Μια πρόσφατη γενετική μελέτη αποκαλύπτει μέρος του μυστικού της αιωνοβιότητας στην Ιταλία και διαπιστώνει ότι αυτό μπορεί να βρίσκεται βαθιά στο προϊστορικό παρελθόν της Ευρώπης.
Χρησιμοποιώντας δείγματα DNA εκατοντάδων ανθρώπων που έφτασαν τα 100 ή περισσότερα χρόνια ζωής, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αιωνόβιοι στην Ιταλία έχουν μεγαλύτερο ποσοστό γενετικής καταγωγής συνδεδεμένης με τους δυτικούς κυνηγούς-συλλέκτες, μερικούς από τους πρώτους κατοίκους της Ευρώπης μετά την τελευταία Εποχή των Παγετώνων.
Έχει αποδειχθεί ότι η μακροζωία προκύπτει από μια σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ γενετικής, περιβάλλοντος και τρόπου ζωής.
Ενώ προηγούμενες μελέτες είχαν αποκαλύψει γονίδια που σχετίζονται με τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, η παρούσα μελέτη έχει ευρύτερο πεδίο εφαρμογής, καθώς εξετάζει εάν η καταγωγή από αρχαίους πληθυσμούς εξακολουθεί να επηρεάζει την ανθρώπινη υγεία σήμερα.
Επιπλέον, οι πρόοδοι στις παλαιογονιδιωματικές μελέτες έχουν καταστήσει δυνατές τις συγκρίσεις μεταξύ σύγχρονων γονιδιωμάτων και αρχαίου DNA, παρέχοντας μια σαφή προοπτική για το πώς ορισμένα χαρακτηριστικά, όπως η μακροζωία, διαμορφώθηκαν σε μια περίοδο χιλιάδων ετών.
Η διεξαγωγή της μελέτης
Για τη διεξαγωγή αυτής της μελέτης, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν στην Ιταλία, μία από τις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά αιωνόβιων στον κόσμο, η οποία διαθέτει μια καλά τεκμηριωμένη γενετική ιστορία που διαμορφώθηκε από αρκετά μεταναστευτικά κύματα.
Οι ερευνητές εξέτασαν δεδομένα από ολόκληρο το γονιδίωμα 333 Ιταλών αιωνόβιων και τα συνέκριναν με 690 υγιή άτομα ηλικίας περίπου 50 ετών.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές ανέλυσαν αυτές τις σύγχρονες πληροφορίες παράλληλα με 103 αρχαία γονιδιώματα που αντιπροσωπεύουν τέσσερα κύρια προγονικά συστατικά του ιταλικού πληθυσμού:
Δυτικούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες, Νεολιθικούς γεωργούς από την Ανατολία, νομάδες της Εποχής του Χαλκού και αρχαίους πληθυσμούς από τις περιοχές του Ιράν και του Καυκάσου.
Παρόλο που όλοι οι συμμετέχοντες έφεραν ένα μείγμα αυτών των αρχαίων καταγωγών, αναδείχθηκε ένα σαφές μοτίβο.
Οι συμμετέχοντες που έφτασαν την ηλικία των 100 ετών παρουσίαζαν σταθερά ισχυρότερη γενετική συγγένεια με τους δυτικούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου.
Στατιστικοί έλεγχοι επιβεβαίωσαν ότι αυτή η συσχέτιση ήταν σημαντική, ακόμη και αφού λήφθηκε υπόψη η συνολική γενετική δομή του ιταλικού πληθυσμού.
Ουσιαστικά, μικρές αυξήσεις στην καταγωγή από δυτικούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες συνδέθηκαν με σημαντικά υψηλότερη πιθανότητα να γίνει κανείς αιωνόβιος, με το φαινόμενο αυτό να εμφανίζεται ιδιαίτερα ισχυρό στις γυναίκες.
Περαιτέρω ανάλυση μεμονωμένων χρωμοσωμάτων έδειξε ότι οι αιωνόβιοι έφεραν επίσης περισσότερες παραλλαγές προερχόμενες από τους δυτικούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες σε γενετικές θέσεις που είχαν προηγουμένως συσχετιστεί με την μακροζωία.
Τα αποτελέσματα αυτά υποδηλώνουν ότι η σύνδεση αυτή δεν είναι ένα απλό δημογραφικό φαινόμενο, αλλά ενδέχεται αντίθετα να περιλαμβάνει συγκεκριμένους βιολογικούς μηχανισμούς.
Έχει προταθεί ότι τέτοιες αρχαίες γονιδιακές παραλλαγές ενδέχεται να είχαν ευνοηθεί κατά τις δύσκολες συνθήκες της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων, όταν η επιβίωση εξαρτιόταν από την αποτελεσματική χρήση ενέργειας και τις ισχυρές ανοσοποιητικές άμυνες.
Ό,τι κάποτε βοηθούσε τους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες να αντέξουν, μπορεί σήμερα να συμβάλλει σε μια πιο υγιή γήρανση, υποστηρίζοντας τον μεταβολισμό και προστατεύοντας από το στρες που σχετίζεται με την ηλικία.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι οι γενετικές κληρονομιές που υπήρχαν μεταξύ των προϊστορικών ανθρώπων και διαμορφώθηκαν πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια, ενδέχεται να επηρεάζουν ακόμη και σήμερα το ποιος ζει περισσότερο.
