Πώς και γιατί αφέθηκε ελεύθερος o 59χρονος (σήμερα) «παιδεραστής του Ρεθύμνου», Νίκος Σειραγάκης, ο οποίος είχε καταδικαστεί τελεσίδικα σε κάθειρξη 401 ετών, με εκτιτέα τα 25 χρόνια, για 36 περιπτώσεις ασέλγειας εις βάρος ανηλίκων; Πώς και γιατί παρά την καταδίκη του βγήκε τόσο γρήγορα από τη φυλακή προκαλώντας οργή όχι μόνο στην Κρήτη αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα; Το enikos.gr συγκέντρωσε όλες τις απαντήσεις από τους ειδικούς για το τι προβλέπεται για την υφ’ όρων απόλυση των κρατουμένων, αφού εκτίσουν κάποια χρόνια της ποινής τους.
του Μίλτου Σακελλάρη
Ο Θοδωρής Καραγιάννης, μέλος της νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής και ποινικολόγος μας είπε αρχικά πως: «Η απόλυση του κρατουμένου υπό όρους ρυθμίζεται από τον Ποινικό κώδικα και ρυθμίζει τον υποχρεωτικό χρόνο που πρέπει να εκτίσει κάποιος εντός των φυλακών ανάλογα με το είδος και το ύψος της επιβληθείσας ποινής. Ο συγκεκριμένος είχε καταδικαστεί σε πολυετή κάθειρξη, από την οποία όμως εκτιτέα δυνάμει του νόμου είναι τα 20 χρόνια, άρα δικαίωμα να κάνει αίτημα αποφυλάκισης είχε εφόσον εξέτισε πραγματικά, δηλαδή έμεινε εντός του καταστήματος, 8 έτη, και εφόσον βέβαια είχε εργαστεί εντός των φυλακών για χρόνο που ισοδυναμεί με άλλα 4 έτη».
Επιπρόσθετα, ο κ. Καραγιάννης εξήγησε ότι: «Στη συγκεκριμένη περίπτωση φέρεται, λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος κατάδικος είχε κατά πολύ ξεπεράσει τον σχετικό χρόνο από τον οποίον δικαιούται κάποιος να ζητήσει την πρόωρη αποφυλάκιση του, η οποία όταν γίνεται δεκτή από το αρμόδιο συμβούλιο συνοδεύεται από σχετικούς όρους που πρέπει να τηρήσει για μια περίοδο δοκιμασίας (Αναστολής) ίσης με το υπόλοιπο της ποινής. Αν μάλιστα παραβεί αυτούς τους όρους ή διαπράξει αδίκημα εντός του χρόνου αυτού η χορηγηθείσα αναστολή μπορεί να ανακληθεί ή να αρθεί».
Επιπλέον, ο κ. Καραγιάννης τόνισε ότι ο κώδικας εξαρτά την αποδοχή του αιτήματος απόλυσης υπό όρους, μόνο από τη διαγωγή εντός των φυλακών και όχι από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πράξης για την οποία καταδικάστηκε ο κρατούμενος. Άρα δεν μπορεί να αρνηθεί το συμβούλιο την αποφυλάκιση, λόγω της βαρύτητας της καταδίκης. «Εξάλλου το συγκεκριμένο νομικό σχήμα υπακούει και στα Ευρωπαϊκά νομικά πρότυπα και στις σχετικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ. Το σημείο το οποίο στη συγκεκριμένη περίπτωση αξίζει προσοχής είναι ότι ο νομοθέτης τον Νοέμβριο του 2021 αποφάσισε την αύξηση του υποχρεωτικού χρόνου έκτισης στα συγκεκριμένα αδικήματα, άρα αν τα εγκλήματα αυτά είχαν τελεστεί μετά τον Νοέμβριο του 2021 θα δικαιούταν να αιτηθεί την αποφυλάκιση του, αφού είχε παραμείνει στη φυλακή για 12 συναπτά έτη, γεγονός που τηρείται στη συγκεκριμένη περίπτωση», ανέφερε ο κ. Καραγιάννης.
Από την πλευρά του ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δημήτρης Βερβεσός, είπε στο enikos.gr πως απόλυση ενός κρατουμένου υπό όρους εφαρμόζεται σε όλο τον ευρωπαϊκό νομικό χώρο. «Ακόμη και τα ισόβια δεν ήταν ισόβια. Κάποιος που ακούει ισόβια δεν σημαίνει ότι θα μείνει μέσα για πάντα. Σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται όλες οι ποινές δεν είναι εκτιτέες στο σύνολό τους αλλά σε τμήμα αυτών. Είχε ασκηθεί κριτική από τους συλλόγους γιατί τα όρια ήταν χαμηλά. Με τον ποινικό κώδικα του 2019 αυξήθηκαν τα όρια. Παρά ταύτα έμειναν σε χαμηλά επίπεδα για ειδεχθή εγκλήματα. Αυξήθηκε το όριο ποινής από τα 3/5 στα 4/5. Περιπτώσεις όπως η συγκεκριμένη που είχε καταδικαστεί πριν από την τροποποίηση του νόμου υπήρχε ένα θέμα αν είχε αναδρομική ισχύ ή όχι. Κάποια δικαστήρια την δέχονταν κάποια όχι. Κάποιοι άνθρωποι βγήκαν επομένως στα 3/5.»
Ο κ. Βερβεσός τόνισε ακόμη στο enikos.gr πως: «Σε κάθε περίπτωση ο συγκεκριμένος θα έβγαινε μετά από κάποια χρόνια. Εξαρτάται αν έχει σωφρονιστεί ή όχι. Αν όχι θα πρέπει να υπάρχουν δικλείδες ασφαλείας που να βεβαιώνουν πως ο άνθρωπος είναι σωφρονισμένος και ότι δεν θα προχωρήσει σε υποτροπή. Καθ’ ύλην αρμόδιοι είναι οι νομοθέτες στις νομοπαρασκευαστικές επιτροπές όπου οι δικηγορικοί σύλλογοι δεν ήταν, δεν κληθήκαμε για να γίνει εποικοδομητικός διάλογος και να καταλήξουμε σε συμπεράσματα ασφαλή.
Πρέπει να απολογηθούν αυτοί που ήταν στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή. Χρειάζεται συνολική συζήτηση για αυτό. Είναι δεδομένο πως ένα μεγάλο ποσοστό δεν σωφρονίζεται μέσα στις φυλακές και αυτό είναι αποδεδειγμένο γιατί οι περισσότεροι επανέρχονται στην εγκληματική τους δράση».
