Η ταινία «Χαμένοι στην μετάφραση» δείχνει καθαρά τον τρόπο που η μοναξιά επηρεάζει τους ανθρώπους. Η βραβευμένη ταινία, στην οποία συμμετείχαν οι Σκάρλετ Γιόχανσον και Μπιλ Μάρεϊ, αφορούσε δύο Αμερικανούς που έχουν βρεθεί προσωρινά σε ξενοδοχείο στο Τόκιο.
Ο χαρακτήρας της Johansson επισκέπτεται την πόλη ενώ ο σύζυγός της εργάζεται, ενώ ο χαρακτήρας του Murray γυρίζει μια διαφήμιση ουίσκι. Οι δύο χαρακτήρες σχηματίζουν μια μοναδική φιλία αφού συνδέονται με την κοινή αποσύνδεση που αισθάνονται με τον τρόπο που βρίσκονται απομονωμένοι σε μια νέα πόλη.
Αυτή η μοναξιά είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρη στην φράση της Johansson: «Απλώς νιώθω τόσο μόνη, ακόμα κι όταν περιτριγυρίζομαι από άλλους ανθρώπους». Ίσως μπορείτε να σχετιστείτε με τη συναισθηματική μάχη του χαρακτήρα της.
Ίσως ακόμα και όταν είστε απασχολημένοι και έχετε την παρουσία άλλων να εξακολουθείτε να αισθάνεστε αυτή την μοναξιά. Ίσως υποψιάζεστε ακόμη ότι κάποιο κοντινό σας πρόσωπο παλεύει με τη μοναξιά, αλλά δεν είναι σε θέση να το εκφράσει πλήρως.
Η μοναξιά αναφέρεται συχνά ως «σιωπηλός δολοφόνος». Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι τόσο επικίνδυνη για την υγεία όσο το κάπνισμα. Έτσι, αν θέλετε να μάθετε αν κάποιος μπορεί να αισθάνεται κρυφά μοναξιά για να τον βοηθήσετε καλύτερα, υπάρχουν ορισμένες φράσεις που θα ακούσετε.
Με αυτές τις 5 φράσεις κάποιος κρύβει την μοναξιά του
«Δεν νιώθω ότι κάποιος με καταλαβαίνει»
«Νιώθω ότι δεν έχω πολύ ζωή εκτός δουλειάς»
«Η μετακόμιση εδώ ήταν δύσκολη. Δεν ξέρω σχεδόν κανέναν»
«Το μωρό έγινε όλος μου ο κόσμος»
«Ήταν πολύ δύσκολο να βρω το δρόμο μου μετά το διαζύγιο»
«Δεν νιώθω ότι κάποιος με καταλαβαίνει»
Αν κάποιος λέει την φράση: «Δεν νιώθω ότι κάποιος πραγματικά με καταλαβαίνει», είναι σαν να ανεμίζει μία σημαία που λέει: «Μου λείπει η ανθρώπινη σύνδεση». Δεν αφορά το να είναι στο επίκεντρο της προσοχής. Περισσότερο ψάχνουν κάποιον που να μιλάει την γλώσσα τους και να είναι στο ίδιο πνευματικό επίπεδο.
Σε έναν κόσμο που κυριαρχούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι καρδούλες και τα like φαίνεται ότι είναι μία κραυγή για πραγματική αυθεντική σύνδεση με τους άλλους. Δεν έχει να κάνει μόνο να μιλάει κανείς με κάποιον. Είναι να αισθάνεται ότι τον καταλαβαίνουν. Να καταλαβαίνει ότι ο άλλος άνθρωπος μπορεί να διαβάζει πίσω από τις γραμμές. Εάν ακούτε, λοιπόν, κάποιον να λέει αυτή την φράση τότε χρειάζεται να δείξετε ενσυναίσθηση. Μερικές φορές, ένα απλό «σε καταλαβαίνω» μπορεί να κάνει τη διαφορά.
«Νιώθω ότι δεν έχω πολύ ζωή εκτός δουλειάς»
Στις καθημερινή ρουτίνα η εργασία μπορεί να καλύπτει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Μερικοί άνθρωποι, αν και εξαιρετικά επιτυχημένοι στις δουλειές τους, πιάνουν τους εαυτούς τους να λένε: «Νιώθω ότι δεν έχω πολύ ζωή εκτός δουλειάς».
Αυτή η πρόταση μπορεί να δείχνει μια μυστική μάχη με τη μοναξιά που δίνεται παρά την απίστευτη επαγγελματική τους επιτυχία. Σε έναν κόσμο που συχνά ανταμείβει τη σκληρή δουλειά ή την απαιτεί με δεδομένο και το αυξανόμενο κόστος ζωής η επιδίωξη της επιτυχίας μπορεί να ξεγελάσει τους ανθρώπους. Μπορεί να πιστέψουν ότι η εργασία είναι αρκετή και είναι το μόνο που χρειάζονται.
Η επιτυχία και οι εντυπωσιακοί επαγγελματικοί τίτλοι μπορεί να φαίνονται καλοί. Ωστόσο πίσω από κλειστές πόρτες κάποιοι νιώθουν μοναξιά. Στην προσπάθεια κάποιος να ισορροπήσει μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής ζωής μπορεί να νιώθει ότι περπατάει σε τεντωμένο σκοινί.
Αρκετοί μπορεί να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν τις προσωπικές σχέσεις που θα ήθελαν. Έτσι η συνεχής ενασχόληση με τη δουλειά καταπνίγει τη χαρά που προέρχεται από τις φιλίες και την οικογένεια. Το φορτωμένο πρόγραμμα αφήνει ελάχιστο χρόνο για να αναπτύξει κανείς ουσιαστικές σχέσεις. Η συναισθηματική εξάντληση που προκαλείται στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα για μία ζωή αποδεσμευμένη από προθεσμίες και επαγγελματικές συναντήσεις.
«Η μετακόμιση εδώ ήταν δύσκολη. Δεν ξέρω σχεδόν κανέναν»
Η ζωή σε μια νέα πόλη μπορεί να είναι μια συναρπαστική περίοδος. Μπορεί να αποτελεί και πρόκληση. Είναι σαν να ξεκινάς ένα εντελώς νέο κεφάλαιο στη ζωή, μόνο που βρίσκεσαι κάπου όπου όλα είναι άγνωστα.
Η έρευνα δείχνει ότι η μετακόμιση σε μία άλλη πόλη μπορεί να είναι μια από τις πιο δύσκολες συναισθηματικά και έντονα στρεσογόνες περιόδους στη ζωή ενός ατόμου. Δεν είναι μόνο το πρακτικό κομμάτι. Το άτομο έχει το πρόσθετο άγχος της οικοδόμησης μιας κοινωνικής ζωής από την αρχή. Η απουσία ανθρώπων που γνωρίζεις και σε γνωρίζουν μπορεί να κάνει τη μοναξιά ακόμα πιο έντονη.
Σε αυτές τις στιγμές μοναξιάς, μια απλή πράξη καλοσύνης μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά. Έτσι, αν ακούσετε κάποιον, ίσως έναν γείτονα ή έναν συνάδελφο που δεν γνωρίζετε τόσο καλά, να εκφράζει την επιθυμία του να κάνει νέους φίλους, οι μικρές χειρονομίες μπορούν να τους βοηθήσουν πολύ. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει να τους προσκαλέσετε σε κάποια κοινωνική δραστηριότητα.
«Το μωρό έγινε όλος μου ο κόσμος»
Όταν κάποιος που γνωρίζετε σας λέει: «Το μωρό έχει γίνει όλος ο κόσμος μου», μπορεί να είναι δύσκολο να καταλάβετε ακριβώς τι λέει. Ειδικά αν δεν είστε στη θέση του και δεν έχετε κάνει παιδιά θα δυσκολευτείτε να διαβάσετε πίσω από τις λέξεις.
Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι που λένε αυτή την φράση βλέπουν τις νύχτες να μετατρέπονται σε μέρες και αντί να βλέπουν φίλους και να πηγαίνουν στη δουλειά, το πρόγραμμά τους περιστρέφεται από τις ατελείωτες ρουτίνες φροντίδας του μωρού τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις η μοναξιά εισχωρεί κρυφά, όχι επειδή κάποιος είναι μόνος του πραγματικά. Αυτό συμβαίνει επειδή οι συζητήσεις αφορούν μόνο το παιδί και ο έξω κόσμος γίνεται μακρινός.
Μπορεί να λαχταράει για μια συζήτηση που δεν περιλαμβάνει πάνες ή να ονειρεύεται μια νύχτα βαθύ ύπνου που δεν διακόπτεται από τα κλάματα του μωρού. Μέσα σε αυτό, υπάρχει μια εξάντληση και μια αγάπη που είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια.
Έτσι, όταν κάποιος λέει ότι το μωρό είναι ολόκληρος ο κόσμος του, είναι ο τρόπος του να εκφράσει την επιθυμία του για λίγη περισσότερη ανθρώπινη σύνδεση πέρα από την φροντίδα του μωρού. Θυμηθείτε να φροντίζετε ιδιαίτερα τους ανθρώπους στη ζωή σας που μόλις έφεραν στον κόσμο έναν μικρό άνθρωπο.
«Ήταν πολύ δύσκολο να βρω το δρόμο μου μετά το διαζύγιο»
Η αλήθεια είναι απλή. Το διαζύγιο μπορεί να είναι σκληρό. Ακόμη και στους πιο «βελούδινους» χωρισμούς το διαζύγιο είναι ένα βαθιά συνταρακτικό γεγονός στη ζωή ενός ατόμου. Μετά το διαζύγιο το άτομο μπορεί να βρεθεί σε ένα άγνωστο μονοπάτι που καλείται να διασχίσει. Δεν παλεύει μόνο με την μοναξιά αλλά πρέπει να σηκώσει το βάρος της δημιουργίας μίας νέας ταυτότητας, να επαναπροσδιορίσει σταθερές στην ζωή του και να καθορίσει τους στόχους του.
Γνωστές χαρούμενες δραστηριότητες του παρελθόντος τώρα είναι υπενθυμίσεις μίας κοινής πορείας με τον πρώην σύζυγο. Εάν κάποιος που γνωρίζετε λέει αυτή τη φράση τότε θεωρείστε το σαν σήμα για να ακούσετε, να προσφέρετε έναν ώμο να κλάψει και να πείτε δύο παρηγορητικά λόγια.
Κατανόηση και υποστήριξη
Εν κατακλείδι οι προκλήσεις της ζωής σε μια νέα πόλη, η απομονωτική πτυχή της νέας γονεϊκότητας και η συναισθηματική αναταραχή μετά από ένα διαζύγιο μπορεί να είναι πράγματα που προκαλούν μοναξιά στους ανθρώπους. Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η μοναξιά δεν αφορά μόνο την φυσική απουσία ή παρουσία των άλλων. Συχνά είναι ένας συναισθηματικός αγώνας που απαιτεί κατανόηση και υποστήριξη από τους άλλους.
