Όταν κοιτάζεις παλιές φωτογραφίες της Αθήνας καταλαβαίνεις πόσο έχει αλλάξει η πρωτεύουσα. Μιλάμε για ολική μεταμόρφωση.
Αν έχεις μεγαλώσει στην Αθήνα και πιστεύεις ότι την γνωρίζεις διαπιστώνεις ότι ξέρεις τελικά πολύ λίγα για το παρελθόν της αγαπημένης σου πόλης.
Μία τέτοια φωτογραφία παρακάτω δίνει μία σπάνια ματιά στην Αθήνα της δεκαετίας του 1930. Φαίνεται ένας από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους του ιστορικού κέντρου της Αθήνας. Ο χρόνος τον έχει αλλάξει εντελώς σήμερα. Μπορείς να προσπαθήσεις να καταλάβεις ποιος δρόμος είναι. Ίσως αν εστιάσεις στα κτίρια που στέκουν ακόμη και σήμερα στο ίδιο σημείο να τα καταφέρεις. Μπορεί να σε βοηθήσει και η Ακρόπολη που φαίνεται στο βάθος.
Κοιτάξτε ξανά τη φωτογραφία. Σας θυμίζει κάτι; Αν δείτε την απάντηση, δεν θα πιστεύετε για ποιο δρόμο πρόκειται.
Αναγνωρίζετε αυτόν τον δρόμο της Αθήνας; Βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της πόλης
-Αιόλου
-Μητροπόλεως
-Αθηνάς
Η απάντηση στο κουίζ για την παλιά Αθήνα
Στην φωτογραφία βλέπετε μία άποψη της οδού Αιόλου. Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί στις 12 Ιουνίου του 1937 από τον φωτογράφο Willy Pragher. Αρχεία Φράιμπουργκ (Freiburg). Δημοσιεύτηκε στο Facebook στην σελίδα “Liza’s Photographic Archive of Greece – Φωτογραφικά άλμπουμ της Ελλάδας”.
Η Οδός Αιόλου έλαβε το όνομα της από τον Αίολο, τον θεό των ανέμων, της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας. Είναι μονόδρομος και αρχικά είχε φορά προς νότια, αλλά από το κλείσιμο της οδού Αθηνάς στα τέλη της δεκαετίας του 1990, μετά από ανάπλαση, το τμήμα βόρεια της οδού Λυκούργου είναι μονόδρομος με φορά βόρεια. Η οδός ξεκινά από την οδό Πελοπίδα, νότια της οδού Ερμού και καταλήγει στην οδό Πανεπιστημίου (Λεωφόρος Ελευθερίου Βενιζέλου). Βόρεια της οδού βρίσκεται η οδός Πατησίων (28ης Οκτωβρίου). Επί Τουρκοκρατίας βρισκόταν στη θέση της η «Αιολική Οδός» μιας και στο τέλος της βρίσκεται έως και σήμερα το Μνημείο των Ανέμων.
Η ιστορία της οδού Αιόλου
Η οδός σχεδιάστηκε το 1833 από τους αρχιτέκτονες Σταμάτη Κλεάνθη και Έντουαρτ Σάουμπερτ, και στρώθηκε με αμμοχάλικο το 1860. Ήταν η πρώτη οδός της Αθήνας στην οποία έγινε κάτι τέτοιο. Στη συνέχεια κτίστηκαν νεοκλασικά κτίρια, μερικά από τα οποία βρίσκονται έως και σήμερα στο νότιο και κεντρικό τμήμα της οδού. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο Πόλεμο, κατασκευάστηκαν μοντέρνες πολυκατοικίες οκτώ με δέκα ορόφων, ενώ την ίδια περίοδο εγκαταστάθηκαν φωτεινοί σηματοδότες στις συμβολές της Αιόλου με Αδριανού, Ερμού, Ευριπίδου, Σοφοκλέους, Σταδίου και Πανεπιστημίου/Πατησίων. Η περιοχή κοντά στη συμβολή της Αιόλου με τη Σταδίου ονομάζεται Χαυτεία. Ονομάστηκε έτσι από ένα γνωστό καφενείο του 19ου αιώνα, του οποίου ο ιδιοκτήτης ονομαζόταν Χαυτής. Τα Χαυτεία, αλλά και γενικότερα η οδός Αιόλου ήταν το εμπορικό κέντρο της Αθήνας κατά τον 19ο και 20 αιώνα.
Το 1839, στη διασταύρωση με την οδό Ερμού, στο ισόγειο του σπιτιού του Βρυζάκη ιδρύεται το καφενείον «Ωραία Ἑλλάς» που υπήρξε κέντρο πολιτικών ζυμώσεων και συγκεντρώσεων. Επίσης ήταν για ένα διάστημα το μοναδικό σημείο όπου πωλούνταν ξένες εφημερίδες.
Από τη δεκαετία του 1950 όμως, η περιοχή άρχισε να μαραζώνει εμπορικά, μιας και τα περισσότερα εμπορικά καταστήματα μεταφέρθηκαν στις οδούς Ερμού, Σταδίου και Πανεπιστημίου.
Το 2003 κατά τη διάρκεια έργων πεζοδρόμησης, ανακαλύφθηκαν τμήματα της αρχαίας Αθηναϊκής οχύρωσης, στη διασταύρωση με την οδό Σοφοκλέους.
