Ένας άνδρας έχει ένα μεγαλύτερο αδελφό, με τον οποίον δεν έχει ιδιαίτερη σχέση, αλλά ο οποίος τον νοιάζεται. Ο μικρότερος αδελφός ήταν το “χρυσό παιδί” της οικογένειας. Ο άριστος μαθητής, εκείνος που έπαιρνε υποτροφίες και ήταν ο πρώτος στην οικογένεια που σπούδασε.
“Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι στην οικογένεια, είναι πόσο ταλαιπωρήθηκε η ψυχική του υγεία όσο σπούδαζε“, εξηγεί ο άνδρας.
“Εγώ ήμουν πιο τυχερός”
“Κάποια βράδια, μου τηλεφωνούσε κλαίγοντας επειδή δεν άντεχε την πίεση”.
“Έκανε δύο δουλειές, δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου και έστελνε και χρήματα στους γονείς μας. Λίγα χρόνια αργότερα, πήρε το πτυχίο του, έπιασε μια καλή δουλειά αλλά του είχε μείνει χρέος 28 χιλιάδων ευρώ από το φοιτητικό δάνειο”.
“Εγώ εν τω μεταξύ, στάθηκα τυχερός στη ζωή, έκανα κάποιες καλές επενδύσεις και ζούσα αρκετά καλά. Κάθε φορά που τον έβλεπα να αγχώνεται για το χρέος, υπέφερα. Του έλεγα να μην αγχώνεται, πως είναι σε πολύ καλό δρόμο και εκείνος, κουνούσε το κεφάλι και μου έλεγε πως, σε δέκα χρόνια θα είναι ελεύθερος”.
Πριν από έναν χρόνο, ο άνδρας πήρε εκ μέρους του αδελφού του στην τράπεζα και αποπλήρωσε όλο το χρέος του αδελφού του. Πλήρωσε ανώνυμα, ώστε να μην υπάρχει τρόπος ο αδελφός του να ανακαλύψει ποιος ήταν αυτός που τον ξεχρέωσε. Στα στοιχεία της πληρωμής, υπέγραψε με τον χαρακτηρισμό, “ο καταβάλλων”. Μετά από έναν μήνα, ο αδελφός του ενημερώθηκε από την τράπεζα πως, είχε απαλλαγεί από την υποχρέωση πληρωμής.
“Αναρωτιόταν αν ήταν φάρσα”
Κάλεσε την τράπεζα και επιβεβαίωσε πως, δεν ήταν φάρσα. Τότε ο αδελφός του, άρχισε να του λέει πόσο παράλογο είναι να κάνει κάποιος κάτι τόσο ευγενικό. Προσπάθησε να ανακαλύψει ποιος ήταν, αλλά μάταια.
Ο άνδρας γέλασε και έδειξε αόριστα πάνω, υπονοώντας πως έχει έναν φύλακα – άγγελο. Μέχρι σήμερα, το έχει κρατήσει μυστικό και ο αδελφός του δεν ξέρει ποιος είναι ο γενναιόδωρος άνθρωπος πίσω από την καλή αυτή πράξη.
“Τώρα, τα πηγαίνει πολύ καλύτερα. Ταξιδεύει, κοιμάται καλά, και έχει γνωρίσει κάποια. Δεν του έχω πει ακόμη πως ήμουν εγώ, ούτε νομίζω ότι θα του το πω ποτέ. Δεν το έκανα για να μ’ ευχαριστήσει, αλλά ήθελα να τον δω να πατάει στα πόδια του“, εξηγεί ο άνδρας.
“Υπάρχουν φορές που θέλω να του το πω. Όχι για να ακούσω ‘ευχαριστώ’ αλλά για να καταλάβει πως, η αγάπη μου δεν μένει στα λόγια, αλλά είναι πραγματική”.
