Eνα e-mail της Τρόικας έφθασε σε ένα υπουργικό γραφείο κι έσκασε σαν βόμβατωνΤαλιμπάνστημέσητουΙσλαμαμπάντ! Παταμπούμ πατράκ κι εγένετο πατατράκ.
Eνα e-mail, κυρίες και κύριοι! Κι εξερράγη σαν βρισιά του Σόιμπλε όταν του πατούν τον κάλο, και δεν έμεινε κολυμπηθρόξυλοόρθιο σε καμμιά δεκαριάυπουργεία, στο πρωθυπουργικόγραφείο και στο σπίτι που φυλάει ο Μπενύτο τα Σχέδια Εθνικής Αμύνης που πήρε μαζί του φεύγοντας απ’ το φερώνυμο Υπουργείο! Εναe-mail κι έγινε
τομέγαμπάχαλο – μπαμ από ’δώ κι έφευγαν όροφοι, μπουμ από ’κεί κι άνοιγαν φωριαμοί όπως ο τάφος του να βγει ο Λάζαρος, μπαμκαιμπουμοικουμπουριές, κουρνιαχτός και μπούρμπερη – ναι, με ένα e-mail!
Εφθασε, άρκεσε ένα e-mail που κατέφθασε απ’ την Τρόικα για να αποκαλυφθεί σε όλο της το ελεεινόκατάντιο η γυμνότης του ελληνικού -που πλέον ελληνικό δεν είναι- κράτους. Η θλιβερή μας υπόσταση
σεκαθεστώςΣαμαροστουρναρέων – τίποτε άλλο δηλαδή παρά υπαλληλίσκωντωνυπαλλήλων της Τρόικας.
Ενα e-mail, κατακαημένη Αράχωβα, και πήραν φωτιά τα τόπια! Μπαμ και πάρ’ την κάτω τη ΛΑΡΚΟ! Μπουμ, σκόνη η ΕΑΣ! Μπαμ, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμένοι η ΕΛΒΟ!
Αυτή είναι πια η Ελλάδα, ένα e-mail μιας πορδής – πλην όμως ιεράςκαιαπαραβίαστης. Τόμσενέφα και τα σκυλιά αμολημένα
να φάνε κι άλλο ανθρώπινο κρέας, να βρουν κι άλλες ζωές για να κατασπαράξουν. Μου αρέσει που κάναμε κριτική στα σοβαρά στον κ. Σαμαρά περί την άρση τηςΑσυλίας της χώρας ή την υπαγωγή στο αγγλικό δίκαιο των βρωμοδουλειών που προώρισται να την αλαλιάσουν, τρίχες – του ενόςe-mail είμαστε,
ενός e–mail του κώλου, που θα τολμούσε να στείλει σε ένα κράτος (εν κράτει) μόνον μια μαϊμού εκπαιδευμένη από άγγλο αποικιοκράτη.
Και συνεκλήθη η Σύγκλητος. Συν ο Μπάμπης οΣκάις. Και ίδεσθε, «εγγεγραμένοι πατέρες», το e-mail που λάβαμε. Και περιέφερε ο Ποντίφιξ το e-mail, έβλεπαν τι έγραφε οι πατέρες και έφριτταν. Και σκάγαν καταγής το σκουλαρίκια, σχίζονταν στα δύο οι σφραγιδόλιθοι, πάθαιναν κλακάζ τα σώβρακά τους.
Τι ’ν’ τούτο το κακό που μας ήβρε;
Mην είναι το e-mail τελεσίγραφο; Διακήρυξη, Μανιφέστο και Ντεκλαρασιόν; Πρωτόκολλο; Συνθήκη, Συμβόλαιο, Φετφάς; Οι γνώμες διίσταντο! Οχι! Είναι Εδικτο! Χρυσόβουλο, Διάταγμα, Φιρμάνι! Η διαθήκη του στρατηγού Τιλύ!
Εζύγιζαν οι πιο σοφοί το ιερό βάρος του χαρτιού και οι πιο τολμηροί το έξυναν,
μην είν’ κάνα παλίμψηστο και γράφει από κάτω πού να παν να εκδοθούν – μην αμελήσουν κι εκτεθούν.
Και τότε βγήκε μπροστά ο λιόντας ο πρωθυπουργός! «Φέρτε μου εδώ αυτό το χαρτί», βρυχήθηκε σε ρε μείζονα της κλίμακας των λεονταρισμών, «δεν μασάω εγώ από υποδείξεις, εκτός κι αν είναι διαταγές». Σοφόν το σαφές.
«Στομεταξύ, ας τυπώσουν οι πρίντερ το e-mail σε περγαμηνές, πάρτε ο καθένας από ένα αντίγραφο να δούμε τι θα κάνουμε κι ελάτε πάλι αύριο να συσκεφθούμε», συμπλήρωσε τον λιόντα τον πρωθυπουργό ο λιονταροκέρβερος Στουρνάρας ο Οχις.
Συνεπώς, μηνανησυχείτε, πληβείοι και πληβείες μου, είμαστε σε καλά χέρια. Η κυβέρνησή μας θα αγωνισθεί τον καλόν αγώνα να αποζημιώνει όταν απολύει,
να δολοφονεί τους ανθρώπους εν λειτουργία κι όχι μετά το ξεχαρβάλωμάτους, είμαστε σε καλό δρόμο! Εσείς (κι εγώ) στους καναπέδες μας στο πάρκομε τα παπαγαλάκια,
κι αυτοί στο Πραιτώριο
με τον Αλάριχο να τους πηδά κι αυτοί να πηδάνε εσένα (κι εμένα). Τι συγκλονιστικός βίος! πλήθων ένδοξου παρελθόντος που πιάνει στην πιάτσα όσο ένα e-mail. Ενα e-mail που σου γράφει
πόσοραγιάςείσαι και σκάει η ξεφτίλα μέσα στο μυαλό σου με πυροτεχνήματα της Πυρκάλ, ενώ χορεύουν πάνω στο συκώτι σου πρασινοφρουροίκαιγαλάζιαπαιδιά τον χορό των ματαιωμένωνσυμβολαίωνλόγωανωτέραςμίζας
καισκας. Σκας απ’ το κακό σου; σκας απ’ τη σιωπή των άλλων και τη δική σου; ΣαράνταχιλιάδεςσελίδεςΜνημονίου σε ένα e-mail! Σκάσε, ρε, και πέθανε, χθες ο διπλανός σου (δεν μίλησες), αύριο εσύ (δεν θα μιλήσει ο άλλος διπλανός σου) κι έτσι
ένας – ένας θα λαμβάνει το δικό του e-mail, φύλλο πορείας χωρίς οδοιπορικά επιστροφής. Ενα e-mail που γράφει πάνω του το όνομά σου (μου).
Ομως, ας μη μας πνίγει η πίκρα, τοιούτοις Αρχιερεύσιν πειθόμεθα, στον Αδωνη ΑδηΓεωργιάδη, στον άνθρωπο που έλεγε τον κ. Σαμαράπροδότη και τώρα είναι υπουργόςτου,
τέτοιοχάβαλο έχει γίνει η χώρα! ούτεταλόγιανα ’χουναξία, ούτε τα έργα να μην είναι αισχρά.
Ναι, σεεπίπεδο Αδη Γεωργιάδη κατάντησε η Ελλάδα, ενός υπουργού (υπουργώ: υπηρετώ, εν προκειμένω, τον λαό) που λέει κατάμουτρα τουλαού ότι «εκπροσωπώ (εγώ ο υπουργός) τον ιδιωτικό τομέα»! – όντως «ιδιώτης», με την αρχαία έννοια, του βλακός! Για αυτό άλλωστε
καιεπαξίως κέρδισε «τα δύσκολα εύγε των σοφιστών» με την πανηγυρικήανακήρυξήτου σε «ηλίθιο» από την κυρία Αρβελέρ.
Πληνόμωςκαισυνελόντιειπείν, συντρόφισσες και σύντροφοι, αν στη Δανιμαρκία μας οι θρόνοι των Καισάρων είναι σάπιοι, σάπιοι είναι και οι καναπέδες μας…