Ιρανοί αρχαιολόγοι έκαναν μια συνταρακτική ανακάλυψη στο σπήλαιο Ghamari, κοντά στο Χορραμαμπάντ στην επαρχία Λορεστάν, όπου αποκάλυψαν στοιχεία ανθρώπινης παρουσίας, τα οποία χρονολογούνται μεταξύ 40.000 και 80.000 ετών στο παρελθόν.
Το πλούσιο προϊστορικό σπήλαιο
Το σπήλαιο έχει έρθει στο επίκεντρο της προσοχής, λόγω της πλούσιας στρωματογραφίας και τα στοιχεία ανθρώπινης κατοίκησης, τα οποία εκτείνονται από την Μέση Παλαιολιθική έως τη Χαλκολιθική περίοδο.
Η ανασκαφή, η οποία ξεκίνησε στις 12 Φεβρουαρίου 2024, έχει φέρει στο φως έναν πλούτο από τεχνουργήματα, μεταξύ των οποίων πέτρινα εργαλεία, οστά ζώων και κεραμική, προσφέροντας αποκαλυπτικά στοιχεία για το προϊστορικό παρελθόν της περιοχής.
Η ανασκαφή
Το έργο της ανασκαφής, υπό το ερευνητικό ινστιτούτου πολιτιστικής κληρονομιάς και τουρισμού, έχει επικεφαλής τον Fereidoun Biglari από το εθνικό μουσείο του Ιράν και τη Sonia Shidrang, από το πανεπιστήμιο Shahid Beheshti.
Ο Ata Hassanpour, διευθυντής του τμήματος πολιτιστικής κληρονομιάς, τεχνουργημάτων και τουρισμού της Λορεστάν, είπε πως τα ευρήματα συνθέτουν μία σπάνια και εκτενή αλληλουχία από την Μέση Παλαιολιθική περίοδο, μέχρι τους ιστορικούς χρόνους.
Ο Biglari εξηγεί πως, τα ευρήματα περιλαμβάνουν πέτρινα εργαλεία της Μέσης Παλαιολιθικής περιόδου, μαζί με λείψανα ζώων, όπως αγριοκάτσικα, ελάφια άγρια βοοειδή, καθώς και ευρήματα από εστίες. Τα αντικείμενα αυτά, πιθανόν να συνδέονται με την κατοίκηση της περιοχής από τους Νεάντερταλ.
Εκτός από τα παραπάνω, σπουδαία ευρήματα, έχουν βρεθεί θραύσματα κεραμικής, ζωγραφισμένα και ερυθρά της Χαλκολιθικής περιόδου, ηλικίας άνω των 5.500 ετών, μαρτυρώντας πως, η σπηλιά εξακολουθούσε να κατοικείται από βοσκούς πολύ μετά την πρώτη της κατοίκηση.
Ο Shidrang, τόνισε τη σημασία ενός κοντινού, πέτρινου καταφυγίου, το οποίο αποκάλυψε ίχνη κατοίκησης που ανάγονται στην Μέση Παλαιολιθική και τη Χαλκολιθική περίοδο.
Τα ευρήματα, υποδηλώνουν πως, το καταφύγιο χρησιμοποιούταν παράλληλα με του σπηλαίου, παρέχοντας νέα στοιχεία σχετικά με την ανθρώπινη προσαρμογή και τον εποικισμό στο δυτικό Ιράν.
Τα αρχαιολογικά ευρήματα
Οι ανασκαφές επίσης, αποκάλυψαν θραύσματα κεραμικής της Χαλκολιθικής περιόδου (πριν από περισσότερα από 5.500 χρόνια).
Τα ευρήματα, περιλαμβάνουν ζωγραφισμένα κεραμικά σκεύη και ερυθροστιλβωτά , ενδεικτικά πρώιμων ποιμενικών κοινοτήτων που έμεναν στο σπήλαιο.
Η αδιάλειπτη χρήση του σημείου, εκτείνεται για χιλιετίες και αποδεικνύεται και από άλλα τεχνουργήματα, τα οποία ανήκουν σε ύστερες περιόδους, όπως, την Εποχή του Σιδήρου, των Σελευκιδών και την Παρθία περίοδο.
Η ανακάλυψη αυτών των σημείων, προσφέρει νέα δεδομένα σχετικά με την ανθρώπινη προσαρμογή και τη δημιουργία των οικισμών στο δυτικό Ιράν.
Η ιστορία των ανακαλύψεων
Η αρχαιολογική σημασία του σπηλαίου, αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το 1965, όταν ο Αμερικανός αρχαιολόγος Frank Hole, πραγματοποίησε ανασκαφές στον χώρο.
Περαιτέρω έρευνες, το 2011, με επικεφαλής τον Behrouz Bazgir, επαλήθευσαν την μακρά ιστορία κατοίκησης του σπηλαίου στο οποίο βρέθηκαν προϊστορικά και παλαιολιθικά ευρήματα.
Νέα ευρήματα, ενισχύουν τη σημασία του σπηλαίου Ghamari, ως καθοριστικής σημασίας σημείου για την κατανόηση της πολιτιστικής και βιολογικής εξέλιξης στο Ιράν και της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής.
Ο Biglari συμπλήρωσε πως, οι αδιάλειπτες ανασκαφές στα βαθιά αποθέματα του σπηλαίου, θα μπορούσαν ν’ αποκαλύψουν λείψανα των Νεάντερταλ, προσφέροντας άνευ προηγουμένου στοιχεία για την παρουσία τους στην περιοχή.
«Το σημείο προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για την μελέτη της μακροχρόνιας κατοίκησης του δυτικού Ιράν, από τους Νεάντερταλ έως τις πρώτες αγροτικές κοινωνίες», εξηγεί.
Το σπήλαιο Ghamari χαρακτηρίστηκε επίσημα ως μνημείο εθνικής κληρονομιάς το 2001, εδραιώνοντας τη σημασία του στο πλούσιο αρχαιολογικό τοπίο του Ιράν.
