Η Παναγία εμφανίστηκε στα όνειρα 100χρονης μοναχής την αυγή τριών Κυριακών δείχνοντας πού είναι θαμμένη. Βρέθηκε και η Μεγαλόχαρη έκανε τότε ένα μεγάλο Θαύμα! Τον Γενάρη του 1823, (πριν από 200 χρόνια) ανήμερα των Τριών Ιεραρχών στην Τήνο, η αξίνα ενός εργάτη στα χαλάσματα μιας παραχωμένης εκκλησιάς, καρφώθηκε σε ένα ξύλο. Έσκαψε με προσοχή και σε λίγο έβγαλε το εικόνισμα της Παναγίας, ύστερα από όραμα μιας μοναχής! Ας δούμε το ιστορικό της ανευρέσεως της θαυματουργού εικόνος της Μεγαλόχαρης που κάθε χρόνο, όπως και σήμερα Τρίτη, γίνεται αντικείμενο λατρείας από τους πιστούς στην Τήνο.
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη ([email protected])
Το Μοναστήρι της Κυρίας των Αγγέλων, δεσπόζει στο Κεχροβούνι της Τήνου. Το 1822, διαρκούσης της Επαναστάσεως του 1821, η μονάζουσα αδελφή Πελαγία έγινε 100 ετών και εθεωρείτο καθηγιασμένη. Είχε μπει στο Μοναστήρι ως μαθητευόμενη πριν από 82 χρόνια και πέρασε όλα αυτά τα χρόνια με προσευχή και νηστεία. Το πρόσωπό της είχε εξαϋλωθεί και μόνο τα μάτια της διατηρούσαν τη θέρμη της πίστεως. Την εσέβοντο οι μοναχές, ακόμη και η ηγουμένη, που ήταν πολύ νεότερή της, γονάτιζε και της φιλούσε το χέρι.
Όταν καμιά φορά οι νέες κατηχούμενες παραπονούντο για τα όνειρα που τάραζαν τον ύπνο τους, η Πελαγία ήταν εκείνη που τους διάβαζε μία ευχή και έλεγε πως ο ύπνος του δικαίου είναι αδιατάρακτος και ότι καθώς το σώμα κοιμάται πρέπει να κοιμάται και το πνεύμα της μοναχής. Πνεύμα ανήσυχο προδίδει, πως ο Σατανάς είναι κοντά του. Και ήταν φαινόμενο ανθρώπου η Πελαγία, αφού, περισσότερα από 60 χρόνια, είχε να δει όνειρο στη ζωή της.
Ωστόσο, ένα πρωϊνό του Ιουνίου του 1822, πριν ακόμη χαράξει και λίγο πριν το σήμαντρο χτυπήσει για τον όρθρο, ταράχθηκε ο ήρεμος ύπνος της. Είδε πως ξαφνικά άνοιξε η πόρτα του κελιού της και μπήκε μια πανώρια αρχόντισσα που της είπε:
«Να σηκωθείς και να πας να βρεις τον Επίτροπο του Μοναστηριού Σταματέλλο Καγκάνη και να του πεις να πάρει ανθρώπους και να σκάψουν στο χωράφι του Αντώνη Δοξαρά. Εκεί θα βρουν παραχωμένη την εκκλησιά μου και την εικόνα μου. Στο μέρος εκείνο να του πεις να μου χτίσουν λαμπρό ναό!» Με τον τρόπο που ήρθε η αρχόντισσα, έφυγε…
Η Πελαγία, ξύπνησε κι ένιωσε μια παράξενη, ασυνήθιστη ταραχή! Σηκώθηκε από το κρεβάτι της, γονάτισε και σταυροκοπήθηκε: «Ελέησόν με Κύριε!» ψιθύρισε. Είπε άλλους δυο ψαλμούς και ηρέμησε… Το πρωί λησμόνησε το ενύπνιο της. Δεν είπε σε κανένα τίποτα…
Μια εβδομάδα μετά, την αυγή, πάλι Κυριακής, η ίδια αρχόντισσα ξαναμπήκε στο κελί της. Της επανέλαβε τα ίδια πράγματα που της είπε την προηγούμενη φορά και όπως ήρθε, έφυγε… Τη φορά όμως αυτή, η Πελαγία σκέφθηκε να εξομολογηθεί, γιατί στοχάστηκε πως όλα αυτά μπορεί να ήταν τέχνασμα του Σατανά! Τότε σκέφτηκε πως καλύτερα θα ήταν να προσευχηθεί, να κάνει μετάνοιες και νηστείες, γιατί φοβόταν μην είχε αμαρτήσει δίχως να το καταλάβει…
Έτσι πέρασε μια ολόκληρη εβδομάδα με νηστεία και προσευχή… Την αυγή όμως της τρίτης Κυριακής, το ίδιο όραμα σταμάτησε τον αυγηνό ύπνο της. Τη φορά αυτή, η «Μεγάλη Κυρά» την διατάζει: «Να κάνεις ό,τι σου είπα!» Καλά. Και πώς θα χτίσει ο φτωχός επίτροπος τον Ναό; ψιθύρισε η Πελαγία. «Για τούτο θα φροντίσω εγώ!» απάντησε η αρχόντισσα. Και η Πελαγία με τόλμη ρωτά: Ποια είσαι; Και η ξένη, της λέει, αντί για απάντηση: «Ευαγγελίζου χαράν μεγάλη!» Η Πελαγία έπεσε στα γόνατα να προσκυνήσει ψιθυρίζοντας: «Αινείτε ουρανοί Θεού δόξαν!»
Μετά την ακολουθία της Κυριακής, η Πελαγία πήγε στην ηγουμένη, γονάτισε, φίλησε το χέρι της και της εξομολογήθηκε όλα όσα είδε και τις τρεις Κυριακές.
«Τρισμακαρισμένη αδελφή!» φώναξε η ηγουμένη. «Κάνε αυτό που σου πρόσταξε!» Αμέσως η Πελαγία βρήκε τον Σταματέλλο Καγκάνη, έναν θεοσεβούμενο γέροντα και τον ενημέρωσε. Εκείνος μάζεψε εργάτες και αφού βρήκαν τα χαλάσματα της παραχωμένης εκκλησιάς, σταμάτησαν την εργασία. Φοβερή χολέρα έπεσε τότε στο νησί και το κακό χειροτέρευε… Τότε ο θεοσεβούμενος γέροντας πήγε στην Πελαγία κι εκείνη του ξεκαθάρισε, πως διαταγή ηταν να βρεθεί η εικόνα. Άρχισαν πάλι το σκάψιμο, βρήκαν την εικόνα σε δύο κομμάτια, τα κόλλησαν, γονάτισαν, προσκύνησαν και φώναξαν: Θαύμα! Και τότε έγινε το πρώτο θαύμα της Μεγαλόχαρης της Τήνου! Η χολέρα σταμάτησε αμέσως και η Παναγιά συνεχίζει από τότε «να γιατρεύει όσα ο άνθρωπος είναι ανήμπορος να γιάνει…»
