«Ο Δημήτρης Λιγνάδης με εκμεταλλεύτηκε. Εκμεταλλεύτηκε την αθωότητα μου σε αυτή την ηλικία που δεν είχα εμπειρίες από τίποτα. Ήμουν το κατάλληλο θύμα» είπε ο 27χρονος που τον έχει καταγγείλει για βιασμό του το 2011, καταθέτοντας ως μάρτυρας ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου όπου διεξάγεται η δίκη του γνωστού ηθοποιού-σκηνοθέτη.
Της Άννας Κανδύλη
Περιγράφοντας τη νύχτα του βιασμού, είπε πως πήγε στο σπίτι του Δημήτρη Λιγνάδη, έχοντας ενημερώσει και τους γονείς του. «Μπήκα στο σαλόνι…. Μου πρόσφερε κάτι να φάω και μου είπε ότι «ήρθε η ώρα να δούμε τι θα κάνουμε πως θα προχωρήσουμε και πότε θα πάμε στον Ρουβά». Μου έβαλε κάτι να πιώ και να καπνίσω. Στριφτά τσιγάρα ήταν πάντως. Ήπια το πότο έκανα και το τσιγάρο. Αυτή τη φορά όμως ήταν πολύ πιο διαφορετικό από άλλες φορές. ‘Ένιωθα σαν ταχυπαλμίες, ότι δεν καταλαβαίνω τι γίνεται γύρω μου. Βγήκα έξω στο μπαλκόνι και έγειρα, έπεσα, στον καναπέ… Ο κατηγορούμενος γδύθηκε τελείως εγώ εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσα να σηκώσω ούτε χέρι ούτε πόδι». Από εκεί κι έπειτα άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του και πλέον δεν μπορούσε να θυμηθεί τι ακριβώς έγινε.
Το πρωί που ξύπνησε ένιωσε μεγάλο φόβο και έτρεξε να φύγει από το σπίτι του σκηνοθέτη. «Άνοιξα την πόρτα κι άρχισα να τρέχω. Πήγα στο σπίτι του φίλου μου. Δεν είπα τίποτα. Δεν ήξερα τι να πω. Το μόνο που ήξερα είναι ότι ο κατηγορούμενος με είχε βιάσει. Ο φίλος μου με ρώτησε τι συμβαίνει, του απάντησα τίποτα, μπήκα να κάνω μπάνιο κι έπειτα έφυγα. Ένιωσα πολύ φόβο. Ήταν κάτι που δεν το είχα περάσει ποτέ και δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Απλά ήθελα να φύγω. Ο φόβος δεν ήταν για τις ουσίες την επόμενη μέρα αλλά για το τι πέρασα» ανέφερε ο μάρτυρας σημειώνοντας, ερωτηθείς σχετικά, πως «Δεν σκέφτηκα ότι θα με βιάσει. Σκέφτηκα ότι αν πεις όχι, είναι όχι. Δεν σκέφτηκα ότι θα κάνει κάτι τέτοιο, ότι θα βιάσει ένα παιδί. Είχα ξεκαθαρίσει ότι δεν είμαι ομοφυλόφιλος, ότι μου αρέσουν οι κοπέλες και ότι δεν υπήρχε καν η σκέψη στο κεφάλι μου. Απευθύνθηκα σε αυτόν μόνο για να με βοηθήσει».
Όπως είπε , του πήρε πολλά χρόνια για να μπορέσει να διαχειριστεί ψυχολογικά αυτό που του συνέβη. «Άρχισα να νιώθω ενοχή ότι εγώ έκανα κάτι κακό. Ότι δεν έπρεπε να του τηλεφωνήσω. Μου τηλεφώνησε λίγες μέρες μετά και μου μιλούσε σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Τον έβρισα και του είπα να μην μου ξανά τηλεφωνήσει γιατί θα του κάνω μήνυση. Εκείνος μου απάντησε να μην το κάνω αυτό γιατί θα πεθάνει, έχει καρκίνο του λάρυγγα και οι μέρες του είναι μετρημένες».
Γιατί όμως δεν έκανε μήνυση; «Δεν είχα τα κότσια να κάνω. Ήμουν πολύ μικρός και οι γονείς μου είχαν έρθει μετανάστες κι αν τους το έλεγα πρώτα θα σκοτώνανε εμένα και μετά αυτόν. Από δικαιώματα δεν ήξερα πολλά. Γεννήθηκα σε μια χώρα που έβλεπα ότι ο Έλληνας έχει περισσότερα δικαιώματα από έναν μετανάστη. Τον φοβήθηκα και ήθελα απλώς να τον σπρώξω μακριά μου. Στους φίλους μου δεν το είπα γιατί ένιωθα ντροπή».
«Ένιωσα ότι κάτι πρέπει να κάνω…»
Η συνέντευξη όμως του Βασίλη Κυπαρισσόπουλου, του πρώτου άνδρα που κατήγγειλε τον Δημήτρη Λιγνάδη για βιασμό του το 1995 ήταν αυτό που τελικά τον ώθησε να τον καταγγείλει. «Ήμουν στον πύργο ασφάλειας στη δουλειά μου και μου έστειλε ένας φίλος μου μια συνέντευξη που έλεγε για βιασμό του Βασίλη το 1995. Μου το έστειλε γιατί γνώριζε ότι ήξερα τον κατηγορούμενο. Μόλις είδα τη συνέντευξη νευρίασα παρά πολύ γιατί είχα περάσει κι εγώ κάτι παρόμοιο. Μου έστειλε τη συνέντευξη κι ένας ξάδελφός μου….Δεν περίμενα ότι θα γίνει κάτι με το συγκεκριμένο άτομο στη δημοσιότητα». Κατάλαβε όμως ότι ο κατηγορούμενος είχε μια συνεχή δράση από παλιά. Κι έτσι «ένιωσα ότι πρέπει να κάνω μια μήνυση γιατί πέρασα κι εγώ τα ίδια.»
Ξεκινώντας την όλη υπόθεση από την αρχή είπε ότι «Το 2010 ο ξάδελφος μου ο Χασάν μου είπε ότι ήξερε έναν ηθοποιό που γνώρισε στον Άγιο Παύλο που έψαχνε νεαρά άτομα για να τα κάνει ηθοποιούς. Ήξερε ότι εγώ θέλω να γίνω ηθοποιός. Τον βρήκα στο Facebook και του έστειλα αίτημα φιλίας και το δέχτηκε άμεσα. Του έστειλα μήνυμα και του είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Με πολλή χαρά είδα να μου απαντάει θετικά και να μου λέει ότι «είσαι πολύ όμορφος, είσαι κούκλος». Μου είπε να τα πούμε από κοντά να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε».
Πρόεδρος: Πώς επικοινωνούσατε;
Μάρτυρας: Μου έστελνε να πηγαίνουμε σε συναυλίες να με γνωρίσει και σε άλλους καλλιτέχνες. Η πρώτη φορά όταν δέχτηκε το αίτημα φιλίας ήταν τον Απρίλιο του 2010. Εκείνη την περίοδο δεν έβγαινα πολύ έξω γιατί είχα μείνει στην ίδια τάξη και έκανα μαθήματα. Πήγαινα τρίτη γυμνασίου.
Πρόεδρος: Σας πρότεινε κάποια εργασία;
Μάρτυρας: Όχι καμία εργασία. Μου είπε αρκετές φορές να βγούμε έξω αλλά δεν μπορούσα εκείνη την περίοδο και μετά έφυγα για Αίγυπτο με τους γονείς μου. Είχαμε πιο χαλαρή επικοινωνία. Πριν γυρίσω από Αίγυπτο στην Ελλάδα, επειδή έπρεπε να δώσω μαθήματα μου έκλεισαν εισιτήρια. Μια εβδομάδα πριν γυρίσω είχα μια επικοινωνία μαζί του και μου είπε «πες μου να σε πάρω από το αεροδρόμιο».
Πρόεδρος: Είχε γίνει έρευνα σχετικά με το με ποια αεροπορική εταιρία επιστρέψατε.
Μάρτυρας: Δεν θυμάμαι με ποια επέστρεψα. Αναζήτησα να βρω αλλά δεν τα κατάφερα.
Πρόεδρος: Κάποιες εταιρίες, όχι όλες, δεν σας βρήκαν στα δρομολόγια τους.
Όπως περιέγραψε ο μάρτυρας, την ώρα που έφτασε στο αεροδρόμιο τον υποδέχτηκαν οι φίλοι του, αλλά δεν υπήρχε τρόπος μεταφοράς και απευθύνθηκε τελικά στο Δημήτρη Λιγνάδη για να τους παραλάβει.
Φόβος και ντροπή…
«Ήρθε και μας πήρε από το αεροδρόμιο και πήγαμε στο Ολυμπιακό Χωριό που εμένα. Στο δρόμο είχαμε μουσική, τραγουδούσαμε και υπήρχε φιλικό κλίμα. Μας είχε προσεγγίσει με φιλικό τρόπο και μου είπε «είμαστε φίλοι, να μου μιλάς στον ενικό». Εγώ ήμουν χαρούμενος γιατί τον έβλεπα σαν μέντορά μου. Πήγαμε στο σπίτι μου, είχε φέρει κι ένα ποτό τζιν, εκείνος μας μιλούσε για τις εμπειρίες του, τα μέρη που είχε πάει. Μας έλεγε να πάμε να τον δούμε σε παράσταση…Έπειτα από λίγο έφυγαν οι φίλοι μου κι εκείνος παρέμεινε» είπε ο μάρτυρας υποστηρίζοντας ότι τότε άρχισε να του μιλά και να του συμπεριφέρεται ερωτικά «Μου χάιδευε το κεφάλι. Μου έλεγε τι κούκλος που είσαι. Θα γίνεις γνωστός. Έτσι ξεκίνησαν όλοι. Άρχισε να χαϊδεύει στα πόδια. Είχα παγώσει. Έλεγα μόνο ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ…. Μου είπε «ηρέμησε, έτσι κάνουν οι ηθοποιοί, πρέπει να είσαι χαλαρός». Πήγα στην τουαλέτα και όταν γύρισα του είπα ότι δεν μου αρέσει αυτό. Εκείνος είχε ήδη ξεκουμπωθεί ..Φαινόταν ότι ξενέρωσε, αλλά ήταν ευγενικός. Έφυγε κι εγώ κοιμήθηκα». Όπως είπε δεν μίλησε σε κανέναν για ό,τι είχε συμβεί. «Ένιωθα ντροπή. Είμαι από μια οικογένεια πολύ συντηρητική και δεν είχα γνώση τότε, δεν είχα σχέση, μια κοπέλα. Δεν ήξερα» ανέφερε.
Πρόεδρος: Φόβο νιώσατε;
Μάρτυρας: Ναι ένιωσα φόβο, αλλά δεν είπα σε κανένα τίποτα.
Πρόεδρος: Μετά τι έγινε;
Μάρτυρας: Με πήρε τηλέφωνο με από λίγες ημέρες και του είπα ότι είμαι με φίλους στο σπίτι και αν θέλει να έρθει. Εκείνος ήρθε. Βρεθήκαμε σε ένα παγκάκι στο Ολυμπιακό Χωριό με τους φίλους μου μαζί. Εγώ στεκόμουν πιο πίσω, δεν είχα την ίδια άνεση.». Από εκεί και πέρα, σύμφωνα με τον μάρτυρα η επικοινωνία τους ήταν χαλαρή. Τον ρωτούσε συνεχώς τι να κάνει για να μπει στο χώρο κι εκείνος του έλεγε να πάει στην παράταση που έπαιζε» είπε ο μάρτυρας.
Πρόεδρος: Εσείς του ζητούσατε κάτι; Να σας συστήσει σε τραγουδιστή ή ηθοποιό;
Μάρτυρας: Ναι του το έλεγα. Του είπα ότι μου αρέσει το ελληνικό τραγούδι και θέλω να τραγουδήσω λαϊκά. Μου έλεγε ότι θα με πάει σε συναυλίες να γνωρίσω τραγουδιστές. Δεν με πήγε. Σκεφτόμουν ότι μάλλον δεν είχε έρθει η ώρα ακόμα. Μετά με προσκάλεσε στην παράσταση Amadeus και του είπα να έρθω με μια φίλη μου. Πήγα στο θέατρο, κάθισα με τη φίλη μου τη Δανάη και είδα την παράσταση. Όταν τελείωσε η παράσταση πήγαμε στα καμαρίνια. Ήμουν ενθουσιασμένος. Με κέρασε τσιγάρα. Η φίλη μου ζήτησε αυτόγραφο. Εκείνη την ημέρα του είπα ότι μου άρεσε πολύ η παράσταση και μου είπε να έρχομαι όποτε θέλω.
