Ο Γιάννης Ξανθούλης στο enikos.gr: Το βιβλίο που έγραψε μέσα στην καραντίνα – Θα συνεργαζόταν με το Netflix;

της Ευανθίας Τασσοπούλου

Ο Γιάννης Ξανθούλης έχει ταυτιστεί με το απόλυτο μυθιστόρημα και μετέπειτα ταινία “Το τανγκό των Χριστουγέννων”. Μπορεί να κυκλοφόρησε το 2003, αλλά με κάποιο τρόπο μας συντροφεύει πάντα τις εορταστικές ημέρες των Χριστουγέννων. Έκτοτε ακολούθησαν πολλά μυθιστορήματα και μέσα στη δεύτερη καραντίνα λόγω της εξάπλωσης του κορονοϊού, ο γνωστός συγγραφέας “ξαναχτυπά” με το νέο του βιβλίο, που μπορεί να μας προσφέρει μια διέξοδο αυτές τις ημέρες που αναγκαστικά περνάμε περισσότερο χρόνο στο σπίτι μας. Υπάρχει άλλωστε καλύτερη παρέα από ένα βιβλίο μπροστά στο τζάκι; Ο Γιάννης Ξανθούλης μίλησε στο enikos.gr σε μια απολαυστική συνέντευξη και όπως μας αποκάλυψε το “Ζωή μέχρι χθες” είναι ένα βιβλίο που γεννήθηκε εν μέσω της πρώτης καραντίνας.

“Στην πρώτη καραντίνα έγραφα το «Ζωή μέχρι χθες». Στη δεύτερη κατάλαβα ότι όντως η ζωή που άξιζε ήταν μέχρι χθες… Το «χθες» το αφήνω αδιαβάθμητο” περιγράφει.

“Θλίβομαι με τον ψυχολογικό κυρίως εγκλεισμό. Με τη ματαίωση της καθημερινότητας, της επαφής, των σχέσεων. Όλα αυτά άλλαξαν τραγικά. Ελπίζω ότι θα θυμόμαστε πως ήμασταν κάποτε όταν επανέλθει η κανονικότητα” τονίζει ο κ. Ξανθούλης.

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη:

1. Τι εκπλήξεις μας επιφυλάσσετε στο νέο σας μυθιστόρημα;

H έκπληξη, αν υπάρχει, κρύβεται στις λέξεις, στην πλοκή, φυσικά και στη διάθεση που είχα, με διάφορες μεταλλάξεις, καθώς έγραφα το βιβλίο. Αυτή τη φορά, μετά από αρκετό καιρό, έχω ηρωίδα μια γυναίκα, που περιγράφει τη ζωή της από την εφηβεία ως την ωριμότητα σε πρώτο πρόσωπο έχοντας τελικό στόχο να διαβαστούν αυτά που λέει από συγκεκριμένο άνθρωπο. Ας πούμε ότι εκεί κρύβεται το «φλουρί» της βασιλόπιτας-έκπληξης.2. Από πού αντλήσατε την έμπνευση για το “Ζωή μέχρι χθες”; Και γιατί περιμέναμε τρία ολόκληρα χρόνια;

Βρίσκομαι σε ηλικία που δικαιούμαι κάποιους απολογισμούς, άσχετα αν πρόκειται για μια γυναίκα ηρωίδα. Δηλαδή υπάρχει ένα πλούσιο βεβαρημένο χθες, αφού γεννήθηκα το 1947, ηλικία που συμπίπτει με εκείνη της Αμφιτρίτης Βράνη (το όνομα της κυρίας του «χθες» και του «μέχρι»). Όσο για τα τρία χρόνια… μάλλον είναι πλέον θεμιτός χρόνος για μένα.

3. Ποιο ήταν το έναυσμα για να γράψετε το πρώτο σας βιβλίο;

Αυτό συνέβη πριν από σαράντα χρόνια και το βιβλίο είχε τίτλο «Ο μεγάλος θανατικός». Μια ιστορία με πολλά δραματικά ευτράπελα, σαν κόμικ, και με παντελή άγνοια ότι η πεζογραφία θα με απασχολούσε στον υπόλοιπο βίο μου.4. Όλοι γνωρίζουν πια “Το τανγκό των Χριστουγέννων”, γιατί πιστεύετε τόσος κόσμος το αγάπησε; Το αγάπησαν οι γυναίκες, γιατί το ξαφνικό και το ανέφικτο στον έρωτα είναι συνήθως ελκυστικό και σε ένα βαθμό αληθινό. Οι άντρες πάλι γιατί θυμήθηκαν τα χρόνια του στρατού, ειδικά όσοι υπηρετούσαν, όπως κι εγώ πριν μισό αιώνα, θητεία δύο χρόνων! Το θέμα του «Τανγκό» είναι η λαχτάρα ενός μονόχνοτου υπολοχαγού να πλησιάσει τη σύζυγο του διοικητή, που είναι το αντικείμενου του πόθου του, μέσω ενός τανγκό στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του στρατοπέδου. Στρατόπεδο στον Έβρο του 1970 σε ζόρικη εποχή.5. Ο δικός σας αγαπημένος συγγραφέας ποιος είναι;Θαυμάζω πολύ τον Πατρίκ Μοντιανό, έναν Γαλλοεβραίο συγγραφέα -έχει πάρει πριν λίγα χρόνια το Νόμπελ- για τα πολύ ευαίσθητα κείμενά του. Ο Μοντιανό ανήκει σε μεγαλοαστική οικογένεια Εβραίων της Θεσσαλονίκης, που της ανήκε η αγορά του «Μοντιάνο», όπως λέγεται μέχρι σήμερα. Εννοείται πως υπάρχουν κι άλλοι αγαπημένοι…6. Το κοινό πώς ανταποκρίνεται; Πιστεύετε ότι οι νέοι σήμερα έχουν απομακρυνθεί από τα βιβλία;Οι νέοι ζουν, κυρίως, με και για την τεχνολογία. Έτσι νομίζω. Θαυμάζουν, ερωτεύονται και επικοινωνούν με τα μαγικά αυτά μαραφέτια, που σιχαίνομαι βαθύτατα. Αλλά εγώ είμαι η εξαίρεση αφού ακόμη γράφω σε χαρτί με στυλό.7. Τι φοβάστε για το μέλλον;Το μέλλον πάντα φοβίζει, γι’ αυτό και κυκλοφορεί τόσο παρατραβηγμένο ευχολόγιο… σαν ξόρκι. Φοβάμαι ότι αρχίσαμε να συνηθίζουμε έναν ιδιότυπο μεσαίωνα με ακραίους, με προσχήματα, όπως το «political correct» με βία και «ριζοσπαστικούς» θυμούς.8.Πώς βλέπετε την κατάσταση με τον κορονοϊό; Έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης ή την καθημερινότητά σας; Θλίβομαι με τον ψυχολογικό κυρίως εγκλεισμό. Με τη ματαίωση της καθημερινότητας, της επαφής, των σχέσεων. Όλα αυτά άλλαξαν τραγικά. Ελπίζω ότι θα θυμόμαστε πως ήμασταν κάποτε όταν επανέλθει η κανονικότητα.9. Την πρώτη καραντίνα, γιατί ενδεχομένως να ζήσουμε και δεύτερη, πώς την βιώσατε;Στην πρώτη καραντίνα έγραφα το «Ζωή μέχρι χθες». Στη δεύτερη κατάλαβα ότι όντως η ζωή που άξιζε ήταν μέχρι χθες… Το «χθες» το αφήνω αδιαβάθμητο. 10.Η επικαιρότητα μας “βομβαρδίζει” με ειδήσεις: κορονοϊός, Τουρκία, οικονομική ύφεση. Είναι το βιβλίο μια διέξοδος;Για μένα και για διακόσιες, ελπίζω, χιλιάδες αναγνώστες, ναι, είναι διέξοδος σημαντική. Τόσοι είναι αυτοί που ποντάρουν στο βιβλίο και δεν έχουν παραδοθεί ολότελα στην εξουσία της εικόνας.11. Θα βλέπατε κάποιο άλλο βιβλίο σας να γίνεται ίσως ταινία ή σειρά για το Netflix;Θα ήθελα να δω σε σειρά ίσως τον «Θείο Τάκη» και τον «Γιο του δάσκαλου» με την προϋπόθεση πως το βιβλίο θα είναι αφορμή για μια νέα πνοή στις ιστορίες μου με τη ματιά ενός καλού σκηνοθέτη.Πηγή φωτογραφίας: Διόπτρα/ Βήμα

Μοιράσου το:

σχολίασε κι εσύ