Παραδόθηκε το πρωί της Δευτέρας (20/6) στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών της Ασφάλειας Αττικής το πόρισμα των ιατροδικαστών Νίκου Καρακούκη και Νίκου Καλόγρηα για τον θάνατο των δύο μικρότερων παιδιών – Μαλένας και Ίριδας – της Ρούλας Πισπιρίγκου και του Μάνου Δασκαλάκη από την Πάτρα.
Από το πόρισμα των ιατροδικαστών Νίκου Καρακούκη και Νίκου Καλόγρηα, προκύπτει ότι μιλάμε για ασφυκτικό θάνατο και στις δύο περιπτώσεις, ωστόσο είναι διαφορετικός ο μηχανισμός. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με πληροφορίες του enikos.gr, η Ίριδα δολοφονήθηκε με το πανάκι της, ενώ ο ασφυκτικός θάνατος στη Μαλένα προκλήθηκε από χέρι. Αστυνομικές πηγές μιλώντας στο enikos.gr ανέφεραν ότι με τον τρόπο που είναι γραμμένο το πόρισμα, δεν αφήνει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για δολοφονία. “Είναι τόσο σαφές” σημειώνουν χαρακτηριστικά.
Γι’ αυτό το πανάκι της Ίριδας τους τελευταίους μήνες είχαμε ακούσει διαφορετικές εκδοχές από τα πρόσωπα που βρίσκονταν στο σπίτι. Μια άλλη αναφορά που προβλημάτισε από την πρώτη στιγμή τις Αρχές, ήταν αυτή της 33χρονης για την ώρα που πέθανε το παιδί της. Η 33χρονη που για την ώρα κατηγορείται για τη δολοφονία της Τζωρτζίνας εκτίμησε ότι ο θάνατος του παιδιού της, σημειώθηκε δύο ώρες νωρίτερα από τη στιγμή που το βρήκε νεκρό η αδερφή της.
Η Δήμητρα Πισπιρίγκου που αναμένεται να καταθέσει τις επόμενες μέρες, είχε πει στην αρχική της κατάθεση πως βρήκε νεκρό το παιδί στις 11.30. Σε συνέντευξή της, είχε αναφέρει εκ παραδρομής όπως είπε η ίδια ότι είχε μπει στο δωμάτιο 45 λεπτά νωρίτερα με την κλήση στο ΕΚΑΒ να γίνεται στις 11.37. Όταν ήδη ο Μάνος Δασκαλάκης είχε ειδοποιηθεί. Μέσα στο σπίτι εκείνη τη δραματική νύχτα που έμελλε να είναι η τελευταία στη σύντομη ζωή της Ίριδας, ήταν η 33χρονη, η Δήμητρα Πισπιρίγκου και η Τζωρτζίνα και το μόνο σίγουρο μετά τα νέα δεδομένα, είναι πως τουλάχιστον ένα από αυτά τα άτομα σκότωσε το αγγελούδι στην κούνια του.
Τι απαντούσε η Ρούλα Πισπιρίγκου για το πανάκι
Η Ρούλα Πισπιρίγκου είχε αναφερθεί στην κοινή συνέντευξη που είχε παραχωρήσει με τον Μάνο Δασκαλάκη, στο πανάκι με αίμα, που βρέθηκε στην κούνια του βρέφους, λίγο μετά τον θάνατό του. Σε απάντησή της, μέσω της εκπομπής “Αλήθειες με τη Ζήνα”, η μητέρα των τριών κοριτσιών είχε διευκρινίσει ότι πρόκειται για ένα μικρό πανάκι, λίγο πιο μικρό από τη σαλιάρα, σαν αυτό που χρησιμοποιούν όλες οι μαμάδες, όταν θηλάζουν ή ταΐζουν τα μωρά τους.
“Πήγε η αδελφή μου να την ξυπνήσει για να φύγουμε, εγώ έφτιαχνα την φρουτόκρεμα και βρήκε το παιδί ότι είχε καταλήξει στην κούνια, με ένα πανάκι δίπλα με αίμα” είχε πει μεταξύ άλλων η 33χρονη. Στη συνέχεια, το πανάκι παραδόθηκε στις Αρχές. Μετά τον θάνατο του βρέφους, η μητέρα ζητούσε πίσω το πανάκι. Ως προς αυτό το στοιχείο, η ίδια είχε απαντήσει ότι ήθελε να το τοποθετήσει ξανά στο δωμάτιο, επειδή “ήθελε να διατηρήσει ζωντανή την ανάμνηση της Ίριδας”, σύμφωνα με την ίδια εκπομπή.
Λίγες μέρες μετά όμως η Δήμητρα Πισπιρίγκου είχε δώσει τη δική της εκδοχή. Όπως είχε πει το πανάκι είχαν βρει η Ρούλα και ο Μάνος. Σε συνέντευξή της, στην Αγγελική Νικολούλη η 33χρονη επανήλθε και αναίρεσε την αρχική της περιγραφή στην πρώτη συνέντευξή της. Ο Μάνος Δασκαλάκης είχε αναφερθεί στα λόγια που του είπε η παθολογοανατόμος…
«Τι δουλειά έχει η αστυνομία; Η αστυνομία το παρέδωσε στην ιατροδικαστή. Δεν το έχει καν η αστυνομία στα χέρια της».
-Εσύ δηλαδή, άκουσέ με, επειδή υπήρχε μια σύνδεση ότι ενώ χάριζες τα πράγματα της Ίριδας…
-Ναι, ναι, ναι. Λοιπόν…
-Την ίδια στιγμή ζητούσες το πανάκι της Ίριδας πίσω.
-Ωραία λοιπόν, άκουσέ με λίγο, εγώ έχω σε ένα κουτί, σε ένα κουτάκι παιδικό, τα τελευταία πράγματα της Μαλένας.
-Ναι.
-Τα πανάκια της, τα ρούχα της, αυτά που κατέληξε, τα σεντόνια που είχε εδώ όταν κοιμότανε, τα κουβερτοπαπλώματα όλα και τα τελευταία της παιχνίδια, την πιπίλα της, την πρώτη…
-Εγώ σου μιλάω για το πανάκι της Ίριδας.
-Λοιπόν, πάμε στην Ίριδα, το ίδιο έχω και στην Ίριδα, έχω ένα κουτί…
-Μισό λεπτάκι, εσύ τρεις μέρες μετά τον θάνατο της Ίριδας με ανάρτησή σου χάριζες όλα τα πράγματά της σωστά;
-Ναι τα πράγματά της αυτά που είχε τα πολλά, όχι τα δικά της τα προσωπικά, των τελευταίων στιγμών της.
-Άρα εσύ ήθελες να κρατήσεις τα πράγματα από τις τελευταίες στιγμές της Ίριδας.
-Τα τελευταία που έχουν την μυρωδιά τους, αυτά … Να μυρίζω τα παιδιά.
-Το πανάκι το ήθελες πίσω, με κάποιον τρόπο το έψαξες, το αναζήτησες;
-Όταν τελείωσε η ιατροδικαστική και βγήκε ο φλεβόκομβος και τελείωσε η υπόθεση όλη και έκλεισε, πήγα στην Τσιόλα και της λέω: «Το πανάκι μπορώ να το έχω, για να το βάλω μαζί με τα υπόλοιπα πράγματα»; και μου είπε «όχι».
– Άρα παρέμενε στην ιατροδικαστική υπηρεσία Πατρών;
-Και εκεί είναι.
-Και εκεί είναι. Εσύ δεν το πήρες ποτέ;
-Όχι, όχι, όχι. Δεν το πήρα.
-Μετά τον θάνατο της Ίριδας;
– Όχι, όχι.
-Να σε ρωτήσω και κάτι άλλο; Κατά τη διάρκεια της προκαταρτικής για τον θάνατο της Μαλένας, εσύ έδωσες μια κατάθεση, σωστά;
-Μετά της Ίριδας;
-Μετά τον θάνατο της Μαλένας, που αμφισβητήσατε την αιτία θανάτου και καταθέσατε τη μήνυση, σε κάλεσαν για κατάθεση.
-Ναι.
-Θέλω λοιπόν να μου διευκρινίσεις ένα σημείο, θέλω την άποψή σου πάνω σε αυτό το σημείο. Κάποια στιγμή λες, ότι είδες τη Μαλένα, να βγάζει ένα βρόγχο και να μένει με τα μάτια μισάνοιχτα, έτσι; Της μίλησες, της φώναξες, δεν ανταποκρινόταν.
-Ναι, ναι.
-Σε τι κατάσταση ήταν το παιδί τότε, επικοινωνούσε με το περιβάλλον;
-Όχι. Ημιλιπόθυμη, λιποθυμική μάλλον.
-Σε λιποθυμική κατάσταση είχε λιποθυμήσει δηλαδή;
-Ναι, ναι. Έτσι μου φάνηκε εμένα.
-Και στη συνέχεια βγήκες έξω και ειδοποίησες τους γιατρούς.
-Ακριβώς. Ακριβώς.
-Και της πήρες λες, το πανάκι που είχε στα χέρια της.
-Ναι, ναι ,ναι. Το «νάνι» της, το «νάνι» της.
-Ναι, ναι, ναι. Το πήρες εκείνη την στιγμή σωστά;
-Ναι, ναι.
-Τώρα λοιπόν θέλω να σε ρωτήσω, πηγαίνεις, φωνάζεις τους γιατρούς, στη συνέχεια, έτσι; Και λες ότι επιστρέφεις και τη βλέπεις σε πλάγια θέση να κρατάει και πάλι το πανάκι στα χέρια.
-Ακριβώς. Αυτό μου έκανε και εμένα περιέργεια.
-Πως πάλι κρατάει το πανάκι, αφού εσύ την αφήνεις σε μια ημιλιπόθυμη κατάσταση;
-Αυτή ήταν η περιέργειά μου και εμένα τότε, για αυτό τους το είπα. Ότι «πως γίνεται να τη βρίσκουμε πάλι με τα πανάκια»;
-Α! Το είπες αυτό στους γιατρούς, αναρωτήθηκες πως έγινε αυτό;
-Αφού το λέω και στην κατάθεσή μου ότι αναρωτιέμαι για αυτό το πράγμα.
– Μάλιστα, γιατί καταλαβαίνεις επειδή περιγράφεις μια κατάσταση που το παιδί δεν είχε καμία επικοινωνία με το περιβάλλον
-Ακριβώς!
Μια κατάσταση που εσένα σε τρόμαξε.
-Ακριβώς!
-Σου προκάλεσε πανικό, βγήκες φώναξες, δηλαδή δεν μπορούσε πλέον, ήταν… Είχε λιποθυμήσει, να το πούμε απλά έτσι;
-Ναι, ναι, ναι.
Η Μαλένα… Βγαίνεις να φωνάξεις του γιατρούς και γυρνάς και όταν γυρνάς, ενώ της έχεις πάρει το πανάκι από τα χέρια, αυτό το πανάκι βρίσκεται και πάλι στα χέρια της.
-Ακριβώς.
-Εσύ όταν το πήρες από τα χέρια της το πανάκι, που το άφησες;
-Το άφησα στα πόδια της.
-Που για να το πάρει, σημαίνει ότι σηκώθηκε το παιδί.
-Αυτό είπα και εγώ «μα πως σηκώθηκε», αυτό τους αναρωτιόμουνα και εγώ.
-Και είναι η τελευταία αυτή φορά που η Μαλένα καταλήγει, σωστά;
-Ναι.
-Δεν μπόρεσαν να την επαναφέρουν μετά την ανάνηψη.
-Όχι.
Ρούλα Πισπιρίγκου: Το όνειρο για το πανάκι της Ίριδας
Αίσθηση πάντως είχε προκαλέσει και το μήνυμα που έστειλε η κατηγορούμενη στον τότε σύζυγό της σχετικά με το πανάκι της Ίριδας που κρατούσε πάντα στον ύπνο της. Είναι ένα από τα πολλά μηνύματα που αντάλλαξε η Ρούλα Πισπιρίγκου με τον σύζυγό της και την αδελφή της μετά τον θάνατο του βρέφους και αποτελούν μέρος της δικογραφίας. Λίγες μέρες μετά την ανακοπή που προκάλεσε την τετραπληγία στην Τζωρτζίνα, είχε στείλει μήνυμα στο κινητό τηλέφωνο του Μάνου Δασκαλάκη.
Ρούλα Πισπιρίγκου: Στείλε μου το τηλέφωνο της Τσιόλα. Θέλω να μου δώσει το πανάκι της μπέμπας πίσω.
Μάνος Δασκαλάκης: Τι αναλαμπή είναι αυτή;
Ρούλα Πισπιρίγκου: Είδα ένα όνειρο ότι κάτι έκαναν στο πανάκι και θέλω να το πάρω.
Σύμφωνα με πληροφορίες που είχε μεταδώσει η εκπομπή «Φως στο Τούνελ», όντως η Πισπιρίγκου κάλεσε στο τηλέφωνο την ιατροδικαστή Πατρών Αγγελική Τσιόλα και της ζήτησε το πανάκι της Ίριδας πίσω, με το πρόσχημα ότι μάζευε τα πράγματα της μικρής και για συναισθηματικούς λόγους το ήθελε. Η ιατροδικαστής της τόνισε ότι αυτό δεν μπορεί να συμβεί, καθώς το πανάκι αποτελούσε πειστήριο και θα παραδοθεί στις αρμόδιες Αρχές, όπως και έγινε.
