Ανατριχιαστικές είναι οι μαρτυρίες των Ελλήνων, οι οποίοι βίωσαν την κόλαση του πολέμου στο Ισραήλ και κατάφεραν αισίως να επιστρέψουν στην χώρα μας. Ένας από τους ανθρώπους αυτούς που κατόρθωσαν να ξεφύγουν από τον όλεθρο είναι και ο Μάκης Λεβής, ο οποίος επέστρεψε στην Αθήνα το πρωί της Τρίτης (10/10) μαζί με την σύζυγο και τα δύο του παιδιά ηλικίας 8 και 10 ετών.
Toυ Δημήτρη Καλογερόγιαννη
«Δεν ξέρεις αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις το επόμενο λεπτό και κουβαλάς μαζί και δυο ψυχές», είπε μεταξύ άλλων σε δηλώσεις του στο enikos.gr για τις δραματικές στιγμές που βίωσε.
Ο κ. Λεβής, ήξερε πως είχε μόνο 15 δευτερόλεπτα από την στιγμή που ήχησε ο συναγερμός τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου προκειμένου να μεταφερθεί σε ασφαλές σημείο μαζί με τα παιδιά του, ώστε να ξεφύγει από την φρίκη του πολέμου.
«Πολύ γρήγορα μεταφερθήκαμε στο καταφύγιο το οποίο βρίσκεται μέσα στο σπίτι μου, απέχει 7 χιλιόμετρα από την Γάζα», μας είπε περιγράφοντας τις στιγμές αγωνίας που βίωσε όταν δόθηκε εντολή εκκένωσης.
«Εκεί που ζω πέφτουν πολύ συχνά ρουκέτες. Ωστόσο, αυτή τη φορά η οδηγία ήταν διαφορετική. Αυτή τη φορά έπρεπε να κλειστούμε στο καταφύγιο, καθώς η Χαμάς εισέβαλε σε σπίτια με καλάσνικοφ. Η κατάσταση άλλαξε από την μία στιγμή στην άλλη και βρεθήκαμε ξαφνικά σε ένα ιδιόμορφο Lockdown», λέει συγκεκριμένα.
Στη συνέχεια, ο κ. Λεβής περιέγραψε τις στιγμές τρόμου που βίωσε εκείνος και η οικογένεια του για όσο διάστημα βρέθηκαν στο καταφύγιο.
«Ένιωθα τυχερός που ήμουν ζωντανός»
«Λόγω κατασκευής του καταφυγίου δεν υπήρχε οπτική επαφή με τον έξω κόσμο. Ο ήχος με καθοδηγούσε και με βοηθούσε να αξιολογήσουμε τον κίνδυνο. Ακούγαμε μόνο τις ρουκέτες να πέφτουν, ριπές από τα καλάσνικοφ και τα αυτόματα από τις μάχες σώμα με σώμα και τους πυραύλους του Ισραήλ κατά στόχων της Χαμάς.
Η κατάσταση άλλαζε κάθε λεπτό, ένιωθα τυχερός που ήμουν ζωντανός κι έλεγα: “άλλο ένα λεπτό που ζω”
Πραγματικά δεν ξέρεις αν θα ζήσεις ή αν θα πεθάνεις το επόμενο λεπτό και κουβαλάς και δυο ψυχές μαζί», διηγείται στο enikos.gr ο κ. Λεβής.
Αμέσως μετά ο ίδιος δεν παρέλειψε να αναφερθεί στα συναισθήματα και τις σκέψεις που έκανε την ώρα που βρισκόταν στο καταφύγιο εκείνος και η οικογένειά του.
«Βρισκόμουν σε αποστολή – Δεν υπήρχε κανένα απολύτως συναίσθημα»
«Το μόνο που σκεφτόμουν έπειτα από 48 ώρες κλεισμένος μέσα ήταν να προστατεύσω τα παιδιά μου. Δεν υπήρχε καμία άλλη σκέψη και κανένα άλλο συναίσθημα. Τι να σκεφτείς όταν ένα χιλιόμετρο μακριά από εσένα σκοτώνονταν παιδάκια; Φοβόμουν ότι θα συνέβαινε αυτό και στα δικά μου ανά πάσα στιγμή
Βρισκόμουν σε μία αποστολή: Να πάρω τα παιδιά μου από εκεί πέρα, δεν υπήρχε κανένα απολύτως συναίσθημα. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν έχεις χρόνο να νιώσεις τίποτα.
Έπρεπε να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, σε περίπτωση πανικού έχει χαθεί το παιχνίδι. Δεν ξέρω πώς τα κατάφερα αυτό είναι, όμως, το ένστικτό της επιβίωσης».
Ακόμη, εκείνος μεταφέροντας το κλίμα από την εμπόλεμη ζώνη περιγράφει στις δηλώσεις του στο enikos.gr τα πρώτα λεπτά που ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου αλλά και το πώς κατάφερε να βρεθεί τελικά στην Ελλάδα.
«Στο Τελ Αβίβ οι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια έχουν εξοικειωθεί με τις ρουκέτες σίγουρα πρόκειται για μία απειλή, ωστόσο, αυτή τη φορά ακούγαμε ανά 10 λεπτά τον συναγερμό, είχε ξεφύγει η κατάσταση πέρα από κάθε έλεγχο.
Αναφορικά με την άφιξή εκείνου και της οικογένειάς του στην Ελλάδα είπε: «Μας πήρε 3 ώρες να φτάσουμε από το καταφύγιο στο Τελ Αβίβ και στον δρόμο βλέπαμε μόνο οχήματα του στρατού καθώς και στρατιώτες που πήγαιναν να παρουσιαστούν στις βάσεις τους, δεν υπήρχε άλλη ψυχή στο δρόμο.
Έτσι από εκεί με την βοήθεια της Πρεσβείας της Ελλάδας στο Ισραήλ, του ΥΠΕΞ, φίλων και γνωστών κατορθώσαμε να φτάσουμε στην Αθήνα χθες στις 7 το πρωί με αποτέλεσμα εγώ και η οικογένειά μου να βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στο πατρικό μου με τους γονείς μου».
«Θα σας αποκαλύψω μία… εικόνα»
Τέλος, με αυτά τα λόγια ο κ. Μάκης Λέβη αποκάλυψε στο enikos.gr τι συνέβη στο σχολείο οπού πήγαινε ο 8χρονος γιος του.
«Ο γιος μου θα πήγαινε την Κυριακή το πρωί να συναντήσει τους 30 συμμαθητές του έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα 3 εβδομάδων που τα σχολεία ήταν κλειστά λόγω διακοπών για τις γιορτές.
Από αυτούς οι 15 έχουν επιβιώσει μέχρι σήμερα, τους μισούς τους δολοφόνησαν και δεν ξέρουμε για πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα θα παραμείνουν και οι υπόλοιποι ζωντανοί. Τα παιδάκια που έχουν επιβιώσει θα πρέπει να καταλάβουν και να αποδεχθούν την απώλεια των συμμαθητών, του μικρόκοσμου τους αλλά και το τι έχουν βιώσει μέχρι σήμερα. Αυτό είναι μία μεγάλη και σοβαρή δουλειά που έχουμε να κάνουμε», καταλήγει ο ίδιος.
