Να εξετάσει ο ίδιος την γειτόνισσά του Αγγελική Γερολυμάτου, η οποία έμενε ακριβώς δίπλα με το ζευγάρι στα Γλυκά Νερά, ζήτησε ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.
Της Άννας Κανδύλη
«Έχω καιρό να την δω… έχω μια οικειότητα πολύ μεγάλη για να της μιλάω στον πληθυντικό» σχολίασε μόλις σηκώθηκε όρθιος. Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος αναφέρθηκε στη φιλοζωία του ίδιου και της Καρολάιν, ρωτώντας για τη στάση του απέναντι στα αδέσποτα ζώα. «Έχεις σκοτώσει τη Ρόξυ το καταλαβαίνεις αυτό; Και τα καταρρίπτει όλα!», του απάντησε η μάρτυρας σε κάποια από τις ερωτήσεις του.
Κατηγορούμενος: Με είχατε αγκαλιάσει όχι μόνο γιατί ήμουν ένας άνθρωπος που ζούσε δίπλα σας. Γιατί με είχατε μέσα στο σπίτι σας, γιατί μου δείξατε ότι είμαι άνθρωπος;
Μάρτυρας: Εσύ και η Καρολάιν ήσασταν οικογένειά μας, προσπαθούσαμε να σου συμπαρασταθούμε… Δεν ήθελε να πάει το μυαλό μου. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δυο παιδιά που είχα σαν παιδιά μου θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Για αυτό σε είχα σπίτι μου…. Γιατί το έκανες αυτό; Γιατί το έκανες;
Πρόεδρος: Κάνετε ένα προσωπικό διάλογο και είμαστε σε δικαστήριο. Πρέπει να είναι συγκεκριμένη η ερώτηση.
Κατηγορούμενος: Από την πρώτη μέρα μέχρι το τέλος υπήρχε οποιαδήποτε συμπεριφορά λιγότερη από σεβασμό και αγάπη προς την Καρολάιν; Ακόμη και όταν δεν ήταν μπροστά; Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό;
Μάρτυρας: Όχι. Πολλές φορές ήσουν… Είχες κλειστεί στον εαυτό σου. Τη μια φορά ήσουν μια χαρά και την άλλη μαζεμένος, άλλες φορές πιο απόμακρος.
Νωρίτερα η μάρτυρας προσπάθησε να περιγράψει τη σχέση του κατηγορούμενου με την Καρολάιν, αλλά και τα όσα η ίδια αντιλήφθηκε τα ξημερώματα της 11ης Μαΐου. Η ψυχολογική κατάσταση της μάρτυρος ήταν τέτοια που λίγο πριν από την έναρξη της εξέτασης της από την υπεράσπιση, η γυναίκα ζήτησε να διακοπεί για λίγο η δίκη ξεσπώντας σε κλάματα.
«Χειριστικός»
Περιγράφοντας τον χαρακτήρα του κατηγορούμενου, η μάρτυρας μίλησε για έναν χειριστικό σύζυγο από τον οποίο η Καρολάιν ήταν πλήρως εξαρτώμενη. Για το θύμα είπε πως ήταν ένα γλυκύτατο κορίτσι, πολύ ήρεμη που πάνω απ’ όλα έβαζε το παιδί της.
Μάρτυρας: Ό,τι έκαναν το έκαναν μαζί. Την κατηγορούμενη την έβλεπα μόνο πρωινά που ήταν μόνη.
Πρόεδρος: Μήπως ο κατηγορούμενος ήταν χειριστικός σύζυγος;
Μάρτυρας: Ναι. Ήταν εξαρτώμενη. Η Καρολάιν ήταν ένα παιδί κλεισμένο μέσα σε ένα σπίτι και περίμενε να έρθει ο σύζυγός της για να βγει να κάνουν τα ψώνια… δεν έκανε τίποτα.
Πρόεδρος: Δεν είχε την πρωτοβουλία να πάει στο σουπερμάρκετ;
Μάρτυρας: Αρκετές φορές δεν είχε πάνω της χρήματα. Μου το είχε πει.
Πρόεδρος: Δεν έχει να κάνει και με την επιλογή της κατοικίας;
Μάρτυρας: Είμαστε πολύ κοντά από την Αγία Παρασκευή. Στα 4 λεπτά με ένα ταξί.
Πρόεδρος: Είχατε αντιληφθεί ότι είναι ικανός να κάνει αυτή την πράξη;
Μάρτυρας: Όχι. Η δίκη μου εκτίμηση… για κάποια πράγματα είχε αναλάβει τα ηνία ο σύζυγος. Το μόνο που μου είχε κάνει εντύπωση, είναι ότι ενώ μιλούσαμε στο τηλέφωνο και ερχόταν ο σύζυγός της μου έλεγε «κλείνω κλείνω κλείνω». Είχε ένα άγχος.
Μετά τη γέννηση της κόρης της η Καρολάιν, όπως είπε η μάρτυρας, «δεν ήταν το χαμογελαστό παιδί που είχα συνηθίσει» επισημαίνοντας ότι η έλευση ενός μωρού δεν είναι πάντα εύκολη. « Για την Καρολάιν πάνω απ’ όλα ήταν το παιδί» όμως δεν ήταν ικανοποιημένη με τη ζωή της. «Είχε περάσει σε μια σχολή και ήθελε να σπουδάσει ζαχαροπλαστική. Λόγω της κατάστασης έλεγε να γίνει η Λυδία 2 ετών να βρει μια κοπέλα να κρατάει το παιδί για να σπουδάσει, να συνεχίσει τα όνειρα της».
Η μάρτυρας ήταν ο τελευταίος άνθρωπος, πλην του Μπάμπη Αναγνωστόπουλου, που μίλησε με την Καρολάιν πριν φύγει από τη ζωή. Η ίδια σχολίασε ότι εκείνη την ημέρα έδειχνε κάπως ανήσυχη, τα ξημερώματα την ξύπνησε ένας θόρυβος και το κλάμα του σκύλου.
Πρόεδρος: Ποια είναι η γνώμη σας για την προσωπικότητα της Καρολάιν;
Μάρτυρας: Ήταν ένα παιδί καλοσυνάτο, ευαίσθητη και γλυκύτατο παιδί. Σίγουρα ήταν πιο κλειστός χαρακτήρας. Ποτέ δεν είχε νεύρα, πάντα ήταν συζητήσιμη.
Πρόεδρος: Την ημέρα εκείνη επικοινωνήσατε με την Καρολάιν;
Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο και μου έκανε εντύπωση γιατί η επικοινωνία μας δεν είχε αυτή τη διάρκεια. Ήταν λίγο ανήσυχη. Είχε όρεξη για κουβέντα αλλά την καταλάβαινα ότι δεν είμαι καλά. Μου είπε ότι δεν είναι καλά ότι κάτι είχε ο σκύλος. Μου είπε ότι δεν είχε κάτι άλλο και μου ανέφερε ότι είχε κανονίσει με μια φίλη της να πάει για φαγητό. Μου είπε δεν μπορώ, έχω μπουχτίσει ή κάτι τέτοιο.
Πρόεδρος: Πότε επέστρεψε;
Μάρτυρας: Στις 8:30 το βράδυ με τον σύζυγό της. Με το που μπήκαν σπίτι άρχισε να μου στέλνει μηνύματα αναφορικά με τα ζώα. Μου έκανε εντύπωση τη συγκεκριμένη ημέρα γιατί από το πρωί μέχρι και το βράδυ, αν δεν είχα διακόψει τα μηνύματα θα συνέχιζε.
Πρόεδρος: Εκείνο το βράδυ ακούσατε κάτι;
Μάρτυρας: Άκουσα έναν ήχο από ζώο στις 4:20. Ήταν κλάμα. Άκουσα ένα ντουπ, έναν θόρυβο και μετά ένα κλάμα. Ο ήχος ήταν δυνατός και είναι που με ξύπνησε. Ο κατηγορούμενος με κάλεσε στις 6:17. Σήκωσα το τηλέφωνο και τον άκουσα να φωνάζει. Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε. Κατάλαβα ότι είχε πρόβλημα. Ξύπνησα τον σύζυγό μου και βγήκα έξω. Αντιλαμβανόμουν ότι ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε βοήθεια.»
Σε ερωτήσεις της υπεράσπισης, η μάρτυρας ανέφερε ότι η Καρολάιν δεν εξέφρασε ποτέ παράπονα για σωματική βία, ούτε ότι είχε αποκοπεί από τους γονείς της. «Σίγουρα ένιωθε λιγάκι αποκομμένη από τους φίλους της. Μου είχε εκφράσει την επιθυμία να πιει ποτό με μια φίλη της. Οι έξοδοι της Καρολάιν δεν ήταν συχνοί. Έβγαινε μία στο τόσο» κατέθεσε η μάρτυρας.
Υπεράσπιση: Σας εξέφρασε ποτέ παράπονο ότι την εμπόδιζε ο κύριος Αναγνωστόπουλος;
Μάρτυρας: Όχι.
Υπεράσπιση: Ξέρατε αν είχε πρόσβαση σε κάρτες ή χρήματα;
Μάρτυρας: Είχαμε κάποια έξοδα κοινά και πάντα περίμενε να τα πληρώσει ο σύζυγός της. Κάθε φορά που υπήρχε εκκρεμότητα μου έλεγε το απόγευμα. Ποτέ δεν το έκανε πρωί.
Κατά τη γυναίκα, η Καρολάιν ένιωθε πιεσμένη: «Ήταν άνθρωπος που πρόσεχε τον εαυτό της, κάτι που το τελευταίο διάστημα δεν το έκανε. Μου μιλούσε και πάντα είχε ένα άγχος σαν κάτι να την πίεζε. Το ένιωθα ότι δεν ήταν η Καρολάιν που ήξερα».
Υπεράσπιση: Σαν ζευγάρι πως ήταν;
Μάρτυρας: Άλλες φορές ήταν γλυκύτατος και άλλες φορές ήταν… ανέβαινε τις σκάλες και της έλεγε «έλα μπες μέσα».
