Αν η ιστορία της «πολίτικης κουζίνας» ξαναγραφόταν μέσα στην πανδημία του κορονοϊού με ένα alter ego του μικρού Φάνη ο οποίος μεγάλωσε μέσα στην κουζίνα, παρέα με την γιαγιά και τον παππού να τον διδάσκουν τα μυστικά της μαγειρικής, τότε οι συνταγές θα ανέβαιναν σε blog και θα γίνονταν viral, καθώς ο κορονοϊός λειτούργησε ως «καταλύτης» στη σχέση μας με το διαδίκτυο.
Της Αλεξίας Σβώλου
Κάπως έτσι ξεκίνησε και ξετυλίχθηκε στον ψηφιακό κόσμο η ιστορία του Δημήτρη Μιχαηλίδη, ενός νεαρού σύγχρονου Φάνη, (της πολίτικης κουζίνας) που μαθήτευσε στην κουζίνα του σπιτιού του δίπλα στον παππού και την γιαγιά, έμαθε από αυτούς τα μυστικά της ζαχαροπλαστικής κι αντί να δουλέψει σε ένα ζαχαροπλαστείο ή εστιατόριο, κατέκτησε με τα υγιεινά και οικονομικά γλυκίσματα του το YouTube κι είδε τις συνταγές του να γίνονται viral.
Ο 29χρονος Δημήτρης γεννήθηκε στην Αριδαία Πέλλας και κόλλησε το «μικρόβιο» της ζαχαροπλαστικής από την Πολίτισσα γιαγιά του. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Δυτικής Μακεδονίας, μπήκε με υποτροφία στα ΙΕΚ ΑΛΦΑ Θεσσαλονίκης για να σπουδάσει Αρτοποιία – Ζαχαροπλαστική. Το 2017 δημιούργησε το πρώτο του κανάλι ζαχαροπλαστικής στο YouTube με το όνομα “Pastry Designs”, το οποίο ξεπέρασε τους 300.000 συνδρομητές κι αργότερα μετονομάστηκε σε Dimitris Michailidis, με τα εύκολα, δροσερά, οικονομικά και υγιεινά γλυκίσματα του να αποκτούν φανατικούς ακόλουθους στο διαδίκτυο.
Η ιδέα να γίνει ζαχαροπλάστης του σφηνώθηκε από νωρίς στο μυαλό. Όταν άρχισε τις σπουδές του στο τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας στη Θεσσαλονίκη, ξεκίνησε παράλληλα πρακτική σε ένα ζαχαροπλαστείο στην Αριδαία για να μάθει την τέχνη. Ένα χρόνο αργότερα έπιασε δουλειά σε ένα από τα κορυφαία ζαχαροπλαστεία της Θεσσαλονίκης την Sugarela κι εγκατέλειψε την αρχαιολογία. Δεν έμεινε όμως χωρίς ανώτατες σπουδές. Πήρε μεταγραφή για το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης στη Φλώρινα, και παράλληλα σαν βοηθός σεφ πατισιέ εκπαιδεύτηκε σε νέες τεχνικές ζαχαροπλαστικής. Τότε ήταν που ξεκίνησε να τραβάει video από τις συνταγές με το κινητό του τηλέφωνο. Αργότερα έφτιαξε ένα μικρό στούντιο, αγόρασε εξοπλισμό και άρχισε να γίνεται γνωστός μέσα από τα ερασιτεχνικά του βίντεο. Η υποτροφία που κέρδισε σε μια ιδιωτική σχολή ζαχαροπλαστικής τον βοήθησε να γίνει ακόμα καλύτερος ζαχαροπλάστης και με το που ξεκίνησε η πανδημία του κορονοϊού και η πρώτη καραντίνα, ο ίδιος έκανε το επόμενο βήμα, περνώντας στην επαγγελματική βιντεοσκόπηση των συνταγών.
Με την καραντίνα του κορονοϊού, μιας και ο κόσμος είχε κλειστεί στο σπίτι, οι προβολές εκτοξεύθηκαν. Ο Δημήτρης Μιχαηλίδης εξηγεί ότι τον κέρδισε τελικά η ζαχαροπλαστική σε σχέση με την μαγειρική γιατί η ζαχαροπλαστική είναι περισσότερο χημεία και με απλά υλικά μπορείς να βγάλεις ένα φανταστικό αποτέλεσμα. Πιστεύει ότι χρωστάει πολλά στον πρώτο το δάσκαλό μετά τον παππού και τη γιαγιά, τον Κώστα Δάïο, έναν υπέροχο άνθρωπο γεμάτο καλοσύνη και υπομονή, που του έμαθε όλα όσα γνώριζε.
Στην (ψηφιακή) εποχή μας ένας μάγειρας ή ένας σεφ πατισιέ μπορεί να ζήσει μόνο από το YouTube. Ο Δημήτρης θεωρεί ότι τα μυστικά της επιτυχίας του είναι η ευκολία των συνταγών, τα λίγα υλικά, το μικρό κόστος και το δροσερό αποτέλεσμα. Φτιάχνει κυρίως γλυκίσματα ψυγείου και το αγαπημένο του γλυκό είναι το μιλφέιγ με βανίλια Μαδαγασκάρης. Θεωρεί πιο παραδοσιακό ελληνικό επιδόρπιο την γλυκιά μπουγάτσα με κρέμα κι αν ο κόσμος καταστρέφονταν αύριο θα ήθελε να σώσει τρία γλυκά, το μιλφέιγ, ένα παγωτό και κάποιο σιροπιαστό ταψιού. Μπορεί η ιστορία του Δημήτρη Μιχαϊλίδη να θυμίζει την ψηφιακή version της πολίτικης κουζίνας αλλά ο ίδιος κρατάει από την ταινία «the chef» την ιδέα να φτιάξει μία καντίνα-βανάκι με γλυκά για το μέλλον και μετά το YouTube να κατακτήσει και τους δρόμους!
