthur Eichengrün γεννήθηκε στο Άαχεν και ο πατέρας του ήταν έμπορος υφασμάτων. Το 1885, ξεκίνησε σπουδές στη χημεία στο Πανεπιστήμιο του Άαχεν, αργότερα μετακόμισε στο Βερολίνο και τελικά στο Έρλανγκεν, όπου έλαβε διδακτορικό δίπλωμα το 1890.
Το 1896 εντάχθηκε στην Bayer, δουλεύοντας στο φαρμακευτικό εργαστήριο. Το 1908, εγκατέλειψε την Bayer και ίδρυσε το δικό του φαρμακευτικό εργοστάσιο, το Cellon-Werke στο Βερολίνο. Η εταιρεία του «αριανοποιήθηκε» από τους Ναζί το 1938.
Το 1943, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών επειδή δεν συμπεριέλαβε τη λέξη «Ισραήλ» στο όνομά του σε μια επιστολή προς έναν αξιωματούχο του Ράιχ . Τον Μάιο του 1944 συνελήφθη ξανά με την ίδια κατηγορία και στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Theresienstadt, όπου έμεινε 14 μήνες μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη, και κατάφερε να επιζήσει.
Μετά την απελευθέρωση, επέστρεψε στο Βερολίνο, αλλά μετακόμισε στο Bad Wiessee της Βαυαρίας το 1948, όπου πέθανε τον επόμενο χρόνο σε ηλικία 82 ετών.
