Οι διαφωνίες και οι συγκρούσεις είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι των ανθρώπινων σχέσεων. Η σύγκρουση είναι αναπόδραστη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που συμβιώνουν και μοιράζονται την καθημερινότητά τους.
Ενώ κάποιοι από εμάς θεωρούμε τη σύγκρουση ως μια ευκαιρία να εξελιχθούμε και να κατανοήσουμε καλύτερα τους άλλους, ορισμένοι συγκρούονται με πολύ πιο ακραίους τρόπους.
Ποια είναι τα 7 γνωρίσματα των ανθρώπων που έχουν έντονα συγκρουσιακές σχέσεις
- Δεν επικοινωνούν διεκδικητικά
- Δεν έχουν καλή συναισθηματική αυτορρύθμιση
- Είναι πεισματάρηδες
- Η σκέψη τους είναι «άσπρο – μαύρο»
- Δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους
- Είναι πάντα έτοιμοι για καυγά
- Είναι εγκλωβισμένοι στο εγώ τους
Δεν επικοινωνούν διεκδικητικά
Η επικοινωνία είναι το πιο αναγκαίο στοιχείο των αρμονικών σχέσεων. Κανείς δεν μπορεί να διαβάσει το μυαλό σας. Γι’ αυτό η επικοινωνία είναι αναγκαία. Όταν δεν μπορείτε να επικοινωνήσετε αποτελεσματικά, καταλήγετε να συμπεριφέρεστε με τρόπο αμυντικό, παθητικό – επιθετικό, ή ν’ απωθείτε τα συναισθήματά σας.
Αυτή είναι η τέλεια συνταγή της καταστροφής των συντροφικών σχέσεων.
Η παθητικό -επιθετική συμπεριφορά, «θάβει» τον θυμό ή το παράπονο κάτω από την επίφαση του χιούμορ, καταστέλλει την έκφραση των συναισθημάτων.
Ωστόσο, οι διαφωνίες μπορούν να ωφελήσουν τις σχέσεις.
Μπορεί να γίνουν σημαντικό μέσο επικοινωνίας, όταν εκφράζονται με τρόπο εποικοδομητικό και να βοηθήσουν την αλληλό–κατανόηση.
Η σαφής και διεκδικητική επικοινωνία, μπορεί να αναδείξει τα προβλήματα και να συμβάλει στην επίλυσή τους.
Η υγιής έκφραση της διαφωνίας, ενδυναμώνει τις ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν έχουν καλή συναισθηματική αυτορρύθμιση
Ένας από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι διαμορφώνουν συγκρουσιακές σχέσεις, είναι η παθητικό – επιθετική στάση που επιλέγουν, αντί της διεκδικητικής επικοινωνίας.
Δηλαδή, όταν κάτι τους ενοχλεί, ή αν διαφωνούν με κάποιον, δεν αποκρίνονται, αλλά αντιδρούν.
Παρασύρονται από τον θυμό τους, ξεχνώντας τι είναι κοινωνικά αποδεκτό και ενεργούν παρορμητικά – τις περισσότερες φορές, μετανιώνουν αργότερα.
Απευθύνουν σκληρά σχόλια, υψώνουν τη φωνή ή αποδίδουν κατηγορίες, υπό το κράτος του θυμού τους.
Αυτό ασφαλώς, δεν είναι δικαιολογία – απλώς μια ενδεχόμενη εξήγηση.
Η συναισθηματική αυτορρύθμιση είναι μια δεξιότητα την οποία όλοι μπορούν να καλλιεργήσουν.
Είναι πεισματάρηδες
Πρέπει να είμαστε πιστοί στον εαυτό μας και να υπερασπιζόμαστε τις αξίες και τις αντιλήψεις μας.
Οι απόψεις μας ωστόσο, υπόκεινται σε αλλαγές και αναθεωρήσεις με το πέρασμα του χρόνου.
Τα πιστεύω και οι απόψεις μας είναι ιστορίες που λέμε στους εαυτούς για να ερμηνεύσουμε τον κόσμο.
Και αν συνεχίσεις να λες στον εαυτό σου την ίδια ιστορία, παρά το γεγονός έχεις μπροστά σου έγκυρες αποδείξεις που ανατρέπουν την αφήγηση στην οποία πίστευες έως τώρα, δεν είσαι σκληρός, γεμάτος αυτοπεποίθηση ή μοναδικός – είσαι απλά πεισματάρης και στενόμυαλος.
Πραγματική αυτοπεποίθηση είναι:
Αυτογνωσία, ταπεινότητα, προθυμία να δεχτείς μια διαφορετική γνώμη, γνωρίσματα που μπορεί ν’ αναβαθμίσουν ουσιαστικά τις σχέσεις.
Οι άνθρωποι που αρνούνται να αλλάξουν γνώμη, δημιουργούν εντάσεις στις σχέσεις τους, αφού κάθε διαφωνία κλιμακώνεται σε έναν αγώνα επικράτησης.
Η σκέψη τους είναι «άσπρο – μαύρο»
Οι άνθρωποι που είναι πεισματάρηδες, έχουν συνυφάνει την άποψή τους, με την ίδια τους την ταυτότητα.
Αυτό τους κάνει να θεωρούν ότι, αν αλλάξουν γνώμη, θα αλλάξουν τον ίδιο τους τον εαυτό.
Η παραπάνω λογική είναι τρομακτική.
Ως αποτέλεσμα, γίνονται αμυντικοί, ακόμη και όταν κατά βάθος, αναγνωρίζουν ότι το επιχείρημά τους, δεν στέκει.
Η ταυτότητα είναι μια οντότητα ρευστή, αλλάζει μέρα με την ημέρα, μέσα από την εμπειρία, την κάθε σκέψη και το κάθε συναίσθημα. Ποτέ δεν μένει η ίδια.
Τίποτα στη ζωή δεν είναι «άσπρο ή μαύρο».
Όλα βρίσκονται στο φάσμα του γκρι, και ακριβώς αυτό πρέπει να θυμάστε κάθε φορά που προκύπτει μια διαφωνία.
Άλλωστε, σημασία δεν έχει ποιος χάνει ή ποιος κερδίζει.
Τα πράγματα είναι πάντα πιο περίπλοκα απ’ ό,τι φανταζόμαστε.
Η σκληρή στάση και των δύο μετριάζεται όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να δουν τα πράγματα από τη σκοπιά του άλλου.
Δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη των πράξεών τους
Η μετατόπιση ή η αποφυγή των ευθυνών είναι ο δρόμος για την κόλαση των ανθρώπινων σχέσεων.
Η νοοτροπία του θύματος, είναι μια συνηθισμένη συμπεριφορά των ανθρώπων που διαμορφώνουν έντονα συγκρουσιακές σχέσεις.
Οι άνθρωποι αυτοί αδυνατούν ν’ αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους, πόσω μάλλον να ζητήσουν συγνώμη.
Αντίθετα, προσπαθούν να διαστρεβλώσουν το αφήγημα υπέρ τους, να αποφύγουν την ευθύνη και να αναλάβουν το ρόλο του θύματος, έτσι ώστε να μείνουν στο απυρόβλητο.
Αυτή η κατάσταση είναι εξουθενωτική για το άλλο άτομο και δεν αργεί να κλιμακωθεί σε έναν έντονο καυγά.
Δε ζητούν συγγνώμη. Για την ακρίβεια, ούτε καν το παραδέχονται ότι σε έχουν προσβάλλει ή υποβιβάσει.
Αντ’ αυτού, λένε ότι είσαι πολύ ευαίσθητος να σε φορτώνουν με τύψεις επειδή νιώθεις προσβεβλημένος. Βάζουν τον άλλο σε θέση άμυνας, όπου προσπαθεί ν’ αποδείξει ότι έχει δίκιο και, ο καυγάς δεν αργεί να ξεσπάσει.
Είναι πάντα έτοιμοι για καυγά
Μερικοί άνθρωποι είναι απλά πάντα «στις επάλξεις».
Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή, η ένταση τους προκαλεί ευχαρίστηση ή επειδή αισθάνονται ότι οι συγκρούσεις είναι ο μόνος τρόπος να πάρουν τη συναισθηματική απόκριση που τους ικανοποιεί.
Οι άνθρωποι αυτοί, ίσως να έχουν μεγαλώσει σε ένα σπίτι όπου επικρατούσε χάος.
Ως αποτέλεσμα, βαριούνται όταν σε μια σχέση επικρατεί η ηρεμία και οι χαμηλοί τόνοι.
Ή μπορεί να είναι τόσο απογοητευμένοι, ώστε να ανέχονται ελάχιστα.
Δεν βλέπουν τις διαφωνίες με εποικοδομητικό τρόπο. Αντίθετα, τις θεωρούν ως ένα μέσο για να επιβάλλουν τα συναισθήματά τους – ακόμη και όταν αυτό έχει κόστος την ευημερία της σχέσης.
Είναι εγκλωβισμένοι στο εγώ τους
Ο Eckhart Tolle, είχε πει για το «εγώ», ότι είναι ένα κατασκεύασμα του νου, το οποίο εγκλωβίζει τον άνθρωπο και τον κάνει εγωκεντρικό.
Αν καταφέρετε να βγείτε έξω από τον εαυτό σας και να δείτε την κατάσταση από πολλές, διαφορετικές πλευρές, θα μπορέσετε να γίνεις πιο αντικειμενικός κριτής.
Οι άνθρωποι με έντονα συγκρουσιακές σχέσεις, έχουν τόσο ανάγκη να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο, ώστε ξεχνούν τη συμπόνοια ή την αντικειμενικότητα.
Γι’ αυτούς, η σύγκρουση δεν αποτελεί εργαλείο για εξεύρεση λύσης που θα συμβιβάζει τις δύο πλευρές. Αντίθετα, είναι ένας τρόπος να επιβεβαιώσουν το εγώ τους και να νιώσουν καλύτερα.
Το πρόβλημα είναι ολοφάνερο.
Αν αφήσετε το εγώ σας να καθοδηγήσει τη συμπεριφορά σας, θα σας είναι πολύ δύσκολο να τα βρείτε με άλλους ανθρώπους, να παραδεχτείτε το λάθος σας και να εξελιχθείτε ως άτομο.
Αν όμως κάνετε στην άκρη τον εγωισμό σας, τότε η σύγκρουση μπορεί ν’ αποτελέσει πηγή θετικότητας και δύναμης. Τότε ο άνθρωπος μπορεί ν’ αλλάξει προς το καλύτερο.
