Οταν ο κρατικός (ακροδεξιός) αυταρχισμός αντιπαρατίθεται στην παρακρατικήακροδεξιάαλητεία, τότε η αστική δημοκρατία βρίσκεται ανάμεσα στις σταγόνες της αστικονεοφιλελεύθερηςτανάλιας.
Η ΧρυσήΑυγή ήθελε (για μια ακόμα φορά) να μοιράσει τρόφιμα μόνονγιαΕλληνες. Ρατσιστικό; βεβαίως! Ανελλήνιστo; κυρίως! Ομως δικαίωμά της. Νόμιμο κόμμα είναι, κάνει τις επιλογές της και για αυτές κρίνεται. Ισως μάλιστα η ενέργεια αυτή των ναζιστών να περνούσε απαρατήρητη ή και να υφίστατο τις επικρίσεις όλων εκείνων που καταλαβαίνουν σιγά – σιγά με τιέχουμε να κάνουμε.
Τηναρχή για τη μετατροπή της πονηρής πολιτικής των Χρυσαυγιτών σε είδησηπρώτουμεγέθους έκαμε ο κ. Καμίνηςαπαγορεύοντας το ρατσιστικό ανοσιούργημα. Στη συνέχεια έσπευσε ο κ. Δένδιας και, κηρύσσοντας «στρατιωτικό νόμο», σε τέσσερα-πέντε τετράγωνα των Αθηνών, έδωσε επικές (επικοινωνιακές) διαστάσεις στη μικρότητα που ετοιμαζόταν να κάνει η Χρυσή Αυγή. Ο κ. Υπουργός Προστασίας του Πολίτη (όχι βεβαίως απ’ τον ίδιον) έκανε την τρίχα τριχιά (για να πάει να κρεμαστεί η δημοκρατία).
Αλήθεια, ο κ. Δένδιας δεν γνώριζε ότι με την απαγόρευση θα γιγάντωνε την εμβέλεια (την επικοινωνιακή τουλάχιστον) της φασιστικής φάρσας; Bεβαίως το γνώριζε. Ο κ. Δένδιας δεν είναι ηλίθιος. Η εκτροφή όμως τηςακροδεξιάςεπιρροής συμφέρει τη δεξιά (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) πουκυβερνά, και ως αντίπαλοδέος της Αριστεράς, και ως συμψηφιστικόαπόθεμα (ακρο)δεξιάς εκλογικής δύναμης για την περίπτωση που η θεσμισμένη δεξιά θα τη χρειαζόταν.
Επίσης, με την (ακροδεξιάς εμπνεύσεως και πρακτικής) απαγόρευση εναντίον της ακροδεξιάς αλητείας ο κ. Δένδιας «νομιμοποιεί» ένα προηγούμενοαπαγορεύσεων
εναντίονάλλωνκομμάτωνκαισχημάτων, παραδείγματος χάριν του ΣΥΡΙΖΑ (στον οποίον ο κ. Δένδιας–Σαμαράς αρέσκεται να ανακαλύπτει κουκουλοφόρους κάθε Τετάρτη απόγευμα και Παρασκευή πρωί), του ΚΚΕ κι όποιου άλλου κόμματος ή πολίτη δεν κάθεται ήσυχα στον καναπέτου.
Μεένανσμπάροδυοτρυγόνια ο κ. Σαμαράς-Δένδιας-Βενιζέλος: και την πριμοδότηση της ακροδεξιάςεπιρροής ως αντίπαλοδέος της Αριστεράς, και την εκπεριτροπήςαιχμαλωσία με απαγορεύσεις (τύπου στρατιωτικού νόμου) τυχόν λαϊκώνκινητοποιήσεων. Αλλωστε οι επιδόσεις αυτής της κυβέρνησης σε επιστρατεύσεις είναι γνωστές – ακόμα επιστρατευμένοι είναι οι καθηγητές!-εγέρθητου! Απ’ την άλλη μεριά
κότα η ΧρυσήΑυγή. Κότα λειράτη! Εφαγε την απαγόρευση Σαμαρά αμάσητη κι άρχισε τις γυριστές -ωραία, θα μοιράσουμε τα τρόφιμα απ’ τα γραφεία μας. Γυριστές και κωλοτούμπες. Οπως κάνει συνήθως για όλαόσακάνει – δεν έριξα εγώ κάτω τον πάγκο, κ. Πρόεδρα, μόνος του έπεσε – δεν βάρηξα εγώ την Κανέλλη, κ. Πρόεδρα, εκείνη μου αντιμίλησε – και τα συναφή.
Ομως, απ’ όλην αυτή την ιστορία το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου, αφορά στους συμπολίτες μας που πάνε να πάρουν τρόφιμα «μόνον για Ελληνες». Αλλοι, τρελαμένοι απ’ τη φτώχεια, κάνουν στην άκρη το ποιος και με ποιουςόρους δίνει αυτά που παίρνουν, κι άλλοι αποδίδουν στο τέρας ταεύσημα, καθαγιάζοντας μέσα τους το δηλητήριο ως αρωγή. Εχουν
όλοι αυτοί οι συμπατριώτες μας «δίκιο» – το δικότους δίκιο. Η ένδεια και η απελπισία, η αγανάκτηση και ο τρόμος γεννούν το δικό τους δίκιο έξω απ’ την ηθική, πέρα απ’ την ιστορικήμνήμη, τους θεσμούς και τις πολιτικέςυπαγορεύσεις.
Γιατηνένδεια, τον τρόμο, την απελπισία, την οργή και άλλα πολλά που κατατρύχουν αυτούς τους πολίτες ευθύνεται η άρχουσααστικήτάξη, οι πολιτικοί της εκπρόσωποι, οι οικονομικοί της εντολείς κι Επικυρίαρχοι.
Ζώνταςπολλά απ’ τα θύματα αυτής της πολιτικής μέσα στην εγκατάλειψη, έρμαια της οικονομικήςαπελπισίας και του μεταναστευτικούπροβλήματος, αδυνατούν να καταλάβουν -κι αν το καταλαβαίνουν το αντιπαρέρχονται- ότι η Χρυσή Αυγή είναι η μαύρηχειρ του συστήματος που τους έχει αλέσει. Αυτή
η πραγματικότης, βαριά και δυσοίωνη για τη δημοκρατία και για την πατρίδα, αποτελεί ένα πρόβλημα που επειγόντως πρέπει να βρει τη λύση του η Αριστερά και κάθε άλλη δημοκρατική δύναμη, όχι του «συνταγματικού τόξου» κατά τον θρασύτατο νεολογισμό του ΠΑΣΟΚ (μια ακόμα παρένδυση), αλλά κάθεκόμματος
που δεν συντάσσεται με την (ακρο)δεξιά, νεοφιλελεύθερη, μνημονιακή πολιτική. Δενμπορούνναείναι ή να θεωρηθούν αντιφασιστικά τα κόμματα εκείνα, όπως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, που διεκπεραιώνουν την πολιτικήεκείνη (κι εκείνων) που γεννά τον φασισμό.
Τοβάρος της αντιφασιστικής συνεννόησης ακόμα και ενότητας (πριν να είναι αργά) πέφτει σε όλα τα άλλα κόμματα.
Οχιόμως μιας αντιφασιστικής ενότητας σε αμυντικήβάση (αυτή ουδέποτε τελεσφόρησε), αλλά μιας πολιτικής που μπορεί να δώσει απτέςκι εφαρμόσιμες λύσεις. Και για την οικονομικήκαταστροφή και για το μεταναστευτικό και για την ίδια την υπόσταση της Ελλάδας…