Συντηρητές στα Εθνικά Μουσεία της Σκωτίας ανακατασκεύασαν ένα τμήμα ρωμαϊκής πανοπλίας 1.800 ετών που είχε σπάσει σε περισσότερα από 100 κομμάτια. Το ολοκληρωμένο έργο θα αποτελέσει μέρος μιας επερχόμενης έκθεσης.
Για αρκετές εβδομάδες, οι συντηρητές του μουσείου συναρμολόγησαν με επιμέλεια αυτό που αποκαλούν “αρχαίο παζλ”. Η ορειχάλκινη πανοπλία του δεύτερου αιώνα είχε θρυμματιστεί σε δεκάδες κομμάτια και ανακαλύφθηκε το 1906, διάσπαρτη στο Trimontium, μια πρώην ρωμαϊκή οχυρή τοποθεσία που βρίσκεται νοτιοανατολικά του Εδιμβούργου, σύμφωνα με ανακοίνωση των Μουσείων.
Τα θραύσματα βρίσκονταν έκτοτε στη συλλογή του μουσείου, με το άνω τμήμα να εκτίθεται τα τελευταία 25 χρόνια. (Το κατώτερο τμήμα είχε δανειστεί στο μουσείο του Trimontium).
“Πρόκειται για ένα απίστευτα σπάνιο αντικείμενο και είναι σπουδαίο ότι αυτή η έκθεση μας έδωσε την ευκαιρία να το ξαναφτιάξουμε”, δήλωσε ο Fraser Hunter, κύριος έφορος προϊστορικής και ρωμαϊκής αρχαιολογίας στο Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας. “Η μεταμόρφωση είναι εντυπωσιακή”.
Οι ερευνητές πίστευαν αρχικά ότι το αντικείμενο ήταν μέρος ενός προστατευτικού για μηρό που χρησιμοποιούσε ένας ιππέας. Ωστόσο, καθώς οι συντηρητές εξέταζαν τα θραύσματα για να λύσουν τον γρίφο, συνειδητοποίησαν ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για ένα μπράτσο, εμπνευσμένο από παρόμοιο εξοπλισμό που φορούσαν οι μονομάχοι. Το κομμάτι θα πρέπει να εκτεινόταν από τον ώμο μέχρι το χέρι και θα προστάτευε τον κάτοχό του στη μάχη.
“Το εύκαμπτο προστατευτικό του βραχίονα είναι ένα εμβληματικό κομμάτι του εξοπλισμού των Ρωμαίων μονομάχων, οπότε είναι ασυνήθιστο να το βλέπουμε και ως προστασία του βραχίονα για τους Ρωμαίους στρατιώτες”, ανέφερε στην ανακοίνωση ο Richard Abdy, επιμελητής νομισμάτων της Ρωμαϊκής και Σιδηράς Εποχής στο Βρετανικό Μουσείο.
Το τεχνούργημα θα εκτεθεί από την 1η Φεβρουαρίου έως τις 23 Ιουνίου στο πλαίσιο μιας επερχόμενης έκθεσης στο Βρετανικό Μουσείο με τίτλο “Λεγεώνα: Η ζωή στον ρωμαϊκό στρατό”.
“Τώρα που έχει ανακατασκευαστεί, μπορείτε να φανταστείτε τον λεγεωνάριο που το φορούσε κάποτε”, δήλωσε ο Hunter. “Ήταν ταυτόχρονα προστασία και σύμβολο κύρους – ο ορείχαλκος ήταν ακριβός και θα έλαμπε σαν χρυσός στο οπλισμένο με ξίφος χέρι του. Προσφέρει μια ζωντανή σύνδεση με αυτή τη σημαντική περίοδο, όταν η Σκωτία βρισκόταν στα βόρεια σύνορα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας”.
