Στο φαγητό και το νερό μας υπάρχουν μικροσκοπικά κομμάτια από πλαστικό, τα οποία περνούν στο σώμα μας, σε ολοένα πιο ανησυχητικές ποσότητες. Το 2024, επιστήμονες από την Κίνα, ανακάλυψαν έναν απλό και αποτελεσματικό τρόπο για την απομάκρυνση των μικροπλαστικών από το νερό.
Η ομάδα διεξήγαγε δοκιμές τόσο σε αποσκληρυμένο (μαλακό) όσο και σε σκληρό νερό (με υψηλή περιεκτικότητα σε μέταλλα, από τη βρύση). Πριν βράσουν το νερό και απομακρύνουν τα ιζήματα, πρόσθεσαν σ’ αυτό νανοπλαστικά και μικροπλαστικά.
“Τα νανοπλαστικά και μικροπλαστικά (NMPs) που υπάρχουν στο νερό της βρύσης, τα οποία διαφεύγουν από τα κεντρικά συστήματα επεξεργασίας του νερού, προκαλούν ολοένα αυξανόμενη παγκόσμια ανησυχία, επειδή θέτουν εν δυνάμει κινδύνους για την υγεία του ανθρώπου μέσω της κατανάλωσης του νερού”, εξηγούν οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο ιατρικής της Γκουανγκτσόου και του πανεπιστημίου Jinan, σε δημοσιευμένη μελέτη τους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα, μέσω του βρασμού και του φιλτραρίσματος, απομακρύνθηκε μέχρι το 90% των ΝΜPs, παρόλο που η αποτελεσματικότητα της διεργασίας διαφοροποιείται, ανάλογα με την ποιότητα του νερού.
Ασφαλώς, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα , είναι πως, οι περισσότεροι άνθρωποι, μπορούν να καθαρίσουν το νερό τους απλά, στην κουζίνα τους.
“Η απλή τεχνική του βρασμού του νερού, μπορεί να απολυμάνει το νερό της βρύσης από τα NMPs και μπορεί να μετριάσει την ποσότητα των NMPs που εισέρχεται στον οργανισμό μέσω της πόσης”, εξηγεί ο βιοϊατρικός μηχανικός Zimin Yu, από το πανεπιστήμιο ιατρικής της Γκουανγκτσόου και οι συνεργάτες του.
Ακόμη μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε NMPs απομακρύνθηκε από δείγματα νερού της βρύσης, το οποίο κατά κανόνα συγκεντρώνει ανθρακικό ασβέστιο όταν ζεσταθεί.
Το ανθρακικό ασβέστιο το βλέπουμε στις κατσαρόλες.
Είναι η άσπρη ουσία που δημιουργείται και συγκεντρώνεται στις επιφάνειες του πλαστικού στα σκεύη, καθώς οι αλλαγές της θερμοκρασίας αναγκάζουν το ανθρακικό ασβέστιο να αποσπαστεί από τη διάλυση, “παγιδεύοντας” τα πλαστικά θραύσματα σε κρούστα.
“Τα αποτελέσματά μας, έδειξαν ότι η αποδοτικότητα της καθίζησης των νανοπλαστικών, αυξάνεται με την αύξηση της σκληρότητας του νερού κατά το βράσιμο”, αναφέρει η ομάδα.
“Για παράδειγμα, από 34 τοις εκατό σε 80 mg L−1 έως 84 τοις εκατό και 90 τοις εκατό σε 180 και 300 mg L−1 ανθρακικού ασβεστίου, αντίστοιχα”.
Ακόμη και στο αποσκληρυμένο νερό όπου διαλύεται λιγότερο ανθρακικό ασβέστιο, απομακρύνθηκε περίπου το ένα τέταρτο των NMPs από το νερό.
Τα κομμάτια του πλαστικού, καλυμμένα από ασβέστη θα μπορούσαν στη συνέχεια να αφαιρεθούν με ένα απλό φίλτρο, όπως το μεταλλικό δίχτυ από ανοξείδωτο ατσάλι που χρησιμοποιείται για να στραγγίσουμε το τσάι, λένε οι ερευνητές.
Προηγούμενες μελέτες σε πόσιμο νερό της βρύσης, έχουν μετρήσει κομμάτια από πολυστυρένιο, πολυαιθυλένιο, πολυπροπυλένιο και τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο, τα οποία καταναλώνουμε καθημερινά σε διάφορες ποσότητες.
Για την τελική δοκιμασία της στρατηγικής, οι ερευνητές πρόσθεσαν ακόμη και μόρια νανοπλαστικών, τα οποία πράγματι, μειώθηκαν αποτελεσματικά σε ποσότητα.
“Αποτελεσματικό μέτρο περιορισμού της έκθεσης σε NMPs παγκοσμίως”
“Η πόση βρασμένου νερού είναι προφανώς μια βιώσιμη, μακρόπνοη στρατηγική για τον παγκόσμιο περιορισμό της κατανάλωσης NMPs”, κατέληξαν οι ερευνητές. “Ωστόσο, η κατανάλωση βρασμένου νερού, θεωρείται μόνο τοπική παράδοση και είναι διαδεδομένη σε ελάχιστες περιοχές”. Η ερευνητική ομάδα, ευελπιστεί η κατανάλωση βρασμένου νερού να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς τα πλαστικά συνεχίζουν να κατακλύζουν τον πλανήτη.
Ενώ εξακολουθεί να είναι αβέβαιος ο ακριβής τρόπος με τον οποίον το πλαστικό βλάπτει το σώμα μας, είναι σίγουρο πως, δεν είναι υγιές για τον άνθρωπο. Τα πλαστικά συνδέονται με αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου και την ανθεκτικότητα του σώματος στα αντιβιοτικά.
Η ομάδα που πραγματοποίησε την πρόσφατη μελέτη, ελπίζει να επεκτείνει την έρευνά της σχετικά με τον τρόπο που, το βράσιμο του νερού θα μπορούσε να θωρακίσει το σώμα μας από τα τεχνητά υλικά – και ενδεχομένως, ν’ αντισταθμίσει κάποιες από τις ανησυχητικές συνέπειες των μικροπλαστικών για τον ανθρώπινο οργανισμό.
“Τα πορίσματά μας, επικυρώνουν μια πολύ εφικτή στρατηγική για τον περιορισμό στην έκθεση των NMPs και αποτελεί τη βάση για περαιτέρω έρευνες με πολύ μεγαλύτερη ποσότητα δειγμάτων”, αναφέρουν οι μελετητές.
