Το εθνικό πάρκο Koli στην ανατολική Φινλανδία φιλοξενεί ένα διάσημο σπήλαιο με ρωγμές μήκους 34 μέτρων, γνωστό ως Pirunkirkko ή «Εκκλησία του Διαβόλου» και διάσημο για τους μυστήριους ήχους που συνδέουν τους επισκέπτες της σπηλιάς με πνεύματα.
Στην λαϊκή παράδοση, αυτή η σχισμή στους βράχους, η σπηλιά, ήταν γνωστή ως ένα μέρος όπου οι ντόπιοι σοφοί συναντιούνταν για να έρθουν σε επαφή με τον κόσμο των πνευμάτων. Ακόμα και σήμερα, το μέρος επισκέπτονται επαγγελματίες του σαμανισμού, οι οποίοι διοργανώνουν συνεδρίες με τύμπανα στη σπηλιά. Ένα νέο άρθρο της Riitta Rainio, ερευνήτριας αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, και της Elina Hytönen-Ng, ερευνήτριας πολιτισμικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Φινλανδίας, δημοσιεύτηκε για το σπήλαιο στο Open Archaeology.
Ερευνά την ακουστική της Εκκλησίας του Διαβόλου και διερευνά αν οι ακουστικές ιδιότητες του σπηλαίου θα μπορούσαν να εξηγήσουν τις δοξασίες που συνδέονται με αυτό. Η αν θα μπορούσαν ακόμα να εξηγήσουν και γιατί επιλέχθηκε το σπήλαιο ως τόπος για δραστηριότητες και τελετουργίες που περιλαμβάνουν ήχο.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η Εκκλησία του Διαβόλου παρουσιάζει ένα ξεχωριστό φαινόμενο συντονισμού που ενισχύει και επιμηκύνει τον ήχο, σε μια συγκεκριμένη συχνότητα. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να επηρέασε σημαντικά τις πεποιθήσεις και τις εμπειρίες που σχετίζονται με το σπήλαιο.
Ο συντονισμός και οι τελετές
Οι ερευνητές εξέτασαν τα ιστορικά αρχεία που δείχνουν ότι στην περιοχή Koli δραστηριοποιούνταν αρκετοί γνωστοί σοφοί και θεραπευτές. Ο πιο διάσημος από τους σοφούς ήταν ένας άνδρας γνωστός ως Kinolainen, που μερικές φορές αναφέρεται και ως Tossavainen, ο οποίος χρησιμοποιούσε την Εκκλησία του Διαβόλου για μαγικές τελετές.
“Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, ο Kinolainen πήγαινε τους ασθενείς του στην “εκκλησία” για να μιλήσει με τον Διάβολο, αναφορικά με τις αιτίες και τις θεραπείες των ασθενειών τους. Αυτό το είδος θεραπευτικής τελετουργίας περιλάμβανε συχνά δυνατές φωνές, ποδοβολητά, πυροβολισμούς και χτυπήματα”, λέει η Rainio, συνοψίζοντας τα παραδοσιακά αρχεία.
Η Hytönen-Ng πήρε παρακολούθησε και πήρε συνέντευξη από έναν σύγχρονο ασκούμενο του σαμανισμού, ο οποίος χρησιμοποιεί την Εκκλησία του Διαβόλου για τελετουργίες. Σύμφωνα με τον ασκούμενο, υπάρχει μια ιδιαίτερη ενέργεια στη σπηλιά, η οποία δημιουργεί μια ισχυρή σύνδεση με την γύρω φύση και με τις ρίζες του ατόμου. Μάλιστα ο ασκούμενος είπε στη συνέντευξη ότι οι συνεδρίες με τύμπανα, ειδικά στο πίσω μέρος της σπηλιάς, έχουν ανοίξει “νέους ορίζοντες”.
Γιατί ενισχύονται οι ήχοι
Σύμφωνα με την Rainio, οι ακουστικές μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν στο πίσω μέρος του σπηλαίου, που μοιάζει με διάδρομο και έχει λείους τοίχους, δείχνουν ένα έντονο φαινόμενο συντονισμού. Το φαινόμενο προκαλείται από ένα στάσιμο κύμα μεταξύ των λείων παράλληλων τοιχωμάτων, το οποίο παράγει έναν ήχο στη φυσική συχνότητα του σπηλαίου, 231 Hz, που παραμένει ακουστός για περίπου ένα δευτερόλεπτο μετά από απότομα ερεθίσματα, όπως παλαμάκια, τύμπανα ή δυνατά χτυπήματα.
Οι τόνοι που παράγονται στο σπήλαιο κοντά στη συχνότητα των 231 Hz ενισχύονται και παρατείνονται. “Καταγράψαμε τον ασκούμενο σαμάνο και διαπιστώσαμε ότι επανειλημμένα φώναζε τόνους στα 231 Hz, οι οποίοι στη συνέχεια ενισχύονταν από το σπήλαιο στη φυσική του συχνότητα”.
Ένα σπάνιο φαινόμενο στο φυσικό περιβάλλον
Ο συντονισμός είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στο δομημένο περιβάλλον, ιδίως σε μικρά δωμάτια, αλλά είναι σπάνιο στο φυσικό περιβάλλον, όπου σπάνια επίσης, απαντώνται λείες και συμπαγείς, παράλληλες επιφάνειες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί επομένως να υποτεθεί ότι ο συντονισμός που εμφανίζεται στο εσωτερικό της εκκλησίας του Διαβόλου ήταν ένα εξαιρετικό ηχητικό φαινόμενο για τους ανθρώπους που ζούσαν στην περιοχή πριν από αιώνες.
Παρόμοιοι διακριτοί συντονισμοί στο φυσικό περιβάλλον έχουν μετρηθεί, για παράδειγμα, στα παλαιολιθικά σπήλαια της Γαλλίας και της Ισπανία. Και μάλιστα σημειώνονται οι συντονισμοί ιδιαίτερα κοντά σε ζωγραφιές στους τοίχους των σπηλαίων.
Οι Rainio και Hytönen-Ng υποψιάζονται ότι ένας επίμονος τόνος, ενισχυμένος με αντήχηση πιθανόν να ακούγεται στο παρασκήνιο των τελετών που εκτελούνται στην Εκκλησία του Διαβόλου. Σύμφωνα με τις ερευνήτριες, η επίδραση αυτού του συντονισμού μπορεί να ήταν ανεπαίσθητη ή και να μην ήταν καν συνειδητοποιήσιμη, ωστόσο μπορεί να διαμόρφωσε σημαντικά τις πεποιθήσεις και τις εμπειρίες που σχετίζονται με το σπήλαιο.
“Εκεί που ένας ερευνητής της ακουστικής ακούει μια αντήχηση, οι άνθρωποι του παρελθόντος μπορεί να έχουν αισθανθεί την παρουσία ενός πνεύματος και ένας σαμανιστής μπορεί να αισθανθεί την παρουσία μιας εξαιρετικής ενέργειας, ο καθένας ανάλογα με το υπόβαθρό του”, εκτιμούν οι δύο ερευνήτριες.
Η μελέτη παρέχει έτσι ένα παράδειγμα για το πώς ο συντονισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να υπάρξει συγκεκριμένη επικοινωνία και διάλογος με έναν φυσικό χώρο, μια τοποθεσία ή ένα φυσικό περιβάλλον.
