Οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Η μοναξιά δεν είναι μόνο η απουσία ανθρώπων. Συχνά η μοναξιά είναι απουσία ή αδυναμία σύνδεσης, κατανόησης, επικοινωνίας. Η εμπειρία της μοναξιάς στην παιδική ηλικία μπορεί να ήταν η λαχτάρα για ουσιαστικές σχέσεις. Σήμερα, αν έχετε συχνές αναμνήσεις μοναχικών στιγμών και εμπειριών της παιδικής ηλικίας, μπορεί να τις αξιοποιήσετε ώστε να διαμορφώσετε τον δρόμο για να ξεπεράσετε τον πόνο που σας προκάλεσε η μοναξιά στην ευαίσθητη αυτή ηλικία.
Αν αναγνωρίζετε αυτές τις 7 συμπεριφορές, πιθανότατα είχατε μια μοναχική παιδική ηλικία
- Αίσθημα ότι δεν σας καταλαβαίνουν
- Αναζητάτε παρηγοριά σε μοναχικές δραστηριότητες
- Βαθιά ενσυναίσθηση
- Νιώθετε πιο μεγάλοι απ’ τη βιολογική σας ηλικία
- Δυσκολία στη διαμόρφωση στενών σχέσεων
- Τάσεις απομόνωσης
- Ανεξάρτητη προσωπικότητα
Οι επτά συμπεριφορές των ενηλίκων που συχνά μαρτυρούν ότι βίωσαν μία μοναχική παιδική ηλικία εκφράζονται ως εξής:
Αίσθημα ότι δεν σας καταλαβαίνουν
Ένα από τα ισχυρότερα αισθήματα που σχετίζονται με την μοναξιά στην παιδική ηλικία, είναι το αίσθημα ότι δεν μας καταλαβαίνουν. Το αίσθημα αυτό, δεν είναι μόνο η αδυναμία της έκφρασης των σκέψεων και της ακριβούς περιγραφής των συναισθημάτων. Είναι πιο βαθύ. Ο άνθρωπος νιώθει ότι δεν υπάρχει κανείς άλλος γύρω του-ακόμη και αν περιβάλλεται απ’ την οικογένειά του-που να μπορεί να τον καταλάβει στ’ αλήθεια. Ίσως συχνά να νιώθετε αποξενωμένοι, ακόμη και αν είστε ανάμεσα σε πλήθος. Μπορεί να βιώνετε στιγμές όπου είναι δύσκολο να ταυτιστείτε με συνομηλίκους σας ή να νιώθετε ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τις απόψεις ή τα συναισθήματά σας. Αυτή η διαρκής αίσθηση αδυναμίας να σας καταλάβουν, οδηγεί στην αποξένωση, επιδεινώνοντας το συναίσθημα της μοναξιάς. Είναι πολύ δύσκολο για ένα παιδί να διαχειριστεί το συναίσθημα της μοναξιάς και να καταφέρει ν’ αποκτήσει ισχυρή αυτοεκτίμηση που θα το οδηγήσουν σε υγιείς μακροπρόθεσμες σχέσεις αργότερα στη ζωή.
Αναζητάτε παρηγοριά σε μοναχικές δραστηριότητες
Μία χαρακτηριστική συμπεριφορά που μαρτυρά ότι βιώσατε μία μοναχική παιδική ηλικία είναι ότι σήμερα βρίσκετε παρηγοριά και ανακούφιση στην μοναξιά. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προτιμάτε να είστε μόνος/-η όλη την ώρα, αλλά ότι, σας γεμίζουν και σας ικανοποιούν περισσότερο οι μοναχικές δραστηριότητες. Μπορεί να διαβάζετε, να ζωγραφίζετε, να ονειροπολείτε με τις ώρες, χωρίς να επιζητάτε την παρέα άλλων ανθρώπων. Οι μοναχικές δραστηριότητες προσφέρουν διαφυγή από το συναίσθημα της αποξένωσης ή της απόρριψης που μπορεί να σας στοιχειώνει σε κοινωνικές περιστάσεις. Η τάση προς τις μοναχικές συνήθειες πηγάζει επίσης, από την έλλειψη συντροφιάς ή κατανόησης από τους συνομηλίκους σας, η οποία σας οδηγούσε στο να βρείτε παρηγοριά στον εαυτό σας. Το ίδιο μοτίβο επαναλαμβάνεται και στην ενήλικη ζωή σας, όπου εξακολουθείτε να βρίσκετε ηρεμία και ανακούφιση στις ώρες που περνάτε μόνος/-η.
Βαθιά ενσυναίσθηση
Το βαθύ αίσθημα μοναξιάς στην παιδική ηλικία μπορεί να καλλιεργήσει πολύ έντονη την ενσυναίσθηση, καθώς μεγαλώνετε. Αυτό μπορεί να μοιάζει παράδοξο αλλά μόνο όσοι έχουν βιώσει έντονη μοναξιά μπορούν ν’ αναπτύξουν ισχυρή ευαισθησία προς τα συναισθήματα των άλλων. Σας είναι πιο εύκολο να καταλάβετε και να νιώσετε τις δυσκολίες των άλλων, ιδιαίτερα εκείνες που προέρχονται από την μοναξιά ή τον συναισθηματικό πόνο. Οι δικές σας εμπειρίες μοναξιάς είναι αυτές που σας έκαναν τόσο ευαίσθητο με τα αισθήματα των άλλων, και έχετε διαμορφώσει μία τόσο ευαίσθητη προσωπικότητα. Η βαθιά σας ενσυναίσθηση μπορεί να σας κάνει εξαιρετικό ακροατή, έναν άνθρωπο τον οποίον οι άλλοι μπορούν να εμπιστεύονται. Ωστόσο, είναι σημαντικό να διαφυλάσσετε τα όριά σας και να μην σας επιβαρύνουν τα προβλήματα και οι στεναχώριες των άλλων.
Νιώθετε πιο μεγάλοι απ’ τη βιολογική σας ηλικία
Τα παιδιά που βιώνουν μοναξιά, συχνά αναφέρουν ότι αισθάνονται μεγαλύτερα απ’ την πραγματική τους ηλικία. Αυτή η διαφορά δεν αφορά τη σωματική διάπλαση, αλλά μία μεγαλύτερη ψυχολογική και συναισθηματική ωριμότητα που ξεπερνά το αναμενόμενο της ηλικίας τους. Μπορεί ως παιδί να ήσασταν πιο εσωστρεφές και σκεπτικό σε σχέση με τους φίλους και τους συνομηλίκους, ή να σας ενδιέφεραν περισσότερο θέματα συζήτησης των μεγάλων. Ίσως να προτιμούσατε την παρέα των ενηλίκων παρά των παιδιών ή ως έφηβος να ήσασταν καλύτερα και πιο άνετος μόνος παρά σε παρέες. Αυτό το αίσθημα πηγάζει από τον πολύ χρόνο που περνά ένα παιδί μόνο του, κάνοντας ενδοσκόπηση και αναστοχαζόμενο τα ίδια του τα συναισθήματα.
Δυσκολία στη διαμόρφωση στενών σχέσεων
Κάποιες φορές, η μοναξιά στην παιδική ηλικία δημιουργεί δυσκολία στη διαμόρφωση στενών σχέσεων αργότερα, κατά την ενήλικη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είστε ικανοί να δημιουργήσετε στενές και υγιείς σχέσεις, αλλά ότι μάλλον αυτό δεν σας είναι πολύ εύκολο. Μπορεί να σας είναι δύσκολο να εμπιστεύεστε και ν’ ανοίγεστε στους άλλους. Μπορεί να σας κυριεύει ο φόβος της απόρριψης, ή να σας κρατά πίσω ο φόβος ότι δεν θα σας καταλάβουν. Όλα αυτά τα αισθήματα εκπορεύονται από τις εμπειρίες του παρελθόντος, όπου νιώθατε απομονωμένοι και αποκομμένοι απ’ τους ανθρώπους γύρω σας. Η διαχείριση των ζητημάτων μη υγιούς στιλ προσκόλλησης μπορεί να είναι μία πρόκληση, η οποία είναι αναγκαία για τη διαμόρφωση υγιών σχέσεων στη ζωή. Μη βιαστείτε να δημιουργήσετε στενές σχέσεις, είναι αναγκαίο να μάθετε να χτίζετε τις σχέσεις σας σε βάθος χρόνου και με τον δικό σας ρυθμό.
Τάσεις απομόνωσης
Η τάση της απομόνωσης είναι μία σημαντική εμπειρία που σχετίζεται με την μοναξιά της παιδικής ηλικίας. Μπορεί να παρατηρείτε ότι προτιμάτε την μοναξιά σας από την κοινωνικοποίηση. Η τάση αυτή δεν προέρχεται από την υγιή μοναχικότητα, και την χαλάρωση που προσφέρει ο χρόνος με τον εαυτό μας, αλλά μάλλον καθοδηγείται από τον φόβο της κοινωνικής αλληλεπίδρασης, τον φόβο της απόρριψης, τη δυσφορία και την ανασφάλεια. Η τάση αυτή έχει διαμορφωθεί από τις εμπειρίες της απομόνωσης και της αποξένωσης του παρελθόντος. Είναι ένας μηχανισμός άμυνας που σας προστατεύει από την απειλή της απόρριψης ή της παρανόησης.
Είναι σημαντικό να καταλάβετε ότι, όσο πολύτιμος και αν είναι ο χρόνος που αφιερώνουμε στον εαυτό μας, η απομόνωση επιδεινώνει την μοναξιά και την αποστασιοποίηση. Είναι αναγκαίο να βρείτε την ιδανική ισορροπία ανάμεσα στην υγιή μοναχικότητα και την απαραίτητη κοινωνική ζωή.
Ανεξάρτητη προσωπικότητα
Τέλος, μία συνηθισμένη εμπειρία της μοναχικής παιδικής ηλικίας, είναι η διαμόρφωση μίας ανεξάρτητης προσωπικότητας. Βέβαια, δεν αναφερόμαστε στην αυτάρκεια, στην διεκπεραίωση των καθημερινών εργασιών, αλλά σε μία βαθιά αίσθηση συναισθηματικής ανεξαρτησίας. Μπορεί από μικρή ηλικία να μάθατε να στηρίζεστε συναισθηματικά μόνο στον εαυτό σας. Αυτό μπορεί να σχετίζεται με το αίσθημα απομόνωσης ή τον φόβο της παρανόησης που σας συνοδεύει. Έχετε μάθει να διαχειρίζεστε μόνοι σας τα συναισθήματά τας, καθώς βλέπατε ότι οι γύρω σας δεν μπορούν ή δεν είναι πρόθυμοι να σας καταλάβουν και να σας υποστηρίξουν. Η συναισθηματική ανεξαρτησία σας βοηθά ν’ αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες της ζωής με ακλόνητη δύναμη. Ωστόσο, μην ξεχνάτε ότι, και η αναζήτηση στήριξης, αποτελεί συχνά ένδειξη δύναμης, αφού όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη την παρουσία των άλλων.
Από την μοναξιά στη δύναμη: Αποδεχτείτε το παρελθόν σας και χτίστε ένα υγιές μέλλον!
Η αναγνώριση και η αποδοχή των εμπειριών μίας μοναχικής παιδικής ηλικίας είναι ένα σημαντικό βήμα για την κατανόηση του εαυτού και τη θεραπεία των τραυμάτων του παρελθόντος. Είναι όμως αναγκαίο, να μην αφήσετε τις άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος να σας καθορίσουν. Όσο και αν ήταν επώδυνες, οι εμπειρίες της παιδικής ηλικίας αποτελούν κομμάτι του παρελθόντος σας και του μοναδικού ταξιδιού σας. Δεν καθορίζουν όλη σας τη διαδρομή. Έχετε την ικανότητα να αξιοποιήσετε τη δύναμή σας και να μεταμορφώσετε τον πόνο σε δημιουργία. Ξεκινήστε με την κατανόηση της επιρροής του παρελθόντος στον χαρακτήρα σας.
Η αποδοχή δεν σημαίνει να δικαιολογήσετε όσους σας πλήγωσαν, αλλά ν’ αναγνωρίσετε ότι τα τραυματικά γεγονότα έχουν συμβεί και σας έχουν διαμορφώσει στο σήμερα. Ακόμη, αν νιώθετε ότι είναι αναγκαίο, ζητήστε επαγγελματική βοήθεια. Οι ειδικοί ψυχικής υγείας είναι οι πιο κατάλληλοι να προσφέρουν καθοδήγηση και υποστήριξη, βοηθώντας μας να διαχειριστούμε τα συναισθήματά μας και εξοπλίζοντάς μας με τρόπους που θα διευκολύνουν την ψυχική διεργασία και τη θεραπεία του τραύματος. Τέλος, να θυμάστε πως, όσο και αν σας ανακουφίζει η μοναξιά, η ανθρώπινη σύνδεση είναι αναγκαία. Αρχίστε να εμπιστεύεστε και ν’ ανοίγεστε σε δικούς σας ανθρώπους, φίλους, και οικογένεια και κάντε τους συμμάχους της θεραπευτικής σας διαδρομής.
